หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3003

เมฆดำเกาะกลุ่มรวมกันเดิมทีดวงจันทร์ว่างไสว ก็ค่อยๆถูกบดบังอย่างสมบูรณ์

เมื่อรอให้หลินมั่วเดินทางมาถึงท่าเรืออาเฟยและคนอื่นๆก็ได้มารออยู่ที่นี่นานแล้ว สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือติงลี่ก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน

“สวัสดีหลินมั่ว พี่ไท่จื่อ”

“นายอยู่บนภูเขาไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

เมื่อติงลี่เผชิญกับคำถามของหลินมั่วก็เกาหัวและพูดอย่างเขินอาย

“ลูกน้องตระกูลติงของผมเจอเรือสำราญในน่านน้ำทะเล คนบนเรืออาจจะเป็นกลุ่มที่คุณตามหาก็ได้”

เมื่อฟังคำอธิบายของติงลี่จบหลินมั่วก็เข้าใจ

ที่แท้กลุ่มทหารรับจ้างและนักฆ่าพวกนี้ไม่เห็นคนของตัวเองยังคิดว่าหลบซ่อนตัวได้อยู่

ก็คิดว่าเป็นเพราะหลินมั่วกลัวที่พวกเขาประกาศสงครามไปก่อนหน้านี้

ด้วยเหตุนี้กลุ่มองค์กรเกือบยี่สิบกลุ่มหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อเฉลิมฉลอง!

เรื่องบังเอิญก็คือหนึ่งในพนักงานเสิร์ฟบนเรือสำราญก็คือสายลับของติงลี่

“นั้นนายแค่โทรศัพท์มาก็พอแล้ว วิ่งแจ้นมาทำอะไรก็ไม่สำเร็จตามไปเป็นตัวถ่วงความเจริญหรือไง?”

ไท่จื่อกล่าวโทษอย่างไม่พอใจ

ติงลี่ไม่ได้โกรธเคืองแต่กลับก้มหน้าก้มตาเชื่อฟังเล็กน้อย สายตาจ้องมองไปที่หลินมั่วอยู่บ่อยครั้งเพื่อส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ

หลินมั่วส่ายหน้าดูเหมือนผู้ชายคนนี้จะใช้ชีวิตอยู่ในเงามืดของไท่จื่อไปตลอดชีวิต

“มีเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆเถอะ ทุกคนล้วนเป็นคนกันเองทั้งนั้น”

สีหน้าแววตาของติงลี่เป็นประกายแล้วรีบพูดขึ้นทันที “คืออย่างนี้กองกำลังลูกน้องผมเติบโตรวดเร็วมากเกินไป”

“ตอนนี้ด้านอาวุธปืนที่จัดสรรเพื่อการต่อสู้นั้นยังล้าหลังอยู่เล็กน้อย ก็คิดถึงเรื่องอุปกรณ์ครบครันของนักฆ่าทหารรับพวกนี้ไม่ใช่หรือไง”

เมื่อพูดจบเขาก็ถูมือทั้งสองข้างอย่างขวยเขิน หลบตาไท่จื่ออยู่ตลอดเวลา

หลินมั่วกลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้ อาวุธปืนเหล่านี้สำหรับเขาแล้วไม่ได้เป็นประโยชน์มากสักเท่าไร

เขายังมีปืนและกระสุนสำรองอีกมากมายอยู่ที่เมืองพานหยาง! และติงลี่ยังเป็นคนหาข่าวนี้มาพวกอาวุธต่างๆที่ยึดมาได้ก็ถือว่าเป็นของรางวัลก็แล้วกัน

“ไม่มีปัญหาแต่เมื่อถึงเวลานั้นตอนที่พวกเราลงมือปฏิบัติการ นายต้องระมัดระวังตัวเองอย่าให้โดนลูกหลงจนเกือบตายก็แล้วกัน”

“ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจแล้ว!”

แต่ทหารรับจ้างรวมถึงกลุ่มนักฆ่าที่โหดเหี้ยมเหล่านี้ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยสักนิดเดียว

ตรงกันข้ามหลังทราบเหตุการณ์นองเลือดบนเรือก่อนหน้านี้ กลับทำให้พวกเขาตั้งสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะเช่าเรือลำนี้

ลูกผู้ชายน่ะก็อยากที่จะเอาชนะความยากลำบาก!

ภายใต้แสงไฟที่สว่างไสวงานเลี้ยงอาหารค่ำก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!

เรือสำราญเปรียบเสมือนเป็นไข่มุกที่สว่างสดใสเปล่งประกายบนท้องทะเลเป็นที่สะดุดตาอย่างยิ่ง

“ทุกท่านแม้ว่าพวกเราจะบุคคลในสายอาชีพเดียวกัน แต่ผมเฟ่ยเต๋อหลัวขอดื่มคาราวะทุกท่าน”

“หวังว่าพวกเราจะคว้าตัวกลุ่มเจ้าหนูหลินมั่วออกมาได้และรับเงินค่าหัวสองพันล้านในเร็ววัน”

“ชนแก้ว!”

ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกึกก้องแก้วไวน์จำนวนมากถูกยกสูงขึ้นกลางอากาศ!

ไวน์สีแดงฉานถูกชายร่างกำยำกลุ่มนี้ดื่มหมดในอึกเดียว ไวน์แดงไหลซึมออกมาจากมุมปากของพวกเขาค่อยๆไหลผ่านคอของพวกเขา

กำลังเพลิดเพลินกับแสงสียามราตรีพวกเขาไม่รู้เลยว่าความตายกำลังมาเยือนแล้ว