หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2964

ในเวลาเดียวกัน

เชิงเขา

ต้วนซานสุ่ยเต็มไปด้วยบาดแผล เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง

กำลังวิ่งกระเสือกกระสนลงมาจากภูเขา

เขาโชคดีที่รอดชีวิตจากลูกระเบิดชุดแรก

เขาหนีรอดชีวิตจากภูเขา

“ลูกพี่ พี่ตายอย่างน่าอนาถ!”

เขาวิ่งไป น้ำตาไหลไป ในปากบ่นพึมพำ

เวลานี้ เขาเกลียดหลินมั่วมาก

ถ้าหากไม่ใช่เพราะหลินมั่ว ต้วนต้าซานก็ไม่ต้องยอมจำนนให้กับหลินมั่ว

ถ้าต้วนต้าซานไม่ยอมจำนนต่อหลินมั่ว ตระกูลต้วนก็จะยังคงปลูกต้นเยี่ยม่าน เค้กของมหาอำนาจต่างๆก็จะไม่ถูกแบ่งปัน และคงไม่มีสถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้น!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ต้วนซานสุ่ยก็โกรธมาก

“หลินมั่ว แกคอยดูเถอะ ฉันจะให้แกไม่ได้ตายดี!”

เขาพูดประโยคนี้เกือบจะทีละคำ

เขาเดินไปพลางคิดถึงที่หลบซ่อนของตัวเองในอนาคต

อย่างรวดเร็ว เขาคิดถึงคนๆหนึ่ง

ลิ่วไท่เป่าตระกูลติง ติงจื่อหู!

เมื่อก่อนต้วนซานสุ่ยเคยเป็นคนกลางจัดการการค้าอาวุธปืน และต้นเยี่ยม่าน ระหว่างหมู่บ้านตระกูลต้วนกับติงจื่อหู

และตอนนั้น ติงจื่อหูให้ความสนใจเขามาก ถึงกับจะแย่งตัวด้วยซ้ำ

แต่โดนเขาปฏิเสธไป

“ตอนนี้หลินมั่วไปยุ่งกับเค้กของติงจื่อหู ซึ่งติงจื่อหูต้องเกลียดเขามาก มิสู้…”

คิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของต้วนซานสุ่ยก็เปล่งประกายแวววาว

จากนั้น เขาก็เดินไปทางทิศตระกูลติง

เขาเตรียมที่จะพึ่งพาตระกูลติงก่อน ใช้ความสัมพันธ์ของติงจื่อหูกำจัดหลินมั่ว!

…

ทางด้านหลินมั่ว ก็พากองกำลังเสริมมาถึงหมู่บ้านตระกูลต้วนแล้ว

เดิมเขานึกว่า ต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่ดุเดือด

แต่เขาประหลาดใจมาก ที่หมู่บ้านตระกูลต้วนสามารถกำจัดกองทหารรับจ้างของพวกศาสนิกชนได้สำเร็จ และยังจับรองหัวหน้าทหารรับจ้างไว้ได้อีกด้วย

เรื่องนี้ทำให้หลินมั่วประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อพวกเขามาถึง ก็พบว่าต้วนต้าซานกำลังสอบสวนรองหัวหน้าทหารรับจ้าง

“ไอ้เวร แกจะพูดไม่พูด!”

ต้วนต้าซานโกรธจัด ตะโกนพร้อมกับฟาดแส้หนังเล็กๆในมือลงไปอย่างไม่ปรานี

“คุณชายหลิน ผมสงสัยว่าทั้งหมดนี้อาจจะเป็นแผนการของติงจื่อหูเป็นคนบงการ”

“อ๋อ?”

หลินมั่วอดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้

ตอนนี้เขาเป็นตัวแทนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มาจัดการเรื่องต้นเยี่ยม่าน

เจ้าติงจื่อหูกล้าดียังไงมาแตะต้องดินแดนของเขา?

เมื่อเห็นหลินมั่วสงสัย

ต้วนต้าซานรีบวิ่งเข้ามา เล่าเรื่องที่หมู่บ้านตระกูลต้วนเคยค้าขายอาวุธปืนและสินค้ากับกองทัพของติงจื่อหูให้หลินมั่วอย่างละเอียด

เขายังรายงานเรื่องที่ผางต้าไห่มาเป็นทูตให้หลินมั่วฟังอีกด้วย

เมื่อได้ยินที่เขาพูด หลินมั่วก็จมดิ่งไปกับความคิด

ทันใดนั้น ไท่จื่อที่อยู่อีกด้านก็พูดขึ้น

“ต้วนต้าซาน ผมว่าคุณเข้าใจผิดนะ ในเมื่อส่งคนมาเป็นทูต แล้วทำไมถึงลงมือแบบนี้กับคุณ”

เมื่อได้ยินคำนี้

ต้วนต้าซานได้แต่ยิ้มขมขื่นและส่ายหัว

เขาเองก็เคยคิดตามการคาดเดาของไท่จื่อ

“ติงจื่อหูคนๆนี้ฉันเคยเจอ รู้จักนิสัยของเขามาบ้างพอสมควร”