หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2985

ตกกลางคืนและมีพระจันทร์อันสดใสลอยอยู่สูงสุด!

หลินมั่วยังคงพูดคุยและหัวเราะกับภรรยาของเขาเพื่อรำลึกถึงวันเก่าๆ และไม่มีเสียงใดๆ เลยในขณะที่เขาพูดคุยกับภรรยาของเขา เขาก้มศีรษะลงและเห็นว่าสวีปั้นซย่าหลับไปบนตักของเขา

“ลำบากเธอแล้วนะ!”

หลินมั่วยกมือขึ้นและปัดผมหน้าม้าของภรรยาของเขาด้วยดวงตาที่อ่อนโยนไม่รู้จบ

สวีปั้นซย่าที่กำลังหลับอยู่ ดูเหมือนจะได้ยินเสียงของเขา หลังจากฮัมเพลงด้วยความงุนงง เสียงเดียวที่เหลืออยู่ในห้องนั่งเล่นคือเสียงการหายใจของเธอที่นุ่มนวล

ในเวลานี้ สายลมด้านนอกห้องค่อยๆ พัดเข้ามาในห้อง เส้นผมของสวีปั้นซย่าสั่นไหว สะท้อนให้เห็นแก้มสีขาวนวล ทำให้ใบหน้าที่ดูบอบบางของเธอดูสวยงามยิ่งขึ้น แต่สายลมนี้ก็ทำให้รู้สึกหนาวเล็กน้อยเช่นกัน

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลินมั่วก็ค่อยๆ เงยหน้าของสวีปั้นซย่า และค่อยๆ อุ้มเธอกลับไปที่ห้อง

“ฝันดีราตรีสวัสดิ์!”

หลินมั่วค่อยๆ ห่มผ้าห่มบนสวี่ปั้นซย่า จากนั้นจูบเบาๆ บนหน้าผากของเธอ แล้วค่อยๆเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

กลับมาที่ห้องโถงอีกครั้ง

หลินมั่วเคลียร์กองเอกสารบนโต๊ะของเขาทีละอย่าง และปิดแล็ปท็อปทั้งสองเครื่องที่เปิดหน้าจออยู่

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็ไปที่ห้องครัวอีกครั้งและรินไวน์แดงครึ่งแก้วให้ตัวเอง

แม้ว่าเขาจะดื่มได้ดี แต่เขาไม่ค่อยดื่มแอลกอฮอล์เลยในคืนนี้ เขาแค่อยากดื่มนิดหน่อยโดยไม่มีเหตุผล

สิ่งที่เขาพูดกับภรรยาของเขาก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าคำพูดปลอบโยนจากทั้งสองฝ่าย หลินมั่วไม่สามารถหาวิธีแก้ปัญหาใดๆ ได้

หลังจากขยี้ที่ระหว่างคิ้วแล้ว เขาก็วางแผนออกไปเดินเล่นเพื่อผ่อนคลาย!

แต่เมื่อเขาเพิ่งเดินไปที่สวน แก้วไวน์ในมือเขาก็สั่น!

“ใครน่ะ”

ในขณะนี้เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นแปลก ๆ

เปิดประสาทสัมผัสทั้งทันทีเพื่อสื่อสารกับเหล่าทวยเทพ เข็มลึกลับเก้าเล่มก็ปรากฏขึ้นข้างๆ เขาด้วย!

หลังจากเสียงคำรามของเขา ร่างสองร่างก็แวบผ่านมาในระยะไกลและปรากฏตัวต่อหน้าเขาในชั่วเวลาพริบตา

เมื่อหลินมั่วเห็นบุคคลนั้นชัดเจนแล้ว เขาก็ตกตะลึง

“ผู้อาวุโสโยวหลี!”

“ใช่แล้ว องค์ชายใหญ่แห่งประเทศว่านเซี่ยงพร้อมที่จะจัดการกับคุณแล้ว!”

หลินมั่วรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่จากกองทัพที่แข็งแกร่งสามหมื่นนายของฝ่ายตรงข้าม หลินมั่วไม่ได้จัดการเอง และเขาไม่ได้สนใจพวกเขาเลย

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่เตือนผมครับ ผู้เยาว์คนนี้รับรู้เรื่องแล้ว!”

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของโยวหลีเปลี่ยนเป็นจริงจัง

“คุณมองเห็นเพียงผิวเผินเท่านั้น องค์ชายใหญ่กำลังแอบระดมกลุ่มนักฆ่า!”

“แม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้าแตะต้องคุณ หรือคุณไม่กลัวการลอบสังหาร แต่คุณเคยคิดถึงคนรอบข้างบ้างไหม”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป สีหน้าของหลินมั่วก็เปลี่ยนไปทันที!

ตอนนี้ภรรยา พี่น้องและกลุ่มคนสนิทของเขาต่างก็อยู่ในต้าฉวี หากอีกฝ่ายส่งนักฆ่ามากำหนดเป้าหมายพวกเขา หลินมั่วจะไม่สามารถรับมือกับมันได้

ดูเหมือนโยวหลีจะอ่านความคิดของเขาแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา “การก่อสร้างสำนักงานใหญ่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของคุณถูกปิดกั้นไว้”

“นอกจากนี้ ญาติและผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณก็ไม่สามารถอยู่ในวงล้อมที่จะคุ้มครองได้เสมอไป”

“แต่ถึงอย่างนั้น ฉันมีแผนที่สามารถแก้ไขทั้งสองสิ่งนี้ร่วมกันได้...”