หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2836

สรุปบท ตอนที่ 2836 โจมตีด้วยคำพูดให้สังคมประณาม: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 2836 โจมตีด้วยคำพูดให้สังคมประณาม – หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย

บท ตอนที่ 2836 โจมตีด้วยคำพูดให้สังคมประณาม ของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา ในหมวดนิยายสัจนิยม เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย พลอย อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ลิลเลียที่อยู่ข้างกายโค้งคำนับอยู่ตลอด ไม่มีความแตกต่างระหว่างความเหนือกว่าและความด้อยกว่า เจ้าชายใหญ่ไม่ได้พูดพร่ำเพรื่ออะไร เธอไม่กล้ายืดตัวตรง นี่เป็นกฎ

ภายใต้ความเงียบ เจียเหวินมองดูลิลเลียโดยไม่พูดอะไร ลิลเลียโค้งคำนับนานเกินไปเอวจึงปวดมากอย่างหาอะไรมาเทียบไม่ได้ แก้มอันละเอียดอ่อนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงและมีเหงื่อไหลออกมาบนหน้าผากของเธอ

ฉากนี้ทำให้คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกใจเต้น เพียงแต่ต่ไม่มีใครกล้าก้าวออกมาเนื่องจากสถานะขององค์ชายใหญ๋

มีเพียงเหวินเฉียงผู้สวมชุดคลุมสีดำที่ยืนอยู่เคียงข้างเจ้าชายใหญ่ เขาเห็นท่าทางลิลเลียที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความทรมานก็ขมวดคิ้วแน่น ยังไม่ทันพูดโน้มน้าวเจียเหวิน หลินมั่วที่อยู่ตรงข้าวกลับเอ่ยปากก่อน

“ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องอึดอัดใจขนาดนี้ก็ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก หลินมั่วมองออกว่าเจ้าชายใหญ่หยิ่งผยอง โหดเหี้ยมและไร้ศีลธรรม

เดิมทีเขายังเห็นแก่หน้าของอีกฝ่าย ไม่ว่าทั้งสองฝ่ายจะมีบุญคุณกับความแค้นต่อกัน แต่การให้เกียรติอีกฝ่ายในที่สาธารณะก็เป็นกฎที่รู้กันดี ตอนนี้ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการศักดิ์ศรีแล้ว

“ผู้หญิงเหรอ?”

เจียเหวินหัวเราะอย่างเย็นชา “ก็แค่คนรับใช้ในปราสาทของฉัน ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ ถูกลงโทษก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”

ความหมายโดยนัยของคำพูดนี้ก็คือ นี่เป็นเรื่องภายในราชวงศ์ของเรา คนนอกอย่างนายไม่ต้องมายุ่งให้มาก

เพียงแต่เหมือนว่าเขาจะลืมว่าตนอยู่ที่ไหน

แววตาข่มขู่ของเจ้าชายใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามหลินมั่วเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาไร้ซึ่งความเกรงกลัว

“ฝ่าบาท ผู้มาเยือนงานเลี้ยงของหลินมั่วอย่างผมคือแขก ทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่มีชนชั้นที่ด้อยกว่าหรือสูงส่งกว่า!

หากพระองค์ต้องการอวดสถานะอันสูงส่งของตนในฐานะเจ้าชายใหญ่ ได้โปรดเสด็จกลับไปที่ประเทศว่านเซี่ยงแล้วแสดงแสงยานุภาพให้เต็มที่”

“ในงานเลี้ยงของผม จัดขึ้นที่ต้าฉวี กระหม่อมขอแนะนำให้พระองค์เลิกนิสัยหยิ่งยโสโอหังนี่ดีกว่านะ”

“ขอบคุณค่ะ คุณหลินมั่ว”

หลินมั่วได้ยินคำขอบคุณเสียงเล็กเสียงน้อยก็ไม่ได้หันกลับไป ยังคงมองตรงไปที่เจ้าชายใหญ่และพรรคพวกด้วยสายตาเย็นชา แต่ฝ่ายหลังกลับหัวเราะออกมาทันที

“เหอะๆ ดีมาก ดีมากเลยจริงๆ ดำรงตำแหน่งมานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนกล้าพูดแบบนี้กับฉัน”

พูดจบ รอยยิ้มของเจ้าชายใหญ่ก็หายไปทันที

“ฆ่าแม่ทัพของฉัน แล้วยังกล้าอวดดีขนาดนี้อีก คิดว่าของเราไม่มีประเทศว่านเซี่ยงพรรคพวกเหรอ?

การตายของนายพลไห่ วันนี้หลินมั่อย่างแกต้องให้คำอธิบายกับฉัน”

ทันทีที่พูดจบ คนชุดดำหลายคนที่อยู่ด้านหลังเจ้าชายใหญ่ที่มองเห็นใบหน้าชัดเจนไม่ได้ก็โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย พร้อมที่จะลงมือได้ตลอดเวลา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา