หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2851

หลังจากที่หลินมั่วหัวเราะแล้ว เขาอยากจะพูดตอบอะไรกลับ แต่ก็เข้าใจนิสัยของไท่จื่อดี เขารู้ว่าถึงแม้คนคนนี้จะไร้สาระไปบ้าง แต่บางทีก็มีนิสัยขี้งอนเช่นกัน

“จะเป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงคิดแบบนี้ล่ะ”

“ผมถามคุณหน่อยนะ ตอนที่อยู่บนเรือ คุณเป็นคนขับเรือพาคนมาช่วยเหลือผมใช่ไหม”

ไท่จื่อพยักหน้าอย่างไม่ลังเล

“และผมขอถามอีกที ตอนที่ตระกูลข่งเตรียมนักฆ่าให้มาฆ่าผม คุณก็พาคนมาช่วย จากนั้นก็กวาดล้างเหล่านักฆ่าใช่ไหม”

ไท่จื่อพยักหน้าลงอีกครั้ง

“อืม แล้วเรื่องงานเลี้ยงเมื่อวาน คุณเป็นคนพูดยั่วยุรบกวนชายชุดดำคนนั้นเพื่อให้ผมมีโอกาสได้กลับมาตั้งตัวในสถานการณ์คับขันใช่ไหม ”

ไท่จื่อตาเป็นประกาย ก่อนจะพยักหน้าลง

“เพราะฉะนั้น ที่ผมบอกว่าต้องการให้คุณมาอยู่ข้าง ๆ เพื่อให้ช่วยสังเกตการณ์ว่ามีอันตรายอยู่รอบตัวไหม นี่เป็นเรื่องผิดเหรอ”

“ลูกพี่ ไม่เลย ไม่มีปัญหา ในเมื่อลูกพี่ต้องการแบบนี้ ผมก็จะให้ความช่วยเหลือ”

ในตอนนี้ไท่จื่อฟังคำเยินยอจนลอยไปแล้ว แววตาของเขาสะท้อนความลำพองใจอย่างมาก

“จริงสิ ลูกพี่ในเมื่อพี่หาคนมาช่วยไม่ได้ ทำไมไม่ติดต่อผู้อาวุโสทั้งสองของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ล่ะ พวกเขามีคนของตัวเองไม่ใช่เหรอ”

จริงสิ!

หลินมั่วประหลาดใจทันที เขานึกถึงคำพูดของผู้อาวุโสพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ในตอนนั้น เขาไม่เคยเอ่ยปากบอกกับทางพันธมิตรเลย สถานการณ์ในตอนนี้เริ่มชัดเจนมากว่า เมืองฮานอยตอนใต้กำลังอยู่ระหว่างการปรับปรุงอยู่

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองไท่จื่อด้วยแววตาประหลาดใจ

คำชมเชยของเขาสามารถพัฒนาสติปัญญาของอีกฝ่ายได้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ

สำนักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้เมืองจิง แห่งประเทศจีน

การเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว จากนี้ไปทางพันธมิตรกำลังจะเดินทางมาถึงวาระสุดท้าย เพื่อรักษาอำนาจของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ให้แข็งแกร่ง ผู้อาวุโสส่วนมากล้วนต้องเผชิญหน้ากับปัญหาการเกษียณ และผู้ที่มีฝีมือเก่งกาจจำนวนน้อยนิดที่มีโอกาสได้เลื่อนขั้น

คนที่ต้องเกษียณก็มีอายุราว ๆ สี่สิบกว่าปี มากที่สุดก็ไม่เกินห้าสิบปี

คนในห้องประชุมล้วนรู้สถานการณ์ของต้าฉวีดี พวกเขาเองก็เคยลองเข้าไปจัดระเบียบที่นั่นหลายครั้ง แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ตลอด ทำให้พวกเขาไม่แปลกใจหากหลินมั่วจะยอมแพ้

“ท่านผู้อาวุโส ใครบอกท่านว่าผมจะกลับไป ผมจัดการเมืองเหอเน่ยและเมืองหนานเยว่ได้แล้ว ตอนนี้ผมกำลังขาดลูกน้อง

ฟังดี ๆ นะ ผมต้องการลูกน้องจำนวนมาก แค่นี้นะครับ ลาก่อน!”

ติ๊ด! โทรศัพท์ถูกตัดสายไป เหล่าผู้อาวุโสสบตากันไปมา หากฟังไม่ผิด เมื่อครู่หลินมั่วบอกว่าได้จัดการทั้งสองเมืองนั้นได้แล้วงั้นเหรอ!

“ใครก็ได้รีบไปสืบสถานการณ์ทางด้านหลินมั่วในตอนนี้ที่ต้าฉวีมาที”

ช่วงนี้เหล่าผู้อาวุโสกำลังวุ่นอยู่กับงานวาระสุดท้ายหลังจากกิจกรรมเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่ง จึงไม่มีเวลาได้ติดตามเรื่องอื่น

หลังจากที่ผู้ช่วยนำเอกสารกองใหญ่มาให้เขา เหล่าผู้อาวุโสก็รีบหยิบมาอ่านทันที พวกเขาส่งเสียงร้องออกมาอย่างตกใจ

หลังจากที่เซวียนเหยียนหมิงอ่านจบ จู่ ๆ เขาก็มีความคิดใหม่เกิดขึ้น

ในคืนนั้น สมาชิกนับไม่ถ้วนที่เกษียณไปแล้วและกำลังจะเกษียณกำลังเก็บกระเป๋ามุ่งหน้าไปยังต้าฉวี