หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2870

หลินมั่วยังคงแช่ตัวอยู่ในอ่างยา รอบๆ ตัวนั้นเต็มไปด้วยยาสมุนไพรหายากที่ใช้สำหรับำเพ็ญกระดูกเลือดเนื้อ บางอย่างนั้นเป็นสมุนไพรที่ได้สูญพันธุ์ไปแล้ว บวกกับเมามายเหล้ากลั่นเอ็นเสือบำเพ็ญร่างที่มีเฉพาะที่ภูเขาเทพบาซ่า ร่างกายของหลินมั่วกำลังพัฒนาอย่างแข็งแกร่งด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง

ส่วนผลข้างเคียงเหรอ... พูดบรรยายได้เพียงคำเดียวเลยว่า เมา

ฤทธิ์ยานั้นละลายเข้ากับเหล้ากลั่นเอ็นเสือบำเพ็ญร่างก่อน จากนั้นจึงค่อยๆ แทรกซึมเข้าร่างกายของหลินมั่ว และก็บำเพ็ญพัฒนาเลือดเนื้อเขาเรื่อยๆ ฤทธิ์แอลกอฮอล์นี่ก็หลงเหลืออยู่ในร่างของหลินมั่วเหมือนกัน

เมื่อเทียบกับวิธีที่ทำให้หลินมั่วเหนื่อยล้า เห็นได้ชัดว่าวิธีนี้จะมีประโยชน์มากกว่า ไม่เพียงแต่จะช่วยบำเพ็ญเพียรร่างกายของลูกเขย แถมยังสามารถให้เขาอยู่ในโหมดหลับลึกเพราะฤทธิ์ในการเมาเหล้าอีกด้วย แต่ข้อเสียของวิธีนี้คือมันสิ้นเปลือง

“ท่านซานจู่ วิธีการบำเพ็ญเพียรนี้มันหรูหราฟุ่มเฟือยไปหรือเปล่าครับ”

คุณหมอยามองดูยาสมุนไพรในอ่างแล้วก็มีสีหน้าที่เสียดาย ปริมาณยานี้มันเป็นปริมาณที่สามารถใช้กับคนร้อยคนในภูเขาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือเหล้ากลั่นเอ็นเสือบำเพ็ญร่างที่ล้ำค่านั้นมันมีเต็มอ่างเลย

ซานจู่นี่ไม่รู้จักใช้ชีวิตให้พอเพียงเลย ฟุ่มเฟือยล้างผลาญจริงๆ!