หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2967

ยูตะอึ้งกิมกี่

นี่มันบ้าอะไรวะ

เขาไม่เคยรู้จักกับกลุ่มคนตรงหน้านี้มาก่อน ทำไมมาลงมือกับเขา

แต่สถานการณ์เวลานี้ไม่อนุญาตให้เขาได้คิดมาก

ตามคำสั่งของตาเฒ่ากาน กองทัพนักรบของตระกูลกานก็เปิดฉากยิงทันที

ขีปนาวุธและกระสุนต่างๆ ตกลงมาราวกับห่าฝน

ได้ยินเสียงระเบิดดังกึกก้องไปไกลหลายร้อยไมล์

แม้กระทั่งภายในหมู่บ้านตระกูลต้วน เวลานี้ก็ยังสามารถได้ยินเสียงแปลกดังอย่างชัดเจน

“คุณชายหลินคาดการณ์ได้ราวกับเทพจริงๆ!”

แม้ว่าต้วนต้าซานจะพูดจายกย่องหลินมั่ว

แต่สีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีนัก

ในฐานะผู้นำของหมู่บ้านตระกูลต้วน เขาตระหนักดีว่า ภายในหมู่บ้านนั้นเต็มไปด้วยสายลับจากทุกฝ่ายปะปนไปหมด

แต่เขาไม่มีทางคาดคิดมาก่อนว่า ฝ่ายตรงข้ามจะได้รับรู้ข่าวสารรวดเร็วขนาดนี้ เพียงเเค่เขาเพิ่งเผาคลังสินค้าของตาเฒ่ากาน

เหตุการณ์นี้สร้างความอับอายให้กับเขา ในฐานะผู้นำหมู่บ้านเป็นอย่างมาก

“คุณบริหารได้ไม่เอาไหน ลูกน้องของตาเฒ่ากาน ส่งข่าวสารใต้จมูกของคุณแท้ๆคุณยังไม่รู้”

เวลานี้ไท่จื่อไม่พลาดโอกาสที่จะเสียดสี

ต้องยอมรับว่า ฝีมือการเสียดสีของเขาพัฒนาขึ้นอย่างมาก

เมื่อได้ยินคำพูดของไท่จื่อ สีหน้าของต้วนต้าซานซีดเผือดไปทันที

หลินมั่วเห็นเหตุการณ์ ก็ตบไหล่ของต้วนต้าซาน แล้วยิ้มให้เขา

“เรื่องธรรมดา”

นี่จึงทำให้ต้วนต้าซานรู้สึกดีขึ้นเยอะ

เวลานี้ เสียงการต่อสู้ที่เชิงเขาเริ่มเบาบางลงแสดงว่าใกล้จะสิ้นสุดแล้ว

แม้ว่ากลุ่มทหารรับจ้างศาสนิกชนจะมีฝีมือร้ายกาจ แต่ก็เป็นแค่กลุ่มทหารรับจ้างเท่านั้น

เมื่อเผชิญหน้ากับการแก้แค้นอย่างโหดเหี้ยมของตระกูลกาน ก็พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว

ไม่นานนัก ทหารรับจ้างศาสนิกชนก็ถูกสังหารจนเกือบสิ้นซาก

เหลือเพียงหัวหน้ากลุ่มอย่างยูตะ เวลานี้โดนมัดไว้บนเก้าอี้

“ใครสั่งให้แกเผาคลังสินค้าของฉัน”

ตาเฒ่ากานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ในแววตาลุกโชนไปด้วยความโหดเหี้ยม

“ไม่มีอะไรจะบอกโว้ย!”

ยูตะสูดจมูกอย่างเย็นชา พ่นเสมหะออกมาเต็มปาก พูดอย่างช้าๆ

“ดี ดีมาก!”

ตาเฒ่ากานกลับเผยรอยยิ้มที่ทำให้ผู้คนขนลุกออกมา

เป็นเวลานาน

ตาเฒ่ากานถอนหายใจช้าๆ ตัดสินใจทิ้งสินค้าที่อยู่ในมือทั้งหมด หลังจากนี้จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับต้นเยี่ยม่านอีกต่อไป”

ภายในหมู่บ้าน

เมื่อทุกอย่างสงบลง ต้วนต้าซานเริ่มจัดการกับความเสียหายที่เกิดขึ้น

โครงสร้างพื้นฐานที่ไท่จื่อสร้างขึ้น พังทลายลงเกือบทั้งหมดจากสงคราม

คน ก็ตายไปไม่น้อย

สิ่งที่ทำให้ต้วนต้าซานกังวลคือ ต้วนซานสุ่ยพี่น้องที่ดีของเขาหายตัวไป

เมื่อเห็นเหตุการณ์ ไท่จื่อจึงเอ่ยปลอบใจเขาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น

“น่าจะตายแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว”

ต้วนต้าซานร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

หลินมั่วเมื่อเห็นฉากนี้ จึงตัดสินใจใช้ความสามารถในฐานะผู้นำของพันธมิตรการค้า บริจาคเงินช่วยเหลือตระกูลต้วนโดยไม่มีเงื่อนไข

เมื่อได้ยินว่าหลินมั่วพร้อมให้ความช่วยเหลือหมู่บ้านตระกูลต้วนโดยไม่มีเงื่อนไข

ดวงตาของต้วนต้าซานก็เบิกกว้าง น้ำตาคลอเบ้า

เขาโผลงคุกเข่าต่อหน้าหลินมั่วทันที

“คุณชายหลิน ต่อไปคุณคือผู้มีพระคุณของผมต้วนต้าซาน ไม่ ผู้มีพระคุณของทั้งหมู่บ้านตระกูลต้วน!”