หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2949

ระหว่างที่พูด เขาก็ปรบมือขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก

จากนั้นเด็กสาวหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ก็เดินเข้ามา

เมื่อเห็นเด็กสาว หลินมั่วก็จำเธอได้ทันที

เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คือ กานเวยเอ๋อร์ คุณหนูใหญ่ของตระกูลกาน

ก่อนหน้านี้ เธอเคยดูถูกหลินมั่วเอาไว้

ตอนนี้กลับต้องมาขอโทษเพราะคำสั่งของตาเฒ่ากาน

ในตอนนี้ กานเวยเอ๋อร์ขบริมฝีปากแน่น สายตาของเธอแฝงไปด้วยน้ำใส ๆ

เธอกำหมัดแน่นจนเล็บแทบจะจิกเข้าเนื้อ

เธอเกิดความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งอายทั้งโกรธ และยังมีความรู้สึกแปลกประหลาดที่เธออธิบายเป็นคำพูดไม่ออก

ราวกับ...ถูกไฟช็อต

เมื่อเห็นท่าทางของเธอ หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะขำออกมา

“มัวยืนอึ้งอะไรอยู่ ยังไม่รีบเข้าไปรินเหล้าให้คุณชายหลินอีก”

ในขณะนั้นเอง ตาเฒ่ากานก็ได้เร่งเธอ

กานเวยเอ๋อร์ได้ยินดังนั้นก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ เธอก้มหน้าลงก่อนจะเดินเข้าไปตรงหน้าหลินมั่วอย่างเชื่องช้า

หลินมั่วคิดว่าเธอจะรินเหล้าให้ตัวเอง เขาจึงยกแก้วเหล้าขึ้นมา

แต่ไม่คิดเลยว่า!

กานเวยเอ๋อร์จะทรุดตัวลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้น ก่อนจะใช้ใบหน้าถูไถที่กางเกงของเขาราวกับหมาติดเจ้าของ

เมื่อมองภาพคุณหนูใหญ่ของตระกูลกานที่เคยหยิ่งยโสมาตลอด ในตอนนี้กลับพยายามข่มตัวเองเพื่อรินเหล้าให้เขา

หลินมั่วรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

นี่คือความยิ่งใหญ่ของอำนาจสินะ

หลังจากที่เอาใจเขาแล้ว กานเวยเอ๋อร์ก็รินเหล้าให้เขา

เมื่อเห็นว่ากานเวยเอ๋อร์กำลังยื่นแก้วเหล้ามาทางตัวเอง

หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้

เขานั่งเท้าคางก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือออกไปรับแก้วเหล้ามา

ไท่จื่อเมื่อเห็นดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างไม่ไว้หน้ากานเวยเอ๋อร์

“ลูกพี่ เธอเคยดูถูกพี่เอาไว้ แต่ตอนนี้กลับวิ่งมารินเหล้าให้พี่อย่างเชื่อฟัง! ทำไมไม่ทำตัวเก่งแล้วล่ะ”

กานเวยเอ๋อร์ทั้งโกรธทั้งอายต่อคำถากถางของไท่จื่อจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมา

ตอนนี้ความโมโหในใจของเธอถึงขีดสุด ราวกับมีมดนับพัน ๆ ตัวกำลังวิ่งวนไปมาในใจของเธออยู่

ในตอนนั้นเอง หลินมั่วก็ยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะโบกมือไปมาเพื่อให้ไท่จื่อหยุด

……

อีกด้านหนึ่ง

พวกเขาใช้โอกาสที่งานเลี้ยงกำลังดำเนินอยู่ในการทำตามแผน

ตาเฒ่ากานได้สั่งให้ผู้สอดแนมที่ซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านทำตามแผนการทันที

“ไม่คิดเลยว่าตาเฒ่านั่นจะส่งพวกเรามาทำเรื่องแบบนี้ ใช้งานไม่คุ้มกับความสามารถของเราเลยจริง ๆ”

“จริงด้วย ตอนที่ฉันเป็นสายสืบให้กับประเทศ ไม่รู้ว่าหมู่บ้านแห่งนี้เกิดขึ้นหรือยัง！”

ทั้งสองเป็นผู้สอดแนมในหมู่บ้านที่ตาเฒ่ากานไว้ใจเป็นอย่างมาก

ยังไงซะสินค้าตั้งเจ็ดตัน หากจะมอบหมายงานให้คนนอกทำ เขาก็ไม่ไว้ใจจริง ๆ

ทั้งสองคนคุยกันด้วยท่าทีสบาย ๆ

แต่สายตาของพวกเขากลับคอยสอดส่องไปทั่วทุกสารทิศ ไม่ละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว

ด้านหลังของพวกเขา มีลูกน้องหลายคนที่กำลังวางระเบิดTNTอยู่

เวลาของพวกเขามีค่าเป็นอย่างมาก ขอแค่ตาเฒ่ากานรั้งหลินมั่วให้อยู่ที่งานเลี้ยงได้ ในเวลาสั้น ๆ สองชั่วโมงแผนการก็จะสามารถสำเร็จลุล่วง

แต่หากเลยสองชั่วโมงไปแล้ว สินค้าจะไม่สามารถส่งออกไปได้อีก

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ ทั้งสองก็ต้องหรี่ตามองภาพตรงหน้า