หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2809

เมื่อหลินมั่วเห็นตราประจำตำแหน่งกองทัพเรือในมือของปาเมี่ยนฝ๋อ ก็เข้าใจที่มาที่ไปทันที

ตราประจำตำแหน่งกองทัพเรือคือของสำคัญของแม่ทัพเรือประเทศว่านเซี่ยง ตั้งแต่ปาเมี่ยนฝ๋อมีสิ่งนี้ไว้ในครอบครอง แสดงว่าเขาได้ร่วมมือกับแม่ทัพเรือนายนี้แล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้สายตาของหลินมั่วที่มองไปยังกวนเยียก็เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ลูกน้องที่เขาอบรมมบ่มเพาะมายาวนานปีกลับทรยศต่อเขา นี่ถือเป็นเรื่องอัปยศอดสูสำหรับองค์กรใดก็ตาม

“ลูกพี่กวน เห็นแก่ที่นายปฏิบัติต่อฉันดีมานานหลายปี ฉันถึงเรียกนายว่าพี่ใหญ่

พูดตามตรงนะ ตอนนี้ฉันร่วมมือกับแม่ทัพเรือแล้ว”

“วันนี้ถ้านายกล้าแตะฉันแม้แต่เส้นผมเส้นเดียว ผลลัพธ์ที่ตามมานายควรจะรู้นะ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้กวนเยียก็จ้องมองลูกน้องที่ทรยศเขาอย่างโกรธแค้น ดวงตาทั้งคู่ของเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ

ลูกน้องที่ตัวเองไว้ใจกลับกลายเป็นคนทรยศ ตอนนี้ยังทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้าคนอื่น แม้ว่ากวนเยียจะโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ แม่ทัพเรือของประเทศว่านเซี่ยงเป็นคนที่เขาไม่สามารถต่อต้านได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเสนาบดีของประเทศว่านเซี่ยงหนุนหลังเขาอีกด้วย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้กวนเยียก็โกรธจนตัวสั่น ทว่ากลับทำอะไรไม่ได้อีกเช่นเดียวกัน

หลังจากที่ปาเมี่ยนฝ๋อเยาะเย้ยกวนเยียเสร็จ เขาก็หันไปมองหลินมั่วและติงลี่

“นายไอ้พวกเด็กเวรสองคนนี่มาช่วยจางเชียนอะไรนั่นใช่ไหม

หนวดยังไม่ขึ้นเลยริอาจมาช่วยออกหน้าแทนคนอื่น รีบกลับไปดื่มนมแม่เถอะไป๊”

“อ้อ ใช่แล้ว ช่วงนี้ทะเลอันตราย พวกนายสองคนระวังหน่อยก็แล้วกัน

น่าเสียดายถ้าเรือจะถูกพลิกคว่ำด้วยลมแรงและคลื่นลูกใหญ่ ต้องตายก่อนวัยอันควร”

เขาพูดจบก็หัวเราะเสียงดังลั่นพร้อมกับก้าวเท้าใหญ่ๆสวบออกไปจากวิลล่าตระกูลกวน เวลานี้ลานบ้านเต็มไปด้วยลูกน้องของกวนเยีย แต่ไม่มีใครกล้าทำอะไรเลย

รอจนปาเมี่ยนฝ๋อจากไป กวนเยียก็พยายามกลั้นความโกรธ บีบรอยยิ้มออกมาอย่างฝืนๆ

“น้องหลิน ขออภัยที่ทำให้คุณเห็นเรื่องตลก ไอ้คนทรยศนี่มันมีคนหนุนหลังอยู่ ผมก็ทำอะไรไม่ได้”

“ประธานกวนไม่ต้องกังวล หนี้สินมีเจ้าของ ความแค้นมีเจ้าหนี้ เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง งั้นฉันขอตัวไม่รบกวนแล้วนะ”

“สุดยอด นายนี่เริ่มหัดร้ายละนะ รู้จักฆ่าโดยไม่ต้องลงมือเอง ยุยงให้คนทะเลาะกันด้วย

ไอ้หมอนี่มันยังรู้จักใช้กลอุบายอีกนะ ดูท่าหมากนี้จะอยู่นานเกินไป เลยเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้ว

หลังจากติงลี่ถูกจับได้ว่าคิดอะไรอยู่ สีหน้าก็เปลี่ยน และรีบพูดอธิบายว่า

“ใช่ที่ไหน ผมแค่อยากเอาคืนให้พวกเราเท่านั้นเอง!”

พูดจบเขาก็แอบบ่นกับตัวเองว่า จริงๆแล้วเขายังเด็กนัก ต่อหน้าหลินมั่วเขาจะเล่นอุบายอะไรก็ไร้ประโยชน์

“ช่างเถอะ อย่าไปคิดมากเลย นายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นก็ดีแล้ว

ต่อให้นายไม่พูด ฉันก็จะไม่ปล่อยไอ้ปาเมี่ยนฝ๋อนั่นลอยนวลไป”

เมื่อหลินมั่วและติงลี่เดินออกมาจากวิลล่าของตระกูลกวน เสียงโกรธแค้นของกวนเยียที่ทุบทำลายข้าวของก็ดังมาจากด้านหลัง