หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2956

สีหน้าหม่นหมองของผางต้าไห่ปรากฏขึ้นชั่วครู่

เขาเดินตามทหารยามวนไปเวียนมา ในตระกูลต้วนบนภูเขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อมองดูการก่อสร้างในหมู่บ้าน ผางต้าไห่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“หมู่บ้านทำเงินก้อนโตในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่การก่อสร้างนั้นช่างน่าหดหู่ใจจริงๆ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทหารยามที่เดินอยู่ข้างหน้าก็หัวเราะ

“เพราะเงินทั้งหมดถูกพวกคุณเอาไปหมดแล้ว”

ผู้คนในภูเขา ไม่เหมือนกับคนภายนอก ที่มีข้อห้ามมากมาย พวกเขาพูดตรงๆ

ตระกูลต้วนตั้งอยู่บนไหล่เขา หลายปีที่ผ่านมาแม้จะร่ำรวยจากการปลูกต้นเยี่ยม่าน แต่การก่อสร้างในหมู่บ้านนั้นไม่ดีนัก

ต้นเยี่ยม่านเป็นเค้กก้อนใหญ่ ดึงดูดให้กองกำลังต่างๆเข้ามาแบ่งปันผลประโยชน์

ในฐานะผู้ริเริ่มทั้งหมด

ชาวบ้านที่รับผิดชอบปลูกต้นเยี่ยม่าน เก็บเกี่ยวต้นเยี่ยม่าน ขนส่งต้นเยี่ยม่าน และเเม้แต่เสียชีวิตเพื่อต้นเยี่ยม่าน

ได้รับผลประโยชน์น้อยที่สุด

นักลงทุนได้รับผลประโยชน์เกือบทั้งหมด

เช่นเดียวกับผู้เฒ่ากาน สินค้าเจ็ดตันที่เขาสะสมไว้ หากเเปลงเป็นผลประโยชน์ของตระกูลต้วน

เพียงพอที่จะไล่ตามผลกำไรหลายปีของของตระกูลต้วน!

นักลงทุนอย่างผู้เฒ่ากาน มีจำนวนนับไม่ถ้วนในตระกูลต้วน

กล่าวได้ว่า ผลกำไรจากการปลูกต้นเยี่ยม่านของตระกูลต้วน นักลงทุนเหล่านี้ได้รับไปเก้าสิบแปดเปอร์เซ็นต์

ในฐานะคนงานของตระกูลต้วน

ผลประโยชน์ที่พวกเขาได้รับนั้น เป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆน้อยๆของห่วงโซ่ผลประโยชน์ทั้งหมด

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมตระกูลต้วน ถึงยังเป็นเพียงหมู่บ้านจนถึงทุกวันนี้

ถ้าพวกเขาได้รับผลกำไรจากการปลูกต้นเยี่ยม่านทั้งหมด

ขนาดการพัฒนาของตระกูลต้วนในปัจจุบัน จะไม่ใช่แค่ระดับหมู่บ้านอย่างแน่นอน

อย่างน้อย ก็ต้องเป็นระดับเมืองที่ร่ำรวย!

เมื่อได้ยินคำพูดของทหารยาม ใบหน้าของผางต้าไห่เดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นสีซีดเดี๋ยวก็เป็นสีเขียว

เขาหน้าเคร่งขรึม ไม่พูดอะไรอีกต่อไป

ในใจของเขาตั้งใจแน่วแน่ว่าเมื่อเขาพบต้วนต้าซาน เขาจะต้องทำให้เด็กหนุ่มคนนี้รู้ว่าราคาของการพูดจาโดยไม่คิดคืออะไร!

ไม่นาน ผางต้าไห่ภายใต้การนำทางของทหารยาม

ก็มาถึงพื้นที่ราบที่ด้านบนสุดของหมู่บ้าน

สามารถเห็นได้ชัดว่า ระดับการก่อสร้างของตระกูลต้วนที่นี่นั้นเหนือกว่าตระกูลอื่นๆ

แม้แต่ ศาลาบนพื้นที่โล่งก็ยังทำมาจากหินอ่อน

ต้วนต้าซานตกตะลึงไปชั่วครู่ เมื่อได้ยินชื่อหลินมั่ว สมองของเขาก็เหมือนมีไฟฟ้าแล่นผ่าน

เขารู้ว่า พี่ชายร่วมสาบานคนนี้เป็นลูกน้องของลิ่วไท่เป่าแห่งตระกูลติง

เขายังรู้ว่าอาวุธที่ใช้ในตระกูลต้วนนั้นซื้อมาจากลิ่วไท่เป่า ในราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาด

เขายิ่งเข้าใจดีว่า ตระกูลต้วนก็มีส่วนแบ่งในเค้กชิ้นนี้ด้วย

ตอนนี้ ตระกูลต้วนตกอยู่ภายใต้การปกครองของหลินมั่วแล้ว

ตามคำสั่งของหลินมั่ว ต้นเยี่ยม่านทั้งหมดถูกเผา

ถ้างั้นเค้กของลิ่วไท่เป่าผู้นี้ ก็ไม่มีอยู่จริงอีกต่อไป

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ต้วนต้าไห่ก็เข้าใจทันที

ว่าผางต้าไห่มาที่นี่ ด้วยเรื่องอันใด

เมื่อสักครู่ ตอนที่เขาคุยกับผางต้าไห่ เขายังกล้าที่จะพูดเล่น

ท้ายที่สุด พี่ชายร่วมสาบานคนนี้ยังคงจำได้ว่าภูเขาลึกแห่งนี้ ยังมีเขาเป็นพี่ใหญ่

แม้แต่ยอมเสียสละเวลาส่วนตัวมาเยี่ยมเขาเพื่อรำลึกถึงอดีต

สุดท้าย ผ่านไปครึ่งค่อนวัน เจ้าหนุ่มนี่ก็มาเพื่อโน้มน้าวให้ตัวเอง!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ความรู้สึกฉันท์พี่น้องที่เพิ่งก่อตัวขึ้นในใจ ก็มลายหายไปสิ้นในทันที

เหลือเพียงรอยยิ้มเยาะเย้ย ที่ประดับบนใบหน้าแทน