หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2981

โรงแรมชิลลิงตัน

ถึงแม้แขกจะกระจายตัวออกไปแล้ว แต่เหล่าคนสนิทรวมทั้งหุ้นส่วนคนสำคัญของเจ้าชายใหญ่กลับยังอยู่

“อีกสักพักแกอย่าเพิ่งพูดก่อน รอฉันส่งซิกให้แล้วค่อยพูด!”

หลังจากแซทว่านหลิวสั่งแล้วหนึ่งประโยคจึงพาจาเท่อไป่ฮาเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงแขก

หลังจากสองคนพ่อลูกเดินเข้าไป ทางนี้มีคนมาเยอะแล้ว

และสิ่งที่เป็นสีสันมากที่สุดคือเจ้าหญิงรองเอลวิส ตอนนี้เธอกำลังเอนตัวพิงบนเก้าอี้อย่างขี้เกียจหน้าอกตูมทั้งสองข้างที่เห็นวับๆ แวมๆ โชว์ให้เห็นเนินอกขาวไปทั่ว โชว์เอวที่เล็กคอดต่อสายตาผู้คน

ผู้ชายที่อยู่ในงานเมื่อเห็นฉากที่งดงามเช่นนี้ สายตาจึงมองทางนี้ทั้งแบบที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ พอได้จ้องมองแล้ว รู้สึกปากแห้งคอแห้งทันที

ทว่าเอลวิสกลับชอบความรู้สึกที่ได้ยั่วผู้ชายน้ำลายไหล เธอหรี่ดวงตาทั้งสองข้างเพลิดเพลินไปกับการบริการนวดไหล่ของชายหนุ่มรูปหล่อรูปร่างกำยำ

หลังจากหนุ่มหล่อเห็นจาเท่อไป่ฮา จึงเชิดหน้าท้าทาย จากนั้นทำท่าประจบเข้าไปกระซิบข้างหูของเจ้าหญิงรอง แล้วถามเบาๆ

“ที่รัก แรงพอดีไหมครับ”

เอลวิสปัดหลังมือของคนนี้เบาๆ ยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมกับแววตาที่คลุมเครือเล็กน้อย

“ที่รัก แรงของคุณไม่ดีเลย ฉันจำได้ว่าเมื่อคืน คุณทำเต็มที่มาก”

ถึงแม้จะมีคนมากมายรายล้อม แต่เธอกลับไม่ปิดบังคำพูดของตัวเองเลยด้วยซ้ำ

ท่าทางเสเพลของเธอ บวกกับร่างกายที่พราวเสน่ห์ ทำให้คนอดคิดเชื่อมโยงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ถึงขนาดเกิดความหุนหันพลันแล่นอยากจะกดแล้วถูไถจริงๆ

แต่คำพูดและการกระทำเช่นนี้ของเธอ ทำให้อินเสี่ยวหรานที่อยู่ข้างๆ รู้สึกสะอิดสะเอียนอยู่บ้าง

เธอไม่เคยเจอผู้หญิงที่หน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อน

“เสด็จแม่ท่านเป็นอะไรคะ สีหน้าดูไม่ได้เลย ไม่สบายหรือเปล่าคะ”

เอลวิสหลังจากลืมตาทั้งสองข้างแล้วจึงถามอย่างยั่วยุ

เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเธอจึงยืดตัวบิดขี้เกียจ โชว์รูปร่างสุดเซ็กซี่ออกมาอย่างเต็มที่

หลังจากเจ้าชายใหญ่เดินเข้ามา แล้วจึงพูดเข้าประเด็นโดยตรง

“อาว่านหลิว ใครเป็นคนเดินนำกองทัพสงปิงในครั้งนี้ คุณพอมีคนแนะนำไหม”

แซทว่านหลิวไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว แล้วจึงแนะนำ ‘ลูกชาย’ ของตัวเองโดยตรง

“ข้าน้อยอยากให้โอกาสลูกชายได้ฝึกฝน!”

“การปฏิบัติการในครั้งนี้ให้ลูกชายเป็นผู้นำเถอะ”

คำตอบเช่นนี้ไม่มีได้เป็นชนวนให้เกิดการคัดค้านอะไร

ทุกคนแค่คิดว่ารัฐมนตรีผู้ดูแลเขตชายแดนอยากจะปูทางให้ลูกชายของตัวเองเท่านั้น

เจ้าชายใหญ่พยักหน้า “พี่ไป่ฮา การปฏิบัติการในครั้งนี้พี่ลำบากแล้วนะ”

จาเท่อไป่ฮารีบลุกขึ้นทำความเคารพทันที “ได้ทำงานเพื่อเจ้าชายถือว่าเป็นเกียรติของผมครับ ลำบงลำบากที่ไหนครับ”