หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2982

ภายใต้การจ้องมองของคนสนิทคนอื่นสองสามคน

จาเท่อไป่ฮายกแก้วขึ้นโดยตรง “ผมขอดื่มให้เจ้าชายหนึ่งแก้วครับ”

พอพูดจบเขาจึงเงยหน้าดื่มหมดแก้ว

“ได้ ความกล้าหาญของพี่ไป่ฮา มีมาดของแม่ทัพใหญ่ ผมจะดื่มแก้วนี้เป็นเพื่อนพี่”

หลังจากเจ้าชายใหญ่หัวเราะฮ่าๆๆ แล้วดื่มไวน์พลางขมวดคิ้ว

“พี่ไป่ฮา หลินมั่วรับมือยาก ไม่ว่าจะทำอะไรต้องคิดตรึกตรองให้ดี!”

“แน่นอนถ้าหากหาโอกาสได้ ขอให้ไป่ฮาอย่าใจอ่อน!”

การพูดเช่นนี้ถึงแม้จะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่เจตนาฆ่าที่อยู่ในนั้นไม่ต้องพูดก็รู้

จาเท่อไป่ฮาพยักหน้าอย่างรู้กาลเทศะ “เจ้าชายทรงวางพระทัย ขอแค่มีโอกาสผมจะหาหิ้วหัวของไอ้หลินมั่วกลับมาให้ได้”

มาดที่องอาจอาจหาญ เต็มไปด้วยท่าทีที่ว่าจะไม่กลับมาหากไม่ได้ฆ่าหลินมั่ว

ช่วงระหว่างนั้น ทุกคนที่นั่งอยู่บนที่นั่งต่างยกแก้วไวน์ขึ้นมาแล้วเริ่มพูดจาชื่นชมความกล้าหาญของจาเท่อไป่ฮา

แต่ในใจกลับแอบเยาะเย้ย

ดินก็คือดิน ถึงแม้จะเป็นลูกชายคนเดียวของรัฐมนตรีดูแลเขตชายแดน แต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงนิสัยดื้อรั้นของเขาได้

อินเสี่ยวหรานยกแก้วไวน์และแอบส่ายหน้า รัฐมนตรีดูแลเขตชายแดนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ทำไมถึงมีลูกชายที่โง่เขลาเช่นนี้

แน่นอนว่าถ้าหากเขาสามารถฆ่าหลินมั่วได้จริง สำหรับทุกคนแล้วจึงเป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่ง

ถ้าหากพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เอาความขึ้นมา อย่างมากก็เอาชีวิตของพวกเขาพ่อลูกไปชดใช้แทน

ในเมื่อเข้าใจอุปสรรคของตลาดอย่างชัดเจน ยังสามารถทำให้ตำแหน่งรัฐมนตรีดูแลเขตชายแดนมีตำแหน่งว่าง ถือว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

“พี่ไป่ฮา จงไปอย่างกล้าหาญเถอะ หากเกิดเรื่องอะไรผมจะเป็นคนสนับสนุนพี่เอง”

“และตอนนี้ถ้าหากสำเร็จ หลังจากที่ผมได้ขึ้นครองราชย์ในอนาคตแล้ว พี่จะกลายเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดในกรมกลาโหมของประเทศว่านเซี่ยง!”

ผู้บัญชาการทหารสูงสุดในกรมกลาโหมเป็นหนึ่งการครอบครองอำนาจสูงสุดของประเทศว่านเซี่ยงพูดอีกอย่างคืออยู่ใต้คนเดียวอยู่เหนือคนนับหมื่นไม่เกินจริง

จาเท่อไป่ฮารู้สึกสั่นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นทันที ไวน์ในมือหกออกมาเกือบครึ่งหนึ่ง

“ขอบ...ขอบพระทัยเจ้าชาย!”

และท่าทางที่ดูไม่ได้ของเขายิ่งทำให้ทุกคนดูถูกมากขึ้น

เรื่องการเดินนำกองทัพถูกกำหนดเรียบร้อยแล้ว!

สายเลือดกษัตริย์ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยใช่ไหม

เจ้าชายสองสามคนถึงแม้จะมีนิสัยแย่ไปบ้าง แต่ได้ศึกษาปรัชญาการปกครองแล้ว

โดยเฉพาะจาเท่อไป่ฮาเหมือนกับวัวป่าที่มุทะลุตัวหนึ่ง กลับกลายเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวน้อยไปแล้ว

“การปฏิบัติในครั้งนี้ แกจะต้องทำให้สำเร็จ ขอเพียงไล่หลินมั่วออกจากต้าฉวีได้ ถือว่าเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ที่สุด”

“เมื่อทำเรื่องนี้สำเร็จ ห่วงโซ่ผลประโยชน์ที่เกี่ยวกับต้นเยี่ยม่าน รวมถึงฝ่าบาทจะต้องทึ่งในตัวแก”

“ถ้าหากถึงเวลาที่เหมาะสม แกชูกำปั้นขึ้นฟ้า แล้วจะมีคนโบกธงให้แกเอง!”

“มีเพียงจุดเดียว หลินมั่วจะตายไม่ได้!”

จาเท่อไป่ฮาหัวเราะพลางพยักหน้า “วางใจได้ครับ คุณพ่อผมรู้อยู่แก่ใจดี!”

พูดจบสายตาของเขาจึงทอดมองไปยังทิศทางของพระราชวัง

เจ้าชายใหญ่ชอบหลอกใช้ให้เป็นเครื่องมือโจมตีคนอื่น แล้วเขามีหรือที่จะไม่ใช่เครื่องมือที่คอยกำจัดคู่ต่อสู้ของเจ้าชายใหญ่!

..................................................................................