หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2882

อินเสี่ยวหรานรู้ดีว่าเจียหยวนที่หนึ่งคงไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับผู้มีฝีมือคนนั้น เธอจึงหันเหความสนใจไปที่สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้นแทน

“ฝ่าบาท สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ที่พระองค์ทรงพูดถึงนั้น คืออะไรเพคะ ทำไมดูลึกลับ”

เจียหยวนที่หนึ่งส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “ได้ยินมาว่าเป็นหินศักดิ์สิทธิ์ ผู้ที่ได้ครอบครองมัน แม้จะไม่มีพื้นฐานวิทยายุทธใดๆก็ตาม ก็สามารถกลายเป็นผู้มีฝีมือสูงที่ยิ่งใหญ่ในภูมิภาคได้ในเวลาอันสั้น”

“แน่นอนว่า เธอไม่ต้องคิดแล้ว หลังจากศึกใหญ่ผ่านไปของศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้นก็หายไปแล้ว”

หลายปีต่อมา ทั้งสามฝ่ายต่างพยายามหามันอย่างต่อเนื่อง แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครพบเจออีกเลย”

อินเสี่ยวหรานจดจำเรื่องนี้ไว้ในใจอย่างเงียบๆ จากนั้นเธอก็เริ่มประจบประแจงกษัตริย์ชรา

“น่าเสียดายจริงๆเพคะ เสี่ยวหรานเกิดช้าไปไม่กี่ปี ไม่เช่นนั้นคงได้ห็นพระองค์ทรงปราบเหล่าร้ายด้วยความองอาจห้าวหาญแล้ว”

เธอพุดพร้อมกับมีประกายในแววตาที่เต็มไปด้วยความใฝ่ฝัน

เจียหยวนทีหนึ่งทรงยิ้มอย่างเอ็นดูและลูบจมูกเธอเบาๆ “ปากเล็กๆของเธอช่างหวาน และช่างเจรจาจริงๆ”