หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3000

ความจริงแล้วสวนสมุนไพรแห่งนี้ไม่ได้ใหญ่มาก มีขนาดเพียงสิบกว่าไร่ ตำแหน่งการปลูกสมุนไพรทั้งหมดก็ไม่ได้มีกฎเกณฑ์ตายตัวใด ๆ

แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับดูเป็นระเบียบมาก ราวกับสมุนไพรแต่ละชนิดควรจะลงปลูกในตำแหน่งนั้น

หลังจากที่หลินมั่วรอไปสักพัก คุณเย้าก็หยุดการกระทำของตัวเองลง

“ได้ยินมาจากโลภภายนอกมาว่า ฝีมือด้านการแพทย์ของคุณยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก! ในที่สุดวันนี้ก็ได้เจอกันเสียที”

หลังจากที่คุณเย้าจัดการธุระของตัวเองเสร็จ เขาก็หันมายิ้มให้หลินมั่ว

ถึงแม้เขาจะไม่มีหนวดเคราที่ขาวโพลน แต่กลับมีใบหน้าเยาว์วัย ท่าทางกระฉับกระเฉง ดวงตาทั้งสองเปล่งประกายเป็นอย่างมาก

ลักษณะของเขายังคงสูงสง่า

หลินมั่วได้ยินดังนั้นจึงเดินเข้ามาทำความเคารพเขา “ผม หลินมั่วขอเข้าพบคุณเย้า”

“ในเส้นทางการแพทย์ ฝีมือของผมยังไม่นับว่ายอดเยี่ยมอะไรขนาดนี้”

หลังจากที่พูดจบ คุณเย้ากลับพูดอะไรบางอย่างที่เขาไม่คาดคิด

“ในเส้นทางการแพทย์ จิตใจที่ดีงามมาก่อนฝีมือเสมอ!”

หลินมั่วตอบกลับอย่างไม่คิด “แพทย์มีหน้าที่รักษาคน ผู้ป่วยเป็นหัวใจหลัก คุณธรรมเป็นต้นกำเนิด”

ประโยคนี้อยู่ในหน้าแรกของตำรายาที่มีประวัติยาวนานอย่าง ตำราเฉียนจิน

ความหมายของประโยคนี้คือผู้ที่อยู่ในเส้นทางการแพทย์ ต้องมีคุณธรรมเป็นหลัก และไม่ลืมความตั้งใจแรกที่จะรักษาผู้ป่วย

อีกอย่างตำราเฉียนจินไม่ได้ถูกเผยแพร่มาหลายสิบปีแล้ว มีเพียงอาจารย์แพทย์ผู้อาวุโสเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้

เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของผู้ติดตามและสวี่ปั้นซย่า จู่ ๆ คุณเย้าก็หัวเราะออกมา

“ไม่คิดเลยว่าตำราเฉียนจินที่สืบทอดกันมาหลายปีจะกลับมาอีกครั้ง ไม่ทราบว่าคุณเรียนมาจากที่ไหน”

เมื่อได้ยินคำถามของอีกฝ่าย หลินมั่วกลอกตาไปมาเพื่อหาข้อแก้ตัวอย่างรวดเร็ว

“ผมต้องขอโทษด้วยครับ ท่านอาจารย์ของผมอาศัยอยู่ในหุบเขา และไม่ชอบให้ผมเอ่ยชื่อท่านเมื่ออยู่ด้านนอก”

คุณเย้าไม่ได้สักถามต่อ มีปรมาจารย์ด้านการแพทย์มากมายที่ปิดบังตัวตน เพื่อหลีกเลี่ยงผู้คนของโลกภายนอกที่ต้องการขอความช่วยเหลือและปล่อยให้ลูกศิษย์เป็นผู้ทำภารกิจทางโลกแทน

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็ไม่ต้องพูดถึงมันก็ได้”

พูดจบเขาก็ทอดถอนใจ

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไรต่อ ถึงแม้เขาจะเป็นผู้รับทักษะทางการแพทย์ของหลินฉงเซวียน แต่เรื่องแบบนี้ ไม่สามารถไม่ควรบอกให้ใครรู้จะดีที่สุด

ไม่อย่างนั้น หากมีคนรู้เรื่อง ต่อให้เป็นปรมาจารย์ก็จะมีคนประสงค์ร้าย

หลังจากครุ่นคิดไปสักพัก คุณเย้าก็ได้ทำการทำลายความเงียบลง

“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว”

“ได้ยินหัวหน้าเผ่าบอกว่าร่างกายภรรยาของคุณไม่เหมาะแก่การฝึกงั้นเหรอ”

หลินมั่วพยักหน้า “ครับ ภรรยาของผมมีร่างกายและจิตวิญญาณที่อ่อนแอ”

เมื่อได้ยินดังนั้น คุณเย้าก็อึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปภายในเวลาอันสั้น

“เรื่องนี้ยากมากสำหรับผม”

“นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงโชคชะตา! ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด จะสำเร็จหรือไม่คงต้องเพิ่งดวงชะตา”