หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2810

ก่อนที่หลินมั่วจะกลับมาเมืองเหอซานเขาได้เริ่มจัดเตรียมคนไว้แล้ว เมื่อไท่จื่อรู้ว่ามีคนมาข่มขู่พี่ชายของตัวเอง เขาก็เริ่มโวยวายทันทีและเริ่มรวบรวมลูกน้อง”

เมื่อหลินมั่วนำป้ายพยัคฆ์ขาวออกมา ทหารหลายพันนายของตระกูลจ้าวก็รีบมาอย่างรวดเร็ว รอจนไท่จื่อพาตี๋หยุนและคณะมาถึงทะเลกง จ้าวจื่อเยียนกับจ้าวอวี้ และทหารของตระกูลจ้าวห้าพันนายก็กำลังรออยู่ที่นั่น พวกเขารวมตัวกันได้ทั้งหมดราวหกพันคน

หลังจากตี๋หยุนและคณะรอจนได้พบกับหลินมั่ว พวกเขาก็รีบจัดระเบียบแถว เพียงพริบตาเดียว ทหารแปดร้อยกว่าคนก็เรียงแถวเป็นทัพสี่เหลี่ยมจัตุรัสอย่างเรียบร้อย

“ทำความเคารพ!”

พร้อมกับเสียงตะโกนดังของตี๋หยุน องครักษ์ขนนกทั้งหมดยกมือขึ้นแตะหน้าอกโดยพร้อมเพรียงกัน ท่าทางองอาจเด็ดเดี่ยว

“องครักษ์ขนนกรายงานตัวครับผม!”

เสียงตะโกนดังไปทั่วท้องฟ้า

หลินมั่วไม่ได้เจอกับเด็กกลุ่มนี้มานานพอสมควร เมื่อได้พบกับพวกเขาอีกครั้ง เขาก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก เด็กเหล่านี้ดูแข็งแรงขึ้นมาก จากตอนแรกที่พวกเขาผอมแห้งไร้สีสัน แต่ตอนนี้พวกเขาแข็งแรงราวกับหมี โดยเฉพาะตี๋หยุนหัวหน้าที่ตัวสูงใหญ่หนึ่งเมตรเก้าสิบ กล้ามเนื้อแน่นตึงเหมือนเสาเหล็ก

แม้แต่ทหารของตระกูลจ้าวที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีบนเรือรบ เมื่อได้เห็นขบวนทหารเหล่านี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชม แม้ว่าเด็กกลุ่มนี้จะยังอ่อนประสบการณ์ แต่ความฮึกเหิมของพวกเขาไม่แพ้ทหารอาชีพเลย และพวกเขายังเด็ก อนาคตของพวกเขาไม่มีขีดจำกัด

สำหรับไท่จื่อและลูกน้องของเขาได้แต่รู้สึกขนลุก เต็มไปด้วยความชื่นชมอิจฉา พวกเขาชื่นชมอิจฉาในความมีระเบียบวินัยและความแข็งแกร่ง การฝึกฝนทหารแบบเข้มงวดแบบนี้ คงไม่เหมาะกับพวกเขาที่คุ้นเคยกับความอิสสระ คงจะเหมือนกับการฆ่าพวกเขาเสียมากกว่า

“ดีมาก ดูท่าพวกนายจะฝึกฝนกันอย่างหนักในช่วงที่ผ่านมา”

หลังจากหลินมั่วกล่าวชม ก่อนที่จะเปลี่ยนน้ำเสียง “เป้าหมายของพวกเราคือแม่ทัพเรือของประเทศว่านเซี่ยง ฝ่ายตรงข้ามมีจำนวนใกล้เคียงกับพวกเรา หนำซ้ำยังมีค่ายทหารคอยหนุนหลัง”

“นี่จะเป็นการสู้รบจริงครั้งแรกของพวกนาย ดูแลตัวเองให้ดีๆ เข้าใจไหม”

แม้ว่าเด็กกลุ่มนี้จะมีทั้งเคล็ดวิชานิรมิตและเคล็ดวิชาเซียวเหยาซึ่งเป็นสุดยอดเคล็ดวิชาที่หลินมั่วมอบให้ แต่ละคนสามารถจัดการกับผู้ใหญ่สองสามคนได้อย่างสบายๆ แต่บนสนามรบกระสุนปืนนั้นไร้ตา เพียงแค่เผลอเรอชีวิตก็อาจดับสูญได้

“ต่อไปนายก็มาอยู่คลุกคลีกับพี่ใหญ่ พวกไอ้ขี้แพ้แบบกวนเยีย มันก็แค่ได้กร่างอยู่ในที่เล็กๆอย่างต้าฉวีเท่านั้นเอง

ไม่ปิดบังนะ หัวหน้าของฉันไม่ได้เป็นแค่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศจาเทอร์วั่นหลิว ยังมีแม้กระทั่งเจ้าชายใหญ่กับเจ้าชายรองอีกด้วยนะ”

แม่ทัพเรือพูดพลางโอบกอดปาเมี่ยนฝ๋อด้วยความมึนเมา ตอนนี้ฝ่ายของเขากำลังต้องการคน การดึงปาเมี่ยนฝ๋อพร้อมกับลูกน้องหลายพันคนเข้ามาร่วม ก็ถือว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่

ที่สำคัญที่สุดนั้นคือปาเมี่ยนฝ๋อรู้จักเอาใจคน ยึดสิ่งของไปได้กว่าสองพันล้านชิ้น และได้ขนมาไว้ที่ดินแดนของเขาทั้งหมด ส่วนปาเมี่ยนฝ๋อขอแค่สามสิบเปอร์เซ็นต์ จำนวนเงินหลายพันล้านสำหรับแม่ทัพเรือก็ถือว่าเป็นก้อนใหญ่แล้ว

ปาเมี่ยนฝ๋อยกแก้วขึ้นใบหน้าเต็มไปด้วยความประจบประแจง

“ท่านแม่ทัพ งั้นต่อไปผมก็ต้องพึ่งพาอาศัยการดูแลจากท่านเสียแล้ว”