หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2989

ลูกศิษย์ถงจวินสุดยอดมาก ๆ ถึงแม้ว่าสังหารทหารรับจ้างสองนายแต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเหมือนกันอีกฝ่ายยังอดทนใช้ช่วงเวลานี้ปิดไฟหน้ารถ

สถานที่เกิดเหตุในตอนนี้ก็ได้ตกอยู่ในภาวะชะงักงัน

ภายใต้แสงจันทร์ส่องสว่างสถานการณ์การต่อสู้ได้ตกอยู่ในสภาวะเงียบงัน

ภายใต้คำสั่งของบาเลสสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เทคโนโลยี และทหารรับจ้างสี่คนในหมู่พวกเขาได้ไปปิดล้อมเนินเขาที่ไท่จื่ออยู่แล้ว

ถงจวินเห็นฉากนี้แล้วก็รู้สึกเห็นท่าไม่ดีทันที

ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถอาศัยแสงจันทร์มองเห็นเงาร่างของอีกฝ่าย แต่กลับมองเห็นไม่ชัด

ขอเพียงแค่เขายิงปืนอีกฝ่ายก็สามารถจับตำแหน่งของเขาได้ทันที เขาก็ไม่ได้สามารถหลบหลีกลูกจรวดขีปนาวุธประกอบกับการกราดยิงปืนกลได้ทุกครั้ง

การโจมตีระลอกแรกก็ทำให้เขาบาดเจ็บบอบช้ำแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นกังวลมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยสักนิดเดียว

สถานการณ์ในปัจจุบันเริ่มพัฒนาในทิศทางที่ไม่เอื้ออำนวยในชั่วพริบตา!

“ไท่จื่อ พวกเขาได้เคลื่อนย้ายไปทางฝั่งของนายแล้ว”

ถงจวินพูดเตือนด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล ประคองแขนที่สั่นเทาเพราะได้รับบาดเจ็บแล้วหันกลับมาให้ความสนใจที่ลำกล้องติดปืนอีกครั้ง

“เข้าใจแล้ว!”

ไท่จื่อตอบกลับอย่างง่ายๆแล้ววางซ่งจื่อหลานที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสลงบนพื้นหญ้า

“คุณอดทนหน่อยนะ อย่าส่งเสียงเด็ดขาด!”

เมื่อพูดจบเขาก็หมอบตัวลง แขนขาทั้งสองข้างคลำพื้นเคลื่อนตัวไปหาศัตรู

ความคิดของไท่จื่อเรียบง่ายมากถ้าอุ้มซ่งจื่อหลานด้วยเขาคงหนีไม่พ้นอยู่แล้ว

ในเมื่อโดนประกบทั้งสองด้านแบบนี้สู้ตัวเองเป็นฝ่ายโจมตีก่อนดีกว่า จัดการกับม้าตัวหนึ่งก่อนแล้วค่อยว่ากัน

อาศัยต้นไม้ที่ปกคลุมมาเป็นกำบังเขาเคลื่อนตัวห่างออกไปสิบกว่าเมตร ตำแหน่งนี้อยู่ใกล้กับทหารรับจ้างสองคนแล้ว

เมื่อทั้งสองฝ่ายอยู่ห่างกันไม่ถึงสามเมตร ไท่จื่อก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเร่งฝีเท้าพุ่งกระโจนเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ยังไม่ทันรอให้อีกฝ่ายได้ตอบโต้กลับ มีดสั้นของเขาก็ปาดเข้าที่คอของหนึ่งในทหารรับจ้าง

ส่วนอีกคนกำลังจะยกปืนขึ้นมาไท่จื่อก็เบี่ยงตัวไปด้านข้าง ในขณะที่หลบวิถีกระสุนของอีกฝ่ายก็ใช้หมัดมือเดียวกระทุ้งเขาไปที่ลูกกระเดือกของคน ๆ นี้โดยตรง

ช่วงวินาทีสั้น ๆ ทหารรับจ้างทั้งสองนายก็เสียชีวิตในทันที

เพียงแต่ยังไม่รอให้ไท่จื่อได้พักหายใจ ลูกกระสุนก็ยิงเข้าที่แขนของเขา!

และตัวเขาก็กลิ้งตกไปที่พื้นแอ่งด้านข้าง

ไท่จื่อเห็นอย่างนั้นแล้วดวงตาทั้งสองข้างก็แดงก่ำทันที

ถ้าซ่งจื่อหลานตายไปแล้วเขาจะอธิบายกับพี่ใหญ่ว่ายังไง

“กูจะฆ่าพวกแกให้เละเลย!”

เขาตะคอกด้วยความเดือดดาลเขาแทบจะไม่สนใจอันตราย คาบมีดสั้นแล้วจู่โจมเข้าไป

อีกฝ่ายเมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวทางด้านนี้ก็หันปากกระบอกปืนมาทันที

หลุมดำหนาๆก็เกิดประกายไฟขึ้นทันที!

ใกล้จะจบแล้วงั้นเหรอ?

การเผชิญความตายเพื่อผู้หญิงคนนี้มันไม่คุ้มค่าเลยจริง!

สีหน้าแววตาของไท่จื่อเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขาเองก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องพุ่งเข้าไปฝังพร้อมกับผู้หญิงคนนี้ด้วย

บางทีอาจเพื่อทำภารกิจของลูกพี่สำเร็จก็ได้!

...