หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2869

เขานั้นหมดสตินอนลงไปกับพื้นหญ้า

โยวหลีมองดูรอยยิ้มที่มุมปากของหลินมั่ว ในสายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความชื่นชมที่มีต่อหลินมั่ว แม้เขาจะบอกว่าศิลปะการต่อสู้ของหลินมั่วจะบกพร่อง แต่เขาก็เพียงแค่อยากจะไปกระตุ้นหลินมั่ว แบบนี้เขาถึงจะสามารถชี้แนะหลินมั่วได้อย่างตรงไปตรงมา จากนั้นก็ให้เขาเหนื่อยจนหมดสติไป

แต่เขาก็ชื่นชมความยืดหยุ่นและความตั้งใจของหลินมั่วที่มีต่อศิลปะการต่อสู้ หากเป็นคนทั่วไปคงไม่ทำแล้ว แต่แน่นอนว่าหากไม่เป็นเช่นนี้ แผนการของเขาจะสำเร็จลุล่วงสมบูรณ์แบบนี้ได้ยังไงกัน

แหะๆ บอกได้เลยว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนล้วนๆ

“ยังคิดที่จะลงจากภูเขาเทพบาซ่าของฉันอีกเหรอ ความคิดลมๆ แล้งๆ!”

โยวหลีพูดบ่นพึมพำจากนั้นยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วจากไป เขาให้คนมาพาหลินมั่วไปพักผ่อน

ขณะนั้นท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว! นั่นก็หมายความว่าหลินมั่วฝึกซ้อมต่อเนื่องอย่างหนักมาตั้งแต่ช่วงบ่ายตลอดจนถึงช่วงเย็น และก็ส่งตนเองเข้าไปในหลุมพรางของโยวหลี

ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างเงียบงัน!

เช้าวันที่สอง ฟ้ายังไม่สาง หลินมั่วที่กำลังนอนหลับสบายก็ถูกโยวหลีเอาไม้ตีจนตื่นขึ้นมา

“การที่ผ่านความยากลำบากมามากมาย จึงจะได้มีบทเรียนที่ทำให้ตนแข็งแกร่งกว่าคนอื่น อายุน้อยๆ ก็ขี้เกียจแล้ว นี่คุณตอบแทนความตั้งใจของฉันแบบนี้เหรอ”

หลินมั่วที่อยู่ๆ ก็ถูกทำให้ตื่นขึ้นมา เขานั้นก็มึนไปหมด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนหลับไปยังไง ความทรงจำของเขานั้นยังหยุดอยู่ตอนที่เขานั้นกำลังฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋รูปแบบใหม่อยู่เลย

ตอนนี้ถูกโยวหลีตำหนิแบบนี้ เขาเองก็รู้สึกเขินอายทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน จึงได้รีบฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋ต่อทันที

เหนื่อยล้าจนไม่ได้สติครั้งแล้วครั้งเล่า ตกใจตื่นขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า บวกกับแผนกลที่โยวหลีให้คนสร้างขึ้น หลินมั่วที่จดจ่ออยู่กับศิลปะการต่อสู้ก็ลืมเรื่องที่ตนเองจะต้องรีบกลับไปที่เมืองเหอซานอย่างสิ้นเชิง เมื่อเขาลืมตาขึ้น ก็จะเริ่มฝึกซ้อมอย่างไม่คิดชีวิตต่อไป

และที่เขาสามารถฝึกซ้อมอย่างหนักและต่อเนื่องแบบนี้ หลักๆ แล้วก็เป็นเพราะโยวหลี ทุกครั้งที่หลินมั่วเหนื่อยล้าจนหมดสติไป เขาก็สั่งให้คนเอายาสมุนไพรต่างๆ มาบำรุงให้

สองวันต่อมา โยวหลีถือโอกาสตอนที่หลินมั่วเหนื่อยจนหมดสติแล้วเรียกลูกน้องมา

“ท่านผู้อาวุโสโยวหลี นี่จะทำอะไรกันเหรอ”

โยวหลีตอบอย่างนิ่งๆ ว่า “สหาย คุณเหนื่อยล้าเกินเพราะปราณเทพยดาของคุณมันสูญสิ้นตอนที่คุณฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋”

“ตอนนี้ฉันกำลังช่วยคุณบำเพ็ญเพียรร่างกาย ขั้นตอนต่อไปก็จะช่วยพัฒนาเสริมสร้างความแข็งแกร่งของกำปั้นซ้อนคลื่น พัฒนาความยืดหยุ่นของเส้นลมปราณ ให้ความสามารถของคุณนั้นพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น”

ขณะนั้นหลินมั่วง่วงอย่างมาก เขาใช้สติสุดท้ายในการสูบดม กลิ่นยาหอมของยาต่างๆ นั้นเป็นเหมือนกับที่โยวหลีพูด ล้วนเป็นยาที่ใช้ในการบำเพ็ญเพียรร่างกาย จากนั้นเขาจึงหลับตาลงแล้วนอนหลับไปอีกครั้งอย่างสบายใจ

เขาเหนื่อยมากจริงๆ

ผ่านไปสักพัก โยวหลีโบกมือ

“มีใครอยู่ไหม เอาเหล้ากลั่นเอ็นเสือบำเพ็ญร่างของฉันมา!”