หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2838

หลังจากที่หลินมั่วเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ไม่กี่วินาที ในที่สุดเขาก็วางดาบไท่อาในมือลง

ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกคู่ต่อสู้ ในทางกลับกัน เขาจริงจังกับมันมาก อย่างไรเสีย ที่นี่มีแขกมากเกินไป หากไม่ระวัง พลังของดาบไท่อาจะส่งผลกระทบต่ออาจส่งผลกระทบต่อพวกเขาได้

ไท่จื่อก็มีไหวพริบดีเช่นกัน เห็นว่าหลินมั่ววางอาวุธวิเศษ เขาก็เข้าใจความหมายของอีกฝ่ายทันที

“ทุกคนถอยไปข้างหลังหน่อย ระวังอย่าให้ได้รับบาดเจ็บ”

ในตอนแรกคนกลุ่มนี้ไม่ได้สนใจมากนัก คนมือเปล่าสามารถส่งผลกระทบอะไรได้บ้าง แต่เมื่อเห็นดวงตาสีแดงของไท่จื่อ ก็ไม่กล้าส่งเสียงบ่นอีกต่อไป พวกเขาเพียงแค่ก้าวถอยหลังไปไกลกว่าสิบเมตรอย่างเชื่อฟังและออกจากสถานที่กลางโดยสมบูรณ์

“เชิญเลย !”

หลักงจากหลินมั่วถกแขนเสื้อขึ้น เขาก็มองชายชุดดำตรงข้ามด้วยสีหน้าที่จริงจัง หากเป็นไปได้ เขาไม่ต้องการทำอะไรในงานเลี้ยง แต่เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ให้โอกาสนี้กับเขา

พูดจบได้ไม่นาน ชายชุดดำก็เริ่มบุกก่อน ความว่องไวของเขาคล่องแคล่วราวกับเสือชีตาห์ ในชั่วพริบตา ระยะห่างระหว่างทั้งสองก็ลดลงเหลือน้อยกว่าหนึ่งเมตร กรงเล็บที่ดุร้ายส่งเสียงหวือกลางอากาศด้วยความสั่นไหว

หลินมั่วรูม่านตาหดลง การเคลื่อนไหวที่ว่องไวของชายคนนี้เร็วกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย โชคดีที่เขาไม่ได้ดูถูกมาตั้งแต่แรก เมื่อเผชิญกับการเคลื่อนไหวแสนร้ายกาจของเสือดำที่อยู่ตรงหน้าเขา หลินมั่วก็ปล่อยหมัดขวาแล้วเหวี่ยงไปข้างหน้า

นอกจากเสียงอู้อี้ แรงกระแทกจากการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ทำให้จานอาหารค่ำบนโต๊ะข้างๆ พลิกคว่ำเละเทะ ร่างกายของแขกที่อยู่ไกลออกไปถูกซุปผักสาดกระเซ็น แถมมีผักใบอยู่บนหัวของพวกเขาจำนวนไม่น้อย

ตอนนี้ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจอย่างชัดเจน ความตั้งใจดีของไท่จื่อที่เตือนให้พวกเขาถอยหลัง ในขณะที่กำลังประหลาดใจกับทักษะอันน่าสะพรึงกลัวของชายทั้งสอง ทุกคนก็ถอยห่างออกไปหลายเมตรโดยไม่รู้ตัว

ในที่ที่สู้กัน หลังจากที่ชายชุดดำรับหมัดจากหลินมั่ว เขาก็ตะคอกอย่างดูถูก ดเหมือนจะเยาะเย้ยหลินมั่วที่อ่อนแอเกินไป ในวินาทีต่อมา เขาก็บินลอยไปในอากาศ หมุนตัวอย่างรวดเร็ว ขาที่เป็นแส้หวดลงมาเหมือนขวานในสนามรบและคำรามพร้อมดิ่งตัวลงมา

ผู้นำของคนรุ่นเยาว์บ้าบออะไรนั่น ไปให้แม่นายเถอะ

ถึงหลินมั่วจะพบเจอกับการเสียเปรียบทางร่างกายเป็นครั้งแรก แต่สีหน้าของเขาก็ไร้ซึ่งความกังวล ตรงกันข้ามกลับมีความตื่นเต้นเล็กน้อย

แม้เสียงของอีกฝ่ายจะแหบแห้ง หลินมั่วก็ยังบอกได้ว่าชายชุดดำคนนี้อายุไม่มาก น่าจะมีอายุพอๆ กับตน มันเป็นเวลานานแล้วที่หลินมั่วอย่างเขาไม่ได้ต่อสู้กับปรมาจารย์ที่รุ่นราวคราวเดียวกัน

“ผิดหวังเหรอ ? อีกเดี๋ยวนายจะรู้สึกเสียใจแล้วละนะ”

หลินมั่วพูดจบก็ขยับร่างกายสักพักหนึ่ง หลังจากที่มีเสียงกระดูกสั่น เขาก็ค่อยๆ ยื่นมือออก และสั่นนิ้วทั้งสิบนิ้ว จากนั้นพลังอันยิ่งใหญ่มหาศาลก็รุกรานทั่วทั้งงานเลี้ยง

ก่อนหน้านี้เป็นการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครใช้พลังทั้งหมดอย่างเต็มที่