หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2835

มีแขกเจ้าเล่ห์คนแรกเอ่ยปาก สถานการ์ก็เริ่มเกิดความปั่นป่วนขึ้น หลายคนรีบไปอยู่ข้างๆ หลินมั่วและพูดส่งเสริมว่ารุ่นน้องของพวกเขาโดดเด่นแค่ไหน ดูเหมือนจะบอกว่าถ้าหลินมั่วไม่รับไว้จะถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

“ทุกคนเงียบกันก่อนครับ อย่างเพิ่งรีบร้อน”

หลังจากที่หลินมั่วตะโกนออกมา ผู้คนที่ตื่นเต้นถึงได้เเสียงเบาลง แววตาที่เปี่ยมไปด้วยความคาดหวังจ้องมองหลินมั่วและรอคำตอบของเขาอย่างใจจดใจจ่อ

“ทุกท่านโปรดวางใจ ในเมื่อทุกคนเป็นสมาชิกระดับสูงของการร่วมมือนี้ ผู้เยาว์ของแต่ละตระกูลจะได้รับความสำคัญเป็นอันดับแรก

ขอแค่ทุกท่านมีอำนาจในนาม ประพฤติดี ไม่ทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ ก็แนะนำให้กับผมได้”

“ขอแค่ผ่านการสอบคัดเลือก ก็จะได้รับทำงาน”

ได้รับคำตอบแบบนี้ เสียงเชียร์ก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงกล่าวขอบคุณและการกล่าวอวยไม่หยุดหย่อน

ฉากนี้ไม่เพียงแต่ทำให้หลินมั่วคิดในมุมกลับว่าหากเขารู้เรื่องนี้แต่แรก เขาคงทำตามเงื่อนไขนี้โดยตรง ไม่งั้นก่อนหน้านี้เขาจะต้องเปลืองน้ำลายมากมายขนาดนั้นไปทำไม

นี่เป็นเพราะว่าหลินมั่วยังไม่มีความรู้ในการมีทายาท ไม่มีประสบการณ์รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของพ่อแม่ที่จะทำทุกอย่างเพื่อลูกของตน ในช่วงแรกของการก่อตั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ กำลังคนจำนวนมากเป็นสิ่งจำเป็นอย่างแน่นอนอยู่แล้ว เกณฑ์ในการเข้าร่วมก็จะผ่อนคลายลง ถ้ามีจำนวนมาก โอกาสก็จะมากขึ้น

ถึงจะพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของฮานอยจะล่มสลายไป แต่ด้วยประวัติการทำงานี้ ก็จะถูกย้ายไปยังประเทศจีนได้ สรุปคือจะได้พุ่งทะยาน !

ท่านผู้เฒ่ากานที่ไม่ได้พูดอะไรมาตั้งแต่เริ่ม ในตอนนี้ดวงตากลมโตทั้งสองของเขา

“คุณชายหลิน ผมมีอสังหาริมทรัพย์มากมายในเมืองเหอซาน หากว่าคุณหลินต้องการ ผมยินดีบริจาคเพื่อให้ใช้ในการสร้างพันธมิตรศิลปะการต่อสู้”

ให้ตายเถอะ ชายชราคนนี้ฉลาดมาก ไม่ทันไรกำลังเริ่มปูทางให้คนรุ่นหลังแล้ว

เขาออกตัวนำขนาดนี้ แขกคนอื่นจะไม่พอใจได้ยังไง

“คุณชายหลิน คุณเลือกที่ตั้งของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ในเมืองไห่ฟางได้เลยนะครับ”

“ผมมีอสังหาริมทรัพย์ทุกหนทุกแห่ง รวมถึงบริษัทก่อสร้างและตกแต่งมืออาชีพ คุณหลิน คุณออกคำสั่งมาได้ตลอดเลย ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น”

“ถวายบังคมฝ่าบาท!”

“สายัณสวัสดิ์เสด็จพี่!”

เจ้าชายใหญ่เพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชาให้กับพวกเขาทั้งสองคน

“ประเทศว่านเซี่ยงมีธุระมากมายขนาดนั้นไม่ยอมไปจัดการ แต่มาร่วมสนุกกับงานอะไรที่นี่ ไม่ทำธุระตัวเอง ยุ่งแต่เรื่องของคนอื่น”

“ทำไม ยังคิดจะคุกเข่าเลียแข้งเลียขาท่านทูตเจิ้นเยว่ อีกเหรอ?”

เขาตำหนิทั้งคู่ด้วยท่าทีที่สูงส่ง แต่คำพูดที่ตรงไปตรงมาและเสียดสีแบนี้ทำให้ใบหน้าของเจ้าชายสามมืดครึ้มลงทันที

ฐานะองค์ชายในราชวงศ์เดียวกัน จะทะเลาะก็ทำกันในที่ลับตา แต่ในวันนี้คำพูดของเจ้าชายใหญ่ทำให้เจียป๋ายเลวี่ยตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอาย อย่างไรก็ตาม เจ้าชายใหญ่ทำแบบนี้ได้ แต่เจียป๋ายเลวี่ยทำแบบนี้ไม่ได้เขายังต้องคำนึงถึงพระพักตร์ของราชวงศ์

“เสด็จพี่สั่งสอนได้ถูกต้องแล้ว!”