หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 294

ขณะที่หลายคนกำลังพูดอยู่ สวี่ปั้นซย่าก็ผลักประตูเดินเข้าไปอย่างกะทันหัน

ฟังฮุ่ยถามอย่างประหลาดใจ “ปั้นซย่า แกมาได้อย่างไร”

สวี่ปั้นซย่าขบกราม “พ่อ! แม่! กำลังทำอะไรอยู่กันแน่คะ”

“พวกพ่อกับแม่เลิกยุ่งเรื่องบริษัทได้ไหมคะ”

“ฉันเป็นซีอีโอของบริษัท บริษัทจะพัฒนาไปอย่างไร จะลงทุนอย่างไร เป็นเรื่องของฉันทั้งหมดค่ะ”

“พวกพ่อกับแม่ตำหนินั่นนี่ไปทั่ว อยากจะทำอะไรกันแน่คะ”

น้ำเสียงของสวี่ปั้นซย่าสั่นเทา เธอโกรธมากจริงๆ

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยครึ้มลง

“ปั้นซย่า ทำไมแกพูดแบบนี้”

“อะไรที่เรียกว่าตำหนินั่นนี่”

“พวกเราทำอะไรล่ะ ทั้งหมดไม่ใช่เพราะหวังดีกับแก กับบริษัทหรือไง”

“บริษัทเป็นของแกคนเดียว? บริษัทเป็นของตระกูลสวี่เราต่างหาก!”

“ในเมื่อเป็นของตระกูลสวี่ การที่บริษัทจะพัฒนาไปอย่างไร จะลงทุนอย่างไร ฉันกับแม่ของแกก็ควรที่จะสนใจ!”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโมโห

สวี่ปั้นซย่าร้อนขึ้นแล้ว “บริษัทเป็นของตระกูลสวี่เมื่อไรกันคะ”

“บริษัทมีบอร์ดบริหาร มีผู้ถือหุ้นมากมายขนาดนั้น บริษัทนี้เป็นของผู้ถือหุ้นทุกคน!”

ฟังฮุ่ย “บอร์ดบริหารแล้วอย่างไร ผู้ถือแล้วอย่างไร”

“แกเป็นซีอีโอ แกเป็นผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดของบริษัท บริษัทนี้ก็เลยเป็นของตระกูลเรา”

สวี่ตงเสวี่ยหัวเราะเยาะเสียงเย็น “พ่อคะ แม่คะ ยังไม่เข้าใจที่พี่เขาพูดอีกหรือคะ”

“ที่เขาพูดหมายถึง เขาเป็นซีอีโอ บริษํทเป็นของพี่เขา ไม่ได้เป็นของบ้านเรา”

“พูดง่ายๆก็คือบริษัทเป็นของพี่เขาคนเดียว ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่เลย!”

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยได้ยินก็มีโทสะเป็นอย่างมาก

“ปั้นซย่า แกคิดว่าบริษัทไม่เกี่ยวกับพวกเราใช่ไหม”

“พวกเราเลี้ยงแกมาอย่างยากลำบาก แกตอบแทนพวกเราแบบนี้เหรอ”

“กลายเป็นซีอีโอบริษัทแล้วก็ปีกกล้าขาแข็งอยากที่จะขีดเส้นกันคนแก่สองคนอย่างพวกฉันออกไปแล้ว?”

“แกคิดว่าคนแก่สองคนอย่างพวกเราเป็นภาระของแกใช่ไหม”

“ถ้าแกคิดแบบนี้ ก็ดี”

“กลับไปแล้วพวกเราสองคนจะไปหาสถานพักฟื้นคนชราแล้วเข้าไปอยู่ก็พอ แกก็ไม่ต้องจ่ายเงินให้พวกเรา ให้พวกเราหิวตายอยู่ในนั้นแกก็ไม่ต้องมาสนใจ”