หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2972

ไท่จื่อรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง เดิมทีเขาคิดว่าหลินมั่วมาที่ตระกูลกานเพื่อข่มขู่พวกเขา

ไม่คิดว่าจะจบลงง่ายๆแบบนี้

ท่านผู้เฒ่ากานดีใจมากเมื่ได้ยินผลลัพธ์นี้ ก้อนหินขนาดใหญ่ในใจของเขาถูกยกออกไป

แต่ผลลัพธ์ที่เหมือนความฝันนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่เป็นจริงอยู่บ้าง

โดยเฉพาะรอยยิ้มที่เรียบเฉยบนใบหน้าของหลินมั่ว มันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด และรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง

“ขอบคุณคุณชายหลินที่เข้าใจครับ!”

แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามีผู้ที่มีอิทธิพลมากมายที่เกี่ยวข้อง แต่เขาไม่กล้าพูด

บทลงโทษสำหรับการทรยศนั้นรุนแรงเกินไป!

“คุณชายหลินผมไปส่งนะครับ”

เวลานี้ท่านกานหวังว่าหลินมั่วจะจากไปเร็วๆ ยิ่งอยู่กับเขานานเท่าไร ท่านกานก็ยิ่งรู้สึกขนลุกมากขึ้นเท่านั้น

เขารู้สึกเหมือนมีมีดดาบขนาดใหญ่ยกสูงอยู่ด้านหลัง พร้อมที่จะฟาดลงมาทุกเมื่อ

ทั้งสามคนเดินไปไม่กี่ก้าว หลินมั่วก็หยุดฝีเท้าลง

“ท่านกานส่งแค่นี้ก็พอแล้ว ตอนนี้การพัฒนาเมืองเหอซานยังต้องพึ่งพาแผนของคุณอยู่”

“หลังจากสำนักงานพันธมิตรศิลปะการต่อสู้สร้างเสร็จแล้ว หวังว่าคุณจะสามารถมาตัดริบบิ้นร่วมกับผมด้วย”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ท่านกานได้ยินเช่นนี้ต้องดีใจมากแน่ๆ แต่ตอนนี้เขากลับยิ่งกังวลใจมากกว่า

“ขอบคุณคุณชายหลินที่ให้เกียรติตระกูลกานของพวกเราเช่นนี้ครับ”

หลังจากรอจนหลินมั่วทั้งสองคนจากไป

สีหน้าที่ประหลาดใจของท่านผู้เฒ่ากานหายไปในทันที กลายเป็นความกังวลอย่างมาก

“พ่อ ผมบอกแล้ว ตอนนี้ตระกูลกานของพวกเราเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองเหอซาน”

“หนำซ้ำตระกูลกานของพวกเรายังเป็นแหล่งกำเนิดของการก่อตั้งพันธมิตรคู่ พ่อก็ไม่ต้องกังวลแล้ว”

กานซิ่งยิ่งพูดยิ่งได้ใจ เกือบจะกระโดดขึ้นไปยืนพูดบนโต๊ะแล้ว

อย่างไรก็ตามท่านผู้เฒ่ากานเหลือบมองเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“หุบปาก ความสำเร็จของตระกูลกานของพวกเรา มาจากพันธมิตรการค้าและพันธมิตรศิลปะการต่อสู้”

“ยืนอยู่บนปากปล่องไฟ หมูก็ยังบินได้”

“แกต้องเข้าใจไว้อย่าง ไม่ใช่ตระกูลกานที่สร้างพันธมิตรคู่ แต่เป็นพันธมิตรคู่ที่สร้างพวกเรา”

ถ้าพวกเราล้มล้างพวกเขาโดยตรง ก็เหมือนกับการทอดทิ้งเขาเมื่อหมดประโยชน์ ดูไปก็ไม่ดีนัก”

“ยุทธจักรไม่ใช่การตีรันฟันแทง ยังมีความเป็นมนุษยสัมพันธ์อีกด้วย!”

ไท่จื่อเกาหัว ไม่เข้าใจว่าหลินมั่วพูดอะไรฟะ

“พี่ใหญ่ หมายความว่าไงอ่ะ ดังนั้นพวกเราเลยไม่ต้องลงมือกับตระกูลงั้นเหรอ!”

นี่มันทั้งฆ่าและไม่ฆ่า ยุ่งยากจริงๆ!

“ลงมือซิ ย่อมต้องลงมือแน่ล่ะ แต่ไม่ใช่พวกเราที่ลงมือเท่านั้นเอง”

“ช่างเถอะ อธิบายไปยืดยาวนายก็ไม่เข้าใจ เอางี้นายไปทำธุระให้ฉันหน่อย”

หลินมั่วพูดพร้อมกับโน้มตัวกระซิบบางอย่างให้ไท่จื่อฟัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหมายแฝง

คนที่อยู่หลังฟังไปฟังมาดวงตาก็สว่างไสวขึ้น “แม่เจ้า พี่ใหญ่พี่นี่โครตเจ้าเล่ห์เลยนะ”

“หึหึ แต่ผมชอบ”

แววตาเย็นชาฉายแวบผ่านดวงตาของไท่จื่อ

และข่าวการมาเยียนตระกูลกานของพวกเขาในครั้งนี้ ก็เป็นข่าวโด่งดังไปทั่ว!