หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2882

อินเสี่ยวหรานรู้ดีว่าเจียหยวนที่หนึ่งคงไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับผู้มีฝีมือคนนั้น เธอจึงหันเหความสนใจไปที่สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้นแทน

“ฝ่าบาท สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ที่พระองค์ทรงพูดถึงนั้น คืออะไรเพคะ ทำไมดูลึกลับ”

เจียหยวนที่หนึ่งส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “ได้ยินมาว่าเป็นหินศักดิ์สิทธิ์ ผู้ที่ได้ครอบครองมัน แม้จะไม่มีพื้นฐานวิทยายุทธใดๆก็ตาม ก็สามารถกลายเป็นผู้มีฝีมือสูงที่ยิ่งใหญ่ในภูมิภาคได้ในเวลาอันสั้น”

“แน่นอนว่า เธอไม่ต้องคิดแล้ว หลังจากศึกใหญ่ผ่านไปของศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้นก็หายไปแล้ว”

หลายปีต่อมา ทั้งสามฝ่ายต่างพยายามหามันอย่างต่อเนื่อง แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครพบเจออีกเลย”

อินเสี่ยวหรานจดจำเรื่องนี้ไว้ในใจอย่างเงียบๆ จากนั้นเธอก็เริ่มประจบประแจงกษัตริย์ชรา

“น่าเสียดายจริงๆเพคะ เสี่ยวหรานเกิดช้าไปไม่กี่ปี ไม่เช่นนั้นคงได้ห็นพระองค์ทรงปราบเหล่าร้ายด้วยความองอาจห้าวหาญแล้ว”

เธอพุดพร้อมกับมีประกายในแววตาที่เต็มไปด้วยความใฝ่ฝัน

เจียหยวนทีหนึ่งทรงยิ้มอย่างเอ็นดูและลูบจมูกเธอเบาๆ “ปากเล็กๆของเธอช่างหวาน และช่างเจรจาจริงๆ”

“คนเขาพูดความจริงนี่นา! เกลียดนัก”

เจียหยวนที่หนึ่งเห็นท่าทางที่โกรธเคืองของเธอ เดิมทีทรงอยากแกล้งเธอต่อ แต่ความง่วงนอนก็ทำให้เขาหาวอย่างต่อเนื่อง

อินเสี่ยวหรานเองก็เข้าใจ “ฝ่าบาท งั้นฝ่าบาททรงพักผ่อนก่อนเถอะเพคะ เสี่ยวหรานทูลลาก่อน”

ก่อนเดินไป เธอยังเอาใจใส่คลุมผ้าห่มหนาๆให้เจียหยวนที่หนึ่ง หลังจากจูบหน้าผากพระองค์หนึ่งฟอด แล้วจึงหันหลังเดินออกจากห้อง พอเธอย่างออกจากประตู เสียงกรนก็ดังไล่หลังมา

“คำนับพระชายา!”

หลังจากทหารยามเห็นอินเสี่ยวหรานชายาของกษัตริย์ก็รีบคำนับด้วยความเคารพ

“ฝ่าบาททรงบรรทม อย่าให้คนนอกมารบกวน”

หลังจากเหวินเฉียงลุกขึ้นยืน เขาก็ใช้หลังมือลูบไล้ผิวขาวเนียนนุ่มของอีกฝ่ายอย่างเบามือ เขาต้องยอมรับจริงๆว่าหลังจากอบรมสั่งสอนจากราชวงศ์มาหลายวัน ผู้หญิงคนนี้ก็มีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ บวกกับท่าทีของผู้มีอำนาจ บุคคลทั่วไปคงยากจะหักห้ามใจได้

น่าเสียดายที่เหวินเฉียงไม่ได้อยู่ในกลุ่มนั้น

“ชายาช่างมีผิวพรรณที่งดงามจริงๆ มิน่าเล่าฝ่าบาทถึงทรงโปรดปราน”

อินเสี่ยวหรานถูกอีกฝ่ายบีบคาง ก็เลิกคิ้วและยิ้มอย่างขวยเขิน

“แล้วบ่าวจะได้รับความโปรดปรานจากคุณเหวินบ้างไหมคะ”

ด้วยท่าทางเย้ายวนใจขนาดนี้ เธอพร้อมให้เหวินเฉียงเก็บเกี่ยวและข่มเหงได้ตามใจชอบ

และอินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้พูดเล่น หากอีกฝ่ายก้าวต่อไป เธออาจจะแกล้งขัดขืนบ้าง เพื่อกระตุ้นความอยากเอาชนะของอีกฝ่าย แต่ผลลัพธ์ก็คือเธอจะยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง

จากบรรดาเชื้อพระวงศ์ที่เธอเคยพบเห็น แม้จะมีเจ้าชายและเจ้าหญิงที่สูงศักดิ์มากมาย แต่ไม่มีใครเทียบได้กับเหวินเฉียงตรงหน้า ไม่ได้เกี่ยวกับบุคลิก สถานะหรือรูปลักษณ์ เพียงแต่เหวินเฉียงทำให้เธอรู้สึกเหมือนนักเล่นหมากรุก