หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2844

“จะบ้าเหรอ แกดูท่าทางที่เต็มไปด้วยพละกำลังราวกับมังกรที่ผาดโผนนั่นสิ จะสุขภาพไม่ดีได้ยังไง อีกอย่างกำปั้นที่ซัดชายชุดดำเมื่อครู่ พวกแกก็ได้เห็นด้วยตาตัวเอง”

“สุขภาพของท่านจ้าวอาจไม่ดีจริง ๆ ก็ได้ แต่หลินมั่วรักษาให้เขาแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น คนอื่น ๆ ต่างคิดพิจารณาอย่างละเอียด ก่อนจะตื่นรู้ขึ้นมาทันที มีข่าวลือจริง ๆ ว่าตอนที่หลินมั่วอยู่เมืองพานหยาง เขาเคยไปที่คฤหาสน์ตระกูลจ้าว และเมื่อนึกถึงตำแหน่งหมอเทวดาของประเทศจีนของเขา คนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกว่าหากหลินมั่วจะทำการรักษาอาการให้ท่านจ้าวก็มีความเป็นไปได้ที่สูงมากเช่นกัน

หากไม่มีมูลก็คงไม่มีข่าวลือ อีกอย่างหลินมั่วเป็นคนของประเทศจีน ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าวเลย แต่วันนี้กลับได้รับการสนับสนุนจากตระกูลจ้าวอย่างเต็มกำลัง

ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆ !

หลังจากเอ่ยทักทายกันแล้ว ท่านจ้าวก็ได้เปลี่ยนเรื่องคุยไป “จริงสิ น้องหลิน ผมมาที่นี่ในครั้งนี้เพราะมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ!”

หา?

หากว่าตามตำแหน่งและอำนาจของท่านจ้าวแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องมาขอร้องหลินมั่ว ทำให้ในตอนนี้คนอื่น ๆ ต่างแปลกใจเป็นอย่างมาก

หลินมั่วเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าท่านจ้าวมีเรื่องอะไรที่จะให้เขาช่วย ถึงแม้จะยังไม่รู้แน่ชัด แต่เขาก็ไม่ได้ลังเลใจที่จะช่วย

“ท่านจ้าวมีเรื่องอะไรก็พูดมาตามตรงได้เลยครับ หากผมสามารถช่วยได้ ผมก็จะช่วยอย่างเต็มความสามารถ”

จ้าวหนานเยว่ยิ้มเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

“ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ได้ยินมาว่าน้องหลินต้องการจะสถาปนาพันธมิตรศิลปะต่อสู้ไม่ใช่เหรอ

ผมเลยคิดว่าตัวเองก็แข็งแกร่งพอตัว เพราะฉะนั้นจึงอยากจะขอตำแหน่งรองประธานของพันธมิตรศิลปะต่อสู้เมืองหนานเยว่ได้ไหม”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินมั่วก็รู้สึกดีใจเกินกว่าที่คาดหวังเอาไว้ เขาจะปฎิเสธได้ยังไง

“หากมีผู้อาวุโสจ้าวเข้ามาร่วมอยู่ในพันธมิตรศิลปะต่อสู้ ก็ถือเป็นเกียรติแก่พวกเราอย่างมาก ขอต้อนรับครับ!”

ภารกิจแรกของหลินมั่วคือการจัดระเบียบเมืองเหอเน่ยและเมืองหนานเยว่ เดิมทีเขาคิดว่าหลังจากจัดการพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของทั้งเมืองนี้เรียบร้อยแล้ว ก็จะทำการหารือกับท่านจ้าวเรื่องที่จะเริ่มเปิดพันธมิตรศิลปะต่อสู้เมืองหนานเยว่อีกครั้ง เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นพื้นที่ของท่านจ้าว

แต่วันนี้ท่านจ้าวกลับเป็นฝ่ายมาขอร้องเขา ทำให้หลินมั่วประหยัดแรงไปได้มาก อีกอย่างจ้าวหนานเยว่เป็นถึงบรมครูผู้แข็งแกร่ง และเป็นเจ้าถิ่นผู้ทรงอิทธิพล การที่เขาเอ่ยปากขอเข้ารับตำแหน่งรองประธาน ทำให้สามารถยกระดับอำนาจของหลินมั่วให้สูงขึ้น ก็เหมือนกับเซวียอู่เยี่ยและหนานกงจิงเลวี่ยที่เป็นถึงราชันต์ปกครองดินแดน

สิ้นเสียงคำสั่ง เจ้าชายใหญ่ก็ได้พาคนขอตัวเองออกไปจากตรงนั้นทันที หากฝืนอยู่ต่อไป นอกจากจะขายหน้าแล้ว เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

องค์หญิงรองเมื่อเห็นว่าพี่ชายตัวเองกลับไปแล้ว เธอก็ตามออกไปทันที

“ท่านพี่ พวกเราไม่ได้มาเพื่อสั่งสอนหลินมั่วหรอกเหรอ ทำไมจะกลับตอนนี้ล่ะ

ฉันก็นึกว่าพี่จะตบหน้ามันโชว์คนอื่น ๆ สักทีสองทีเพื่อให้หายโมโห”

เจ้าชายใหญ่ขมวดคิ้ว ก่อนจะหันไปถาม “เธอรู้ไหมว่าคนคนนั้นเป็นใคร”

“ก็แค่ลุงธรรมดา ๆ คนหนึ่งไม่ใช่เหรอ มีอะไรต้องกลัว”

เหอะ!

เมื่อได้ยินคำตอบของน้องสาว เจ้าชายใหญ่ก็รู้สึกเอือมทันที เด็กคนนี้นอกจากเรื่องผู้ชายและทำตัวเอาแต่ใจไปวัน ๆ ก็ไม่มีเรื่องอื่นในสมองเลยงั้นเหรอ