หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2811

ปาเมี่ยนฝ๋อเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานอยู่เสมอ เขาเข้าใจดีว่าการทำงานเป็นลูกน้องใต้บังคับของกวนเยียนั้น คงไม่มีอะไรดีขึ้นไปกว่านี้ แต่หากเข้าร่วมกับว่านเซี่ยง ทุกอย่างจะแตกต่างออกไป เขายังมีโอกาสก้าวหน้าในตำแหน่ง แถมแม่ทัพเรือยังสัญญาว่าจะมอบเกาะใกล้ทะลว่านเซี่ยงหรือทะเลกง ให้เขาปกครองดูแลด้วยตัวเอง

หลังจากดื่มด่ำกับสุราอย่างสนุกสนาน ปาเมี่ยนฝ๋อก็ลุกขึ้นขอตัวไปพักผ่อน ด้วยความมึนเมาจากสุรา เสียงหัวเราะอันร่าเริงดังก้องไปทั่วงานเลี้ยง เวลานี้พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่ากำลังเผชิญกับภัยร้ายแรง

เมื่อหลินมั่วเข้าใกล้เขตแดนของแม่ทัพเรือก็เป็นเวลาตีสามครึ่ง ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนนอนหลับสนิทและเผลอตัวได้ง่ายที่สุด

“ลูกพี่ ผมกับลูกน้องได้ทำการตรวจสอบระบบป้องกันในพื้นที่นี้เรียบร้อยแล้วครับ”

อาเฟยหยิบแผนที่ทะเลขึ้นมา และชี้จุดสำคัญๆต่างๆบนแผนที่

“บริเวณนี้เป็นที่ตั้งกองกำลังหลักของแม่ทัพเรือ ส่วนสถานที่ที่พวกมันคุมขังตัวประกันไว้ อยู่ที่โกดังห่างออกไปห้ากิโลเมตรทางทิศนี้”

หลังจากหลินมั่วทราบข้อมูลทั้งหมดแล้ว เขาก็คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวประกัน หากเกิดการสู้รบขึ้นมาตัวประกันอาจได้รับอันตราย หลินมั่วตัดสินใจออกคำสั่งสู้รบทันที

“ไท่จื่อ นายพาตี๋หยุนกับพวกไปยังสถานที่คุมขังตัวประกัน พยายามช่วยพวกเขาออกมาให้เร็วที่สุด เมื่อปฏิบัติการเสร็จแล้ว ให้ส่งสัญญาณ พวกเราจะบุกโจมตีทั้งสองทาง

หลินมั่วเรียกตัวตี๋หยุนและลูกทีมมาย่อมไม่ใช่ให้มายืนดูเฉยๆ

แม้ว่าไท่จื่อจะไม่เก่งเรื่องการต่อสู้ แต่เขามีพรสวรรค์ด้านอาวุธร้อนเป็นอย่างมาก หลังจากได้รับคำสั่งจากหลินมั่ว เขาก็พาคนของเขาจำนวนกว่าพันคน มุ่งหน้าไปทางด้านหลังของเกาะ โดยอาศัยความมืดมิดบังตา

เนื่องจากบริเวณที่คุมขังตัวประกันนั้น ไม่มีเรือตรวจการณ์ ไท่จื่อและพวกจึงขึ้นฝั่งได้อย่างง่ายดาย

“อาเฟย แบ่งคนออกเป็นสองชุดพวกเราจะแทรกซึมเข้าไปคนละทาง

เมื่อเขากำหมัด ตี๋หยุนลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว พาพวกอีกสิบกว่าคนพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทหารหน่วยลาดตระเวนที่เพิ่งสังเกตุเห็นความผิดปกติ กำลังจะยกปืนขึ้นมา แต่ก็สายไปเสียแล้ว ตี๋หยุนเข้าใกล้ทหารหน่วยลาดตระเวนคนหนึ่ง ยื่นมือออกไปบีบคอเขาจนเสียชีวิตคาที่

เมื่อเขาหันไปมองดูสถานการณ์ของเขา ก็แอบโล่งใจที่ไม่มีใครทำผิดพลาด ทหารหน่วยลาดตระเวนทั้งสิบหกคนถูกสังหารอย่างเงียบเชียบ

ไท่จื่อรู้สึกพึงพอใจกับผลงานของพวกเขาเป็นอย่างมาก ลงมือว่องไวรวดเร็ว ตัดสินใจเด็ดขาด แม้จะอายุน้อยแต่ก็มีพื้นฐานที่ดี สิ่งที่พวกเขาขาดคือประสบการณ์เท่านั้น

หลังจากจัดการกับศพของทหารหน่วยลาดตระเวน ไท่จื่อก็พาพวกเขาไปต่อ โดยใช้กลยุทธ์แบบเดิม พวกเขาจัดการกับทหารหน่วยลาดตระเวนอีกสี่ห้าชุด จนกระทั่งพวกเขาเข้าใกล้ใจกลางค่ายทหาร

ไท่จื่อมองดูกำแพงไม้ตรงหน้าที่สูงห้าเมตร แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย