หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2806

จางเชียนนั่งอยู่บนแพยาง มองดูเรือและลูกเรือของเขาค่อยๆแล่นไกลออกไป บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ในใจเต็มไปด้วยความมืดมน บ้าน รถยนต์ โลงศพเงินทุนทั้งหมดของเขาอยู่บนเรือนั้น ตอนนี้ทุกอย่างถูกโจรกรรมไปอย่างไร้ความปรานี

“หมดแล้ว หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว!”

โจรไม่เพียงแต่ขโมยสินค้าของเขาเท่านั้น แต่ยังเรียกร้องค่าไถ่จากเขาอีกด้วย ลูกเรือหลายร้อยคน ค่าไถ่หลายพันล้าน เขาจะเอาเงินมาจากไหน!

จางเชียนลุกขึ้นยืนอย่างสิ้นหวัง ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆก็มีสายตาและมือที่ว่องไว เห็นจางเชียนพยายามโดดลงทะเลพวกเขาก็รีบมาห้ามเขาไว้

“ประธานจาง คุณอย่าคิดสั้นนะ! เงินไม่มีแล้ว ยังสามารถหาใหม่ได้ ชีวิตไม่มีแล้วก็หาใหม่ไม่ได้แล้ว”

“นายอย่าห้ามฉัน นั่นคือชีวิตและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของฉันนะ ไอ้สารเลวปาเมี่ยนฝ๋อ ฉันเป็นผีก็จะไม่ปล่อยมันไว้”

จางเชียนร้องไห้คร่ำครวญดวงตาเลื่อนลอย จู่ๆผู้ช่วยนึกอะไรขึ้นมาได้

“ประธานจาง ยังมีโอกาส ยังมีโอกาส ผมได้ยินมาว่าหมอเทวดาจากประเทศจีนที่ชื่อว่าหลินมั่วอยู่ที่เมืองเหอซานไม่ไกลจากนี่

และได้ยินมาว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับถงต้าไห่ เวลานี้พวกเราไปขอความช่วยเหลือจากเขา บางทียังมีทางออก”

“หลินมั่ว?”

จางเชียนนึกถึงคนผู้นี้ แววตาที่สิ้นหวังแต่เดิมของเขากลับมีประกายความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

…

หลังจากประชุมเปิดตัวครั้งแรกของหลินมั่วที่เมืองเหอซาน ผู้คนมากมายแห่กันมาที่นี่ ด้วยการสนับสนุนจากตระกูลจ้าว และหย่วนหยางกรุ๊ป รวมไปถึงความช่วยเหลือลับๆจากเจ้าชายหก หลินมั่วกลายเป็นขุนนางคนใหม่ที่ทุกคนต่างพยายามเอาอกเอาใจ

“พี่ใหญ่ ข้างนอกมีคนมากมายมาขอเจอเพื่อคารวะพี่!”

“ปฏิเสธไปซะ บอกว่าฉันยุ่งกับงานสำคัญ เรื่องความร่วมมือค่อยคุยกันหลังงานเลี้ยงใหญ่เริ่ม”

ของพวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่จะมอบให้กับ แขกผู้มาเยือนที่จะจัดการกับตระกูลข่งในอีกไม่ช้า

หลังจากหลินมั่วเหลือบมองแล้วก็ยิ้มอย่างฝืดเคือง จากนั้นเบนสายตาไปที่ตัวของไท่จื่อ

“ตี๋หยุนกับพวกน่าจะมาถึงเหอซานวันนี้แล้ว นายเกณฑ์คนไปรับหน่อย”

เด็กกลุ่มนี้ที่หนีตายมาพึ่งพาที่เมืองพานหยางได้รับการฝึกฝนจากเฉินจิ้นมาสักระยะแล้ว ตอนนี้กำลังขาดแคลนคนพอดี หลินมั่วเลยเรียกมาที่เหอซานเพื่อทดสอบผลลัพธ์การฝึก

ไท่จื่อรับคำแล้วรีบออกไปข้างนอก เขายังไม่ได้ลองเล่นเรือสำราญที่หย่วนหยางกรุ๊ปใหม่มอบให้เลยนะ

หลินมั่วมุ่งมั่นทุ่มเทให้กับการปรุงยาอายุวัฒนะจนถึงค่ำถึงได้ยืดเส้นยืดสายออกไปด้วยความพึงพอใจ

“ในที่สุดก็เสร็จซะที!