หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2963

กำลังพลหลักของพวกศาสนิกชน กำลังมุ่งหน้าสู่ตระกูลต้วนอย่างไม่รีบร้อน

เมื่อไปถึงครึ่งทางของเส้นทางภูเขา รถออฟโรดก็ปีนขึ้นไปต่อไม่ได้

ด้วยความจำเป็น พวกเขาจึงต้องเดินเท้าขึ้นเขา

ทหารรับจ้างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนถึงกับพนันกันว่า ใครจะฆ่าคนได้มากที่สุดเมื่อขึ้นไปถึง

ดูจากท่าทางของพวกเขา ไม่เหมือนกำลังจะขึ้นไปรบเลยสักนิด แต่เหมือนกำลังไปเที่ยวบนภูเขา

เมื่อเห็นลูกน้องของตัวเองเหลวไหล

รองหัวหน้าทหารรับจ้างที่รับผิดชอบการนำทีมอดกลั้นเสียงหัวเราะไม่ได้

ถ้าหากศัตรูเป็นฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่ง พวกเขาอาจจะยังมีความกังวล

แต่ศัตรูก็เป็นเพียงชาวบ้านที่ไร้อาวุธ

ใช้ภาษาจีนมาพูดได้ว่า ฆ่าไก่ไม่ต้องใช้มีดฆ่าวัว

ในความคิดของเขา เมื่อตัวเองพาคนไปถึงหมู่บ้านบนภูเขา เกรงว่าคงจะเห็นเพียงศพที่เกลื่อนกลาด

ต่อให้มีผู้รอดชีวิต แต่จะทำอะไรได้

พวกเขาจะเอาอุปกรณ์การเกษตรมาต่อต้านเหรอ ตลกน่า!

ชาวบ้านเหล่านี้จะทำอะไรได้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับปากกระบอกปืนดำมะเมื่อม

ถ้าหากรองหัวหน้าทหารรับจ้างรู้ว่า ชาวบ้านบนภูเขาเหล่านี้ที่ไม่มีอาวุธเหล่านี้ ร่ำรวยมาจากต้นเยี่ยม่าน ในมือยังมีอาวุธที่หนักหน่วง ก็คงไม่คิดเช่นนี้

ไม่นาน ทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งก็มาถึงด้านนอกหมู่บ้านตระกูลต้วน

เมื่อมองจากภายนอก เห็นควันดำพวยพุ่งขึ้นมาจากหมู่บ้าน และไม่มีใครอยู่บนกำแพงเมือง

สำหรับเรื่องนี้ รองหัวหน้าทหารรับจ้างไม่มีความคิดเห็นอะไร

เขาคาดการณ์ฉากนี้ไว้แล้ว

เขาโบกมือให้ทหารรับจ้างที่อยู่ข้างๆเขา

เมื่อได้รับสัญญาณจากหัวหน้า ทหารรับจ้างต่างก็ยกเลิกการซ่อนตัว และโผล่ออกมาจากพุ่มไม้

พวกเขายืนรวมกันเป็นกลุ่มๆสองสามคน มารวมตัวกันที่หน้าประตูตระกูลต้วน รอฟังคำสั่งจากหัวหน้าของเขา

“กำจัดให้สิ้นซาก อย่าให้เหลือคนรอดชีวิต!”

รองหัวหน้าทหารรับจ้างยืนตัวตรง สองมือไขว้หลัง ท่าทางราวกับนักกวี

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาพูดออกมานั้นทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน!

เมื่อได้รับอนุญาตจากหัวหน้า ทหารรับจ้างต่างก็มุ่งหน้าสู่หมู่บ้านตระกูลต้วน

แต่ทันใดนั้น

จู่ๆพวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากระยะไกล

“ยิงปืน!”

วินาทีต่อมา ก็เหมือนกับตอนที่พวกเขาใช้ขีปนาวุธโจมตีหมู่บ้านตระกูลต้วน

พวกเขาไม่มีเวลาแม้เเต่จะตั้งตัว ไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด!

นี่มันหมู่บ้านบ้าบออะไรวะ

หมู่บ้านที่ไหนเป็นแบบนี้!

คิดถึงตรงนี้ ในใจเขาก็โกรธติงจื่อหู แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากออกคำสั่ง

“ถอย!”

น่าเสียดาย ที่สายเกินไปก้าวหนึ่ง

เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง

“ฆ่า!”

“แก้แค้นให้พี่น้อง!”

เมื่อหันกลับมาดู พบว่าชาวบ้านจำนวนมากที่ถืออาวุธกึ่งอัตโนมัติ บุกออกมาจากพุ่มไม้ด้านหลัง!

ดวงตาของยูตะหดตัวลงอย่างกระทันหัน

แม้แต่เขาเองก็ไม่คิดว่า ตัวเองจะโดนปิดล้อม!

ยังคงเป็นการปิดล้อมที่เงียบสงบเช่นนี้!

ข้างหน้ามีปืนใหญ่ ด้านหลังมีทหารที่ดักซุ่ม ท่ามกลางสถานการณ์การโจมตีแบบกระทันหัน

ไม่นาน กองทหารรับจ้างศาสนิกชนก็พ่ายแพ้

ทหารรับจ้างทั้งหมดถูกกำจัด เหลือเพียงรองหัวหน้าทหารรับจ้างที่รอดชีวิต และโดนต้วนต้าซานจับเป็นเชลย