หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2815

“ก็อกก็อกก็อก!”

เสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบปลุกเจียเต๋อเลี่ยที่กำลังหลับใหลให้ตื่น หลังจากร่างกายของเขาฟื้นฟู เขากับเจ้าหญิงอัยนาก็ใช้เวลาร่วมกันอย่างเร่าร้อนทุกค่ำคืน เพื่อแผนการมีทายาท เขาจึงทุ่มเทอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เมื่อคืนวานนี้ทั้งคู่ยังโลดแล่นกันจนถึงตีหนึ่งกว่าๆ เวลานี้ยังไม่ถึงแปดโมงเช้า

“เจ้าชาย มีเรื่องฉุกเฉินต้องให้ท่านตัดสิน”

เจียเต๋อเลี่ยสวมเสื้อคลุม ลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่เต็มใจ เขานั่งลงบนโซฟาด้วยความง่วงงัน

“เกิดเรื่องอะไร”

“แม่ทัพเรือโดนหลินมั่วสังหารแล้ว!”

เจียเต๋อเลี่ยรู้สึกง่วงมาก เขาหาวแล้วตอบกลับไปว่า

“หลินมั่วฆ่าคนก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ ฆ่าก็ฆ่าซิ…”

“เดี๋ยวนะ นายว่าใครโดนฆ่านะ”

ไทเกอร์พูดอย่างจริงจังว่า “แม่ทัพเรือ!”

ให้ตายเถอะ เจียเต๋อเลี่ยที่แต่เดิมเต็มไปด้วยความง่วงนอน ลุกขึ้นนั่งพรวดพราด ความง่วงหายไปจนหมดสิ้น “นายแน่ใจนะ”

ถ้าหากหลินมั่วพูดถึงการกำจัดตระกูลข่ง เขาคงไม่ประหลาดใจขนาดนี้ แต่นี่มันคือแม่ทัพเรือนะ แม่ทัพคนสนิทของเจ้าชายใหญ่

ตอนแรกที่ไทเกอร์ได้รับข่าวนี้ ก็มีปฏิกิริยาคล้ายกับเจียเต๋อเลี่ยเช่นกัน เรื่องนี้มันช่างน่าตกตะลึงยิ่งนัก

“จริงซิครับ เมื่อไม่นานมานี้หลินมั่วเพิ่งโทรมาถามว่า เราจะเอาพื้นที่ทางนั้นไว้หรือไม่ เขาบอกว่ามีตัวประกันกว่าห้าร้อยคนอยู่ที่นั่น”

“เอา ทำไมจะไม่เอา รีบส่งคนไป เอาพื้นที่ด้านโน้นไว้”

เจียเต๋อเลี่ยใฝ่ฝันถึงพื้นที่ของแม่ทัพเรือมานานแล้ว อ่าวแห่งนั้นเป็นทางเข้าออกที่สำคัญของประเทศว่านเซี่ยง เพียงแต่ถูกควบคุมโดยรัฐมนตรีจาเทอร์ว่านหลิวมาโดยตลอด เขาไม่มีโอกาสแทรกแซง แล้วตอนนี้เขาจะพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ได้อย่างไร

“ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับต้าฉวีและกัมพูชากำลังตึงเครียด ถ้าเราส่งกองทัพขนาดใหญ่เข้าไปในต้าฉวี มีโอกาสสูงที่ความขัดแย้งจะทวีความรุนแรง ถึงเวลาอาจจะไม่ใช่แค่การฆ่าหลินมั่วอย่างง่ายๆแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เจ้าชายใหญ่ก็ใจเย็นลงทันที สถานการณ์ตอนนี้การเปิดศึกกับต้าฉวีหรือกัมพูชาฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ล้วนไม่ใช่ทางเลือกที่ชาญฉลาด

และถ้าหากสงครามระหว่างประเทศเกิดขึ้นเพราะเขา เจ้าชายองค์อื่นๆและประชาชนทั้งประเทศคงไม่มีใครปล่อยเขาไป เขาคงแบกรับอาชญากรรมขนาดนี้ไม่ได้

แต่ถ้าปล่อยให้หลินมั่วหนีไปเฉยๆ เจ้าชายใหญ่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คนของเขาถูกฆ่า แต่เขาไม่ทำอะไรเลย ใครจะอยากรับใช้เจ้านายแบบนี้

“คุณเหวิน ไม่ฆ่าหลินมั่วใจของผมคงไม่สงบนะ”

“เจ้าชาย แทนที่จะฆ่าหลินมั่วมิสู้รับเขามาเป็นพวก เพราะเขาเองก็มีผู้สนับสนุนที่ยิ่งใหญ่”

เหวินเฉียงเมื่อเห็นเจ้าชายใหญ่สงบลงแล้ว จึงได้ค่อยๆพูดถึงสถานะของหลินมั่ว ถ้าบอกสถานะของหลินมั่วในสถานะทูตจากเจิ้นเยี่ยตั้งแต่แรก แม้ว่าจะสามารถทำให้เจ้าชายใหญ่ใจเย็นลงแต่เขาจะเสียหน้าไหมล่ะ

แต่ถ้ามองในมุมมองของประเทศว่านเซี่ยง มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง การเตรียมทางให้เจ้านายทีละขั้นตอน นี่เป็นสิ่งที่ลูกน้องที่ฉลาดควรทำ