หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2802

ไท่จื่อได้ยินจุดประสงค์ของอีกฝ่าย จึงเดินเข้ามาหาหลินมั่วด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“พี่ใหญ่ พี่ซื้อเรือสำราญเพิ่มหรือ”

นี่คือคำถามที่ทุกคนอยากรู้ ในสถานการณ์เช่นนี้ หลินมั่วยังมีอารมณ์ซื้อเรือสำราญอีกหรือ”

ถงเสี่ยวเหอยิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า “คืออย่างนี้คุณหลินเป็นสมาชิกวีไอพีของหย่วนหยางอินเตอร์เนชั่นนอลกรุ๊ปของพวกเรา”

“และตามกฏของกลุ่มพวกเรา สมาชิกวีไอพีสูงสุดอย่างคุณหลิน พวกเราจะมอบเรือสำราญระดับAฟรี”

เมื่อได้ยินคำว่าบัตรหย่วนหยางสามคำ สีหน้าของอู๋อีฟานก็ตกตะลึง หย่วนหยางอินเตอร์เนชั่นนอลกรุ๊ปสำหรับพวกเขาแล้ว เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงได้ นั่นคือกองกำลังระดับแนวหน้าที่สามารถผลิตเรือรบได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเข้าร่วมการต่อสู้ระหว่างกองกำลังในท้องถิ่น แต่การถือครองบัตรหย่วนหยางหมายความว่าพวกเขามีช่องทางในการจัดหาเรือรบ

สำหรับคนที่ล้อเลียนว่าหลินมั่วมีเรือเล็กแค่สองลำ เวลานี้เขินอายจนหน้าแดง เรือรบนะโปรดเข้าใจด้วย!

“คุณหลิน ลุงของฉันถงต้าไห่ให้ฉันมาแสดงคำขอโทษ

หย่วนหยางอินเตอร์เนชั่นนอลกรุ๊ปแม้จะไม่เข้าร่วมการต่อสู้ระหว่างกองกำลัง แต่พวกเราสามารถจัดหาเรือรบที่คุณหลินต้องการได้

แน่นอนว่าถ้าคุณหลินต้องการ พวกเราสามารถยกเว้นให้คุณได้หนึ่งครั้ง

ประโยคสั้นๆเพียงประโยคเดียว เหมือนกับระเบิดนิวเคลียร์ที่ตกลงมา ทุกคนในห้องประชุมตกตะลึงจนพูดไม่ออก สร้างความสัมพันธ์กับหย่วนหยางอินเตอร์เนชั่นนอลกรุ๊ป คนของอู๋อีฟานรวมกันทั้งหมด ยังไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้

หลินมั่วเองก็ไม่คาดคิดว่าถงต้าไห่จะใจดีขนาดนี้ ต้องรู้ว่าหย่วนหยางกรุ๊ประดับสูงสุดแบบนี้ แม้จะทรงพลัง แต่ระบบที่ใหญ่โตก็ย่อมมีข้อจำกัดมากมาย พวกเขาพึ่งพาชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือ การทำข้อยกเว้นให้เขาฟังดูง่าย แต่ก็เป็นการทำลายชื่อเสียงของทั้งกลุ่มที่สั่งสมมาหลายสิบปี

“ผู้จัดการทั่วไปถงไม่ต้องเกรงใจ ช่วยพูดขอบคุณลุงของคุณแทนฉันด้วย แต่แค่จัดการกับตระกูลข่ง ไม่จำเป็นต้องรบกวนขนาดนั้น”

ไท่จื่อยิ่งดูท่าทีบนใบหน้าที่บิดเบี้ยวของพวกเขา ในใจก็ยิ่งรู้สึกพึงพอใจ

“อู๋อีฟานใช่ไหม ในเมื่อนายคิดจะผูกติดกับตระกูลข่ง ก็กลับไปรอตายเงียบๆได้เลย

ถึงเวลาไม่ใช่แค่ตระกูลข่ง ตระกูลอู๋ของนายก็อย่าหวังว่าจะรอด”

อู๋อีฟานกัดฟันกรอด ในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่ไม่มีอะไรจะพูด เขาตระหนักดีว่าหลินมั่วมีพลังมากเเค่ไหน แทนที่จะเถียงกับไท่จื่อ เขาควรกลับไปที่ตระกูลโดยเร็วที่สุด และหาวิธีแก้ไข

“ฮึ เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้หรอก!”

ความดื้อรั้นของเขาในเรื่องนี้เป็นเพียงความดื้อรั้นสุดท้ายเท่านั้น ภายใต้สายตาของทุกคน อู๋อีฟานหนีออกไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อเขาจากไป แขกหลายคนที่ต้องการเกาะเกี่ยวต่างก็รู้สึกสับสน แต่มีบางคนที่หน้าหนากลับยิ้มเเย้มอย่างอบอุ่นอีกครั้งบนใบหน้า