หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2968

ประเทศว่านเซี่ยง

ภายในคฤหาสน์อันหรูหรา เหล่าทหารยามรีบเร่งเดินออกมา มือของพวกเขากุมถุงผ้าสีดำขนาดใหญ่ไว้เเน่น

จากรูปร่างที่นูนออกมา แสดงว่ามันคือศพ

จาเทอร์ไป๋หายกมือขึ้นลูบแก้มที่บวมช้ำและน่ากลัวของเขา ภาพสะท้อนในกระจกเผยให้เห็นใบหน้าที่ถูกทำลายจนไร้ซึ่งความเป็นคน

เวลานี้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงก่ำ แววตาโหดเหี้ยมราวกับต้องการจะกินคน

บรรยากาศภายในห้องกดดัน เหล่าสาวรับใช้ก้มหน้าด้วยความหวาดกลัว ภาวนาขอพรจากเทพีแห่งโชคลาภ

ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผู้ช่วยก้มหน้าก้มตารีบเดินเข้ามาในห้อง ราวกับว่าหากเขาสบตากับจาเทอร์ไป๋หาแม้แต่นิดเดียว ตัวเองจะกลายเป็นศพถัดไป

เพราะว่าสาวรับใช้คนก่อนที่กล้าสบตาเขา ถูกแทงเข้าที่เบ้าตาและโยนลงแม่น้ำ ไปเป็นอาหารปลาเรียบร้อยแล้ว

“ท่านครับจัดการหมอยงเรียบร้อยแล้ว”

จาเทอร์ไป๋หาหันขวับ ใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง

“ทำไมฉันน่าเกลียดมากเหรอ ก้มหน้างุดไม่กล้าดูฉันหรือไง”

ร่างกายของผู้ช่วยสั่นเทา อากาศภายในห้องดูเหมือนจะเย็นยะเยือกลง ท่ามกลางบรรยากาศที่กดดัน ทำให้เขาหนาวสั่นไปทั้งร่าง

“คุณชาย บ่าวไม่ได้มีความหมายเช่นนี้เลยครับ!”

“งั้นก็เงยหน้าขึ้นมา มองหน้าฉันดีๆแล้วพูด”

อย่างไรก็ตามเมื่อผู้ช่วยเงยหน้าขึ้นอย่างวิตกกังวล ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่คอ และเลือดที่ไหลรินในอากาศ ทำให้เขาพูดอะไรไม่ได้เลย

“แกลังเล!”

จาเทอร์ไป๋หาดึงปากกาออกจากคอของผู้ช่วยด้วยสีหน้าที่เย็นชาแล้วลงวางบนโต๊ะ

“เธอสองคนมานี่!”

สาวใช้ทั้งสองคนที่โดนเขาชี้ตกใจกลัวพลันหน้าซีดเผือด และคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัว

“คุณชาย ไว้ชีวิตด้วยค่ะ!”

จากนั้นพยายามโขกศรีษะอย่างสุดเเรงเกิด

อย่างไรก็ตามบนใบหน้าของจาเทอร์ไป๋หาปรากฏรอยยิ้มที่น่าฉงนออกมา

จาเทอร์ว่านหลิวโบกมือ รอจนสาวใช้ทุกคนพาศพผู้ช่วยออกจากห้องไปแล้ว เขาจึงพยักหน้า

“หลินมั่วได้ตั้งหลักปักฐานที่ต้าฉวีแล้ว แล้วยังพัฒนาไปไวมาก”

“สถานการณ์แบบนี้ เจ้าชายใหญ่ก็ไม่อยากเห็นเหมือนกัน ดังนั้นอีกไม่นานจะมีงานเลี้ยงอาหารเย็น ตอนนั้นแกก็ไปกับพ่อด้วยนะ”

เขาพูดพลางหยิบจดหมายเชิญออกมาจากอก

หลังจากจาเทอร์ไป๋หาเห็นสิ่งนี้ ดวงตาทั้งคู่ก็เปล่งประกาย

“ผมเข้าใจแล้ว!”

จาเทอร์ว่านหลิวเหลือบมองรอยแผลเป็นที่น่าตกใจบนใบหน้าของเขา สายตาที่เขาแสดงออกไม่ใช่ความเห็นอกเห็นใจ แต่เป็นความกังวล

“อีกอย่างพ่อต้องเตือนแกอย่างหนึ่งว่า หลินมั่วไม่สามารถตายได้ แต่ต้องไม่ใช่ในมือของพวกเรา”

“แม้ว่ามณฑลต้าฉวีจะยังไม่แข็งแกร่ง แต่ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีนโดยนามธรรม”

จาเทอร์ไป๋หาพยักหน้ารับรัวๆ แต่ความคิดที่แน่ชัดในใจของเขายังไม่เป็นที่ทราบ