หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2950

ในตอนนี้ดึกมากแล้ว

แสงสลัวจากดวงจันทร์และดวงดาวที่อยู่ห่างไกล เมฆหมอกหนาทึบปกคลุมทั่วฟ้า ทำให้ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้มากนัก

เพราะฉะนั้นภาพที่อยู่ตรงหน้าจึงเป็นเพียงเงาในคืนพระจันทร์มืด

พวกเขาเห็นเพียงแสงไฟกำลังค่อย ๆ ลอยเข้ามาในระยะไกล

ทั้งสองหรี่ตามองภาพตรงหน้า ก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อจับด้ามปืนเอาไว้

ลูกน้องที่กำลังติดตั้งระเบิดอยู่ด้านหลังก็รีบหยุดการกระทำลงเช่นกัน

พวกเขารีบเข้าไปหลบตรงพุ่มไม้รอบ ๆ และควักปืนออกมาด้วยเช่นกัน

กระบอกปืนและปากกระบอกปืนสีดำสนิท รวมไปถึงอาวุธขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ ทำให้สถานการณ์ดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

พวกเขาวางแผนเอาไว้หมดแล้ว

ถ้าแผนไม่รั่วก็จะสามารถดำเนินการตามแผนเดิมได้ นั่นคือวิธีที่ดีที่สุด

แต่หากแผนรั่วก็จำเป็นต้องสังเวยชีวิตเพื่อเปิดทางนำสินค้าส่งออกไปให้ได้

แน่นอนว่า วิธีการที่สองมีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก สินค้าจะสามารถส่งออกไปได้ไหมเป็นอีกเรื่อง

ต่อให้จะสามารถส่งสินค้าออกไปได้ แต่หากทิ้งร่องรอยเอาไว้เพียงนิดเดียวก็อาจถูกคนของหลินมั่วจับได้ ถึงตอนนั้น ตาเฒ่ากานไม่เอาพวกเขาไว้แน่

เมื่อคิดได้ดังนั้น บรรยากาศรอบตัวก็หนักอึ้งขึ้นมาทันที

ถ้ามีปรมาจารย์อย่างท่านจ้าวอยู่ที่นี่ เขาจะต้องสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายการสังหารผ่านอากาศแน่ ๆ

ไม่นาน แสงไฟก็ค่อยลอยเข้ามา

เหล่าบรรดาลูกน้องของตาเฒ่ากานกำลังประหม่า เหงื่อเม็ดใหญ่ร่วงหล่นลงมาจากหน้าผาก

จนในที่สุด แสงไฟนั้นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้า

พวกเขาเห็นเด็กหนุ่มสามคนยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“ทำอะไร ดึกขนาดนี้ก็จุดไฟสักหน่อยสิ！”

เด็กหนุ่มหัวหน้าคือหวังหมาง น้องชายที่ไท่จื่อเก็บมาเลี้ยงจากหมู่บ้านต้วนเจีย

เมื่อหวังหมางเห็นสีหน้าของพวกเขา รวมไปถึงมือที่ซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อ

เขาก็เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าทันที

เมื่อเห็นท่าทีของเขา ผู้สอดแนมคนสนิททั้งสองของตาเฒ่ากานก็แทบอยากจะควักปืนออกมายิง แต่พวกเขาก็ยังคงข่มใจเอาไว้ก่อน

ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเงียบ บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความตึงเครียด ราวกับว่าสามารถเริ่มทำสงครามกันได้ทุกเมื่อ

“พวกเรา...พวกเราออกมาเที่ยวกับเพื่อน ไม่ได้คิดจะทำอะไร”

สุดท้ายก็เป็นลูกน้องคนสนิทของตาเฒ่ากานเป็นฝ่ายพูดเพื่อทำลายความเงียบ

เขาสาบานในใจว่าแค่อีกฝ่ายตุกติก เขาจะยิงทันที!

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังติดตั้งระเบิดTNT พวกเขาก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

……

ในเวลาเดียวกัน

ในงานเลี้ยง ไท่จื่อได้รับโทรศัพท์จากใครบางคน

ไท่จื่อไม่ได้ปิดบังอะไรมากมาย เขารับกดรับสายอย่างเปิดเผย

หลังจากที่ได้รับข่าวจากน้องชายของตัวเอง เขาก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ

ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหาหลินมั่วพร้อมกับสีหน้าประหม่า

“เกิดอะไรขึ้น”

หลินมั่วเลิกคิ้วขึ้น

ไท่จื่อไม่รอช้ารีบกระซิบแจ้งข่าวที่ได้ยินมาจากน้องชายให้หลินมั่วฟังอย่างละเอียดทันที

เมื่อคนตระกูลกานเห็นภาพนี้ ก็หวั่นใจเล็กน้อย

เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ

ตาเฒ่ากานที่รู้เรื่องนี้ดีอยู่แก่ใจก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้น

หลินมั่วรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่างานเลี้ยงนี้ผิดปกติ ตอนนี้ยังได้ข่าวบางอย่างมาอีก แน่นอนว่าเขาจะต้องนำทั้งสองเรื่องนี้มาปะติดปะต่อกัน