หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2962

หลินมั่วและไท่จื่อ คนหนึ่งยิงปืนใหญ่ คนหนึ่งแกว่งดาบ ภายใต้การโจมตีอย่างหนักหน่วงของฝนห่าขีปนาวุธ พวกเขาสามารถฝ่าวงล้อมออกมาได้อย่างรวดเร็ว

แน่นอน พวกเขาไม่ได้ลืมต้วนต้าซาน พวกเขาให้ต้วนต้าซานเดินตามพวกเขาตลอดเวลา

เมื่อทั้งสามคนกำลังจะฝ่าวงล้อมออกมา ต้วนต้าซานกลับหยุดนิ่ง

“เฮ้ย นายทำอะไร”

ไท่จื่อไม่พอใจทันที พูดด้วยความกังวล

หลินมั่วที่อยู่ด้านข้าง ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองต้วนต้าซานด้วยความสงสัย

อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่พวกเขาไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ต้วนต้าซานมองไปที่หมู่บ้านที่กลายเป็นทะเลเพลิงที่อยู่เบื้องหลัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

บ้านเกิดของต้วนต้าซาน และเป็นฐานที่มั่นที่เขาสร้างและพัฒนาขึ้นมาหลายปี

สามารถพูดได้ว่า หมู่บ้านตระกูลต้วนคือรากแก่นชีวิตของเขา!

เวลานี้ ต้วนต้าซานรู้สึกถึงความเศร้าโศก และความโกรธแค้นอย่างสุดซึ้ง เมื่อเห็นหมู่บ้านตระกูลต้วนตกเป็นของศัตรู!

น้ำตาแห่งความอับอายไหลรินออกมาจากดวงตาของเขา

เขาแสดงสีหน้าโหดเหี้ยม กัดฟันแน่น โบกมือให้หลินมั่วกับไท่จื่อ

“พวกคุณไปก่อน! ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องหมู่บ้าน!”

ประโยคนี้ เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

พูดจบ เขาไม่สนใจทั้งสองคน หันหลังวิ่งกลับไป

เมื่อเห็นต้วนต้าซานจากไป ไท่จื่อต้องการจะดึงเขาไว้ ทว่าหลินมั่วกลับยกมือห้าม

“พี่ใหญ่ ต้วนต้าซานกลับไปต้องตายแน่!”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของไท่จื่อที่เต็มไปด้วยความกังวล หลินมั่วส่ายหน้าช้าๆ

“ไท่จื่อ มีบางคนยอมสละชีวิตเพื่ออุดมการณ์ของพวกเขา พวกเราไม่ควรแทรกแซง”

“เมื่อศัตรูรู้ว่าที่นี่เป็นดินแดนของพวกเรา ยังกล้ามาโจมตีอย่างเปิดเผย แสดงว่าพวกเขามั่นใจในตัวเอง ตอนนี้พวกเราต้องรีบกลับไปขอความช่วยเหลือ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่ว

ไท่จื่ออดเหลือบมองไปทางต้วนต้าซานอีกครั้งไม่ได้

ไม่รู้ทำไม เวลานี้ เขาเกิดความรู้สึก เห็นอกเห็นใจต้วนต้าซานขึ้นมา

…

ต้วนต้าซานกลับมาที่หมู่บ้าน

เวลานี้ ภายในหมู่บ้านสับสนวุ่นวาย

ทุกคนมาถึงคลังอาวุธ โชคดีที่ที่นี่ไม่ได้รับผลกระทบจากขีปนาวุธ

บางทีคนภายนอกอาจจะมองว่า ที่นี่มีเพียงปืนไรเฟิลกึ่งอัตโนมัติเก่าๆเท่านั้น

แต่ความจริง ที่นี่ซ่อนปืนใหญ่ไว้ถึงสามสิบกระบอก!

เมื่อก่อน ตอนที่ตระกูลต้วนยังขายต้นเยี่ยม่าน ต้วนต้าซานได้คาดการณ์ไว้แต่เนิ่นๆแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง

ที่สุดแล้ว ประเทศจีนก็มีคำที่ว่า เดินอยู่ริมน้ำบ่อยๆ ไฉนรองเท้าจะไม่เปียก!

แต่ต้วนต้าซานคิดไม่ถึงว่า วันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้

เมื่อเห็นปืนใหญ่สามสิบกระบอก

ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งตาแดงก่ำ

โดยไม่ต้องให้ต้วนต้าซานพูดอะไร ทุกคนลงมือ เข็นปืนใหญ่ออกจากคลังอาวุธ

เวลานี้ พวกเขามีเป้าหมายเดียวกัน โดยปริยาย!

นั่นคือการแก้แค้น!

แก้แค้นให้กับญาติและพี่น้องที่เสียชีวิต!

ห้ามปล่อยให้ไอ้พวกขี้ขลาดชั่วช้าพวกนั้นสมหวังเด็ดขาด!