หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2837

หลินมั่วหลินโม่ยกเท้าขึ้นแล้วเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ มองดูเจ้าชายใหญ่ด้วยสายตาที่จริงจัง

“นายพลไห่จับพ่อค้าชาวจีนของเราเป็นตัวประกันและเรียกค่าไถ่ ฝ่าบาทจะไม่ตรัสถึงความจริงเรื่องนี้เหรอ

เป็นมดใต้ดาบ ถึงตายก็ไม่สาสมกับบาปกรรมที่ทำลงไป พระองค์ประสงค์คำอธิบายอะไรอีก”

เจ้าชายใหญ่สะบัดเสื้อคลุมขนนุ่มสีแดงสดออกจากไหล่

“หลินมั่ว วันนี้อยู่ต่อหน้าคนนอก ฉันก็จะไม่ทำให้มันยากสำหรับนาย ตราบใดที่นายนำความร่วมมือทางการค้ากับพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ให้ฉันได้ใช้ประโยชน์ ฉันก็โยนความผิดให้กับการตายของนายพลไห่และช่วยนายเพื่อทำให้พันธมิตรทั้งสองฝ่ายแข็งแกร่งขึ้นได้”

คำพูดของเขาไม่ได้มีความหมายในเรื่องการเจรจา เป็นเพียงการออกคำสั่งหลินมั่วด้วยท่าทีที่สูงส่ง

ไม่เหมือนแผนรวมชาติด้วยวิธีทางการเมืองของเจ้าชายสามกับเจ้าชายหก เจ้าชายใหญ่เพียงต้องการใช้อำนาจของเขาเพื่อทำให้หลินมั่วยอมจำนนต่อตน

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที เห็นได้ชัดว่าเจ้าชายใหญ่เอาชนะต้าฉวีได้ ทุกคนก็ตระหนักดีถึงพฤติกรรมของเขา หากพันธมิตรการค้ากับพันธมิตรศิลปะการต่อสู้รวมตัวกันภายใต้ชื่อของเขา สมาชิกของทั้งสองฝ่ายจะสามารถลดระดับลงเป็นเครื่องมือให้เจ้าชายใหญ่พิชิตได้เท่านั้น มีผลประโยชน์ด้านอื่นที่ไหนกัน

แม้แต่คนโหดเหี้ยมอย่างกวนเยียกับติงลี่ เมื่อต่อหน้าเจ้าชายใหญ่ก็ไม่กล้าแสดงความโหดร้ายและก้มหน้าอย่างเงียบ ๆ

“ปล่อยไปบ้าอะไร พวกนายคิดว่าตัวเองเป็นใคร ไม่คิดจะเจียมตัวกันหน่อยเหรอ

ยังคิดจะรวมกลุ่มอีก คิดว่าคู่ควรรึไง !”

ไท่จื่อเห็นเจียเหวินแล้วรู้สึกขัดหูขัดตา ได้ยินแผนการของอีกฝ่าย เขาก็อารมณ์ขึ้นทันที

แม้เจ้าชายใหญ่จะดูสงบนิ่ง แต่ใบหน้าของเขาก็มืดลงทันทีหลังจากได้ยินคำดุด่าของไท่จื่อ

“ดึงลิ้นของเขาออกมาให้ฉัน สักแต่จะพูดซะจริง”

พูดจบได้ไม่นาน ร่างของชายชุดดำที่อยู่ด้านหลังเจียเหวินหายไปจากสถานที่นั้นในทันที พริบตาเดียว เขาก็มาถึงตรงหน้าของไท่จื่อ ทักษะการเคลื่อนไหวดังกล่าวนั้นเกินกว่าความสามารถในการโต้ตอบของไท่จื่อได้ เขาทำได้เพียงมองกรงเล็บเหยียดยาวที่คว้าคอของเขาอยู่

เหวินเฉียงเหล่ตาและมองเจ้าชายใหญ่ที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า เพียงแต่เขาไม่ได้พูดอะไร แค่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

หลังจากได้รับคำสั่งจากเจ้าชายใหญ่ ชายชุดดำก็ไม่ตอบอะไรและหันหน้าไปทางหลินมั่ว

“เจ้าหนู อยากเปิดพันธมิตรศิลปะการต่อสู้อีกครั้งนี่ไม่รู้ว่านายจะผ่านด่านนี้ไปได้มั้ย”

เสียงของเขาแหบแห้งราวกับถูกกระดาษทรายถูไม่เป็นฟังยากและอู้อี้

หลินมั่วไม่เห็นสีหน้าท่าทางของชายชุดดำ แต่สามารถคาดเดาได้จากกลิ่นไอชั่วร้ายที่ล้นเหลือของอีกฝ่ายได้

จากปฏิสัมพันธ์ระหว่างเจ้าชายใหญ่กับหลินมั่ว เขาค้นพบโดยไม่คาดคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่ได้เหนือกว่าและไม่ได้อยู่ใต้บังคับบัญชา เจ้าชายใหญ่ก็ให้ความเคารพชายชุดดำเป็นอย่างมากเหมือนกัน

ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังจะสู้กัน ไม่ใช่เวลาที่เขาจะคิดถึงเรื่องนี้