หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3004

เนื่องจากเป็นการเตรียมงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อเฉลิมฉลอง ดังนั้นพนักงานที่ลาดตระเวนบนดาดฟ้าเรือเมเลียจึงมีน้อยมาก

มีหลายคนเดินไปเดินมาก็คิดว่าไม่มีใครกล้าที่จะลงมือกับพวกเขาจึงวางปืนในมือลงแล้วเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วย

โดยที่ไม่อาจรู้ได้เลยว่าท่ามกลางความมืดในบริเวณโดยรอบได้เผยให้สิ่งที่ชั่วร้าย ล้อมรอบพวกเขาไว้

“พวกนายเฝ้าระวังบริเวณโดยรอบให้ดี อย่าปล่อยให้คนหลุดออกจากวงล้อมไปแม้แต่คนเดียว”

“ครับ!”

“ติงลี่บอกสายลับของนายให้พนักงานพวกนั้นทั้งหมดหลบซ่อนตัว ป้องกันตัวได้ไม่เป็นไร!”

“เข้าใจแล้ว!”

“ไท่จื่อพวกเราไปร่วมงานเลี้ยง!”

เมื่อสิ้นเสียงพูดแรงจูงใจในการฆ่าของทีมเรือรบก็ไหลพุ่งพล่านอย่างรุนแรง ในค่ำคืนที่สถานการณ์อันตรายใหญ่หลวงแบบนี้เป็นเวลาที่จะฆ่าคน

หลังจากที่รอให้หลินมั่ววิ่งออกจากหัวเรือไท่จื่อก็รีบตามหลังมาติดๆ จากนั้นตามด้วยกลุ่มหน่วยต่อสู้ระดับสูง

ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

คนกลุ่มหนึ่งเหยียบจนเป็นคลื่น เคลื่อนตัวหลบไปด้านข้างก็ไปปรากฏตัวอยู่บนดาดฟ้าเรือเมเลีย

“น่าเบื่อชะมัดเลย ไปเถอะพี่พวกเราก็ไปดื่มกับสาวๆกันเถอะ!”

ทหารรับจ้างหลายคนบ่นไม่พอใจแล้วสะบัดก้นบุหรี่ที่อยู่ในมือ

เพียงแต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินไปที่ห้องจัดเลี้ยง ทันใดนั้นที่ด้านหลังก็มีเงาร่างหลายคนปรากฏขึ้น”

“ใครน่ะ...”

เมื่อพวกเขากำลังจะส่งเสียงเตือนปากของหลายคนก็ถูกปิดทันที ตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือดจางๆโชยขึ้นมามีศพที่โดนปาดคอหลายรายอยู่บนดาดฟ้าเรือ

แม้แต่สไนเปอร์ที่เฝ้าระวังอยู่ชั้นบนสูงเมื่อสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางด้านนี้ ยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไรลูกกระสุนก็เจาะเข้าที่กระโหลกศรีษะของพวกเขาแล้ว

เพียงชั่วพริบตาเดียวทั้งที่ลับและที่โล่งแจ้งล้วนถูกกำจัดทั้งหมด

ในห้องจัดเลี้ยงเหล่าทหารรับจ้างที่เพลิดเพลินอยู่กับเหล้าและสาวสวยสัมผัสไม่ได้ถึงความตายที่กำลังมาเยือน

“เติมเหล้าหน่อยสิ คนไปไหนกันหมด!”

“แม่งเอ้ย พนักงานเสิร์ฟล่ะไปตายอยู่ที่ไหนกันหมด!”

หลังจากที่พบว่าพนักงานเสิร์ฟในงานเลี้ยงหายไป ทุกคนก็เริ่มพากันด่าสาดเสียเทเสีย

ยังเฮฮากันไม่พอเลยนะ!

ในตอนนี้เองประตูใหญ่ก็ถูกผลักออกเด็กหนุ่มที่ถือดาบเล่มยาวอยู่ในมือเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

“ไอ้เด็กคนนี้ตายแน่นอน หัวหน้าวาฬน้ำเงินคนนี้คือยอดฝีมือที่สามารถตบวัวตายได้เพียงแต่ฝ่ามือเดียว”

ในตอนที่ทุกคนกำลังสนใจอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากที่เกิดเรื่อง

เมื่อมองไปหัวหน้าวาฬน้ำเงินที่ลักษณะท่าทางดุดัน ในเวลานี้กำลังนอนกอดหัวไหล่ที่โหรงเหรงล้มลงกับพื้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“โอ้ย ไอ้เด็กนี่มันหักแขนฉันแกตายแน่!

ฉันจะฆ่าเขา!”

เมื่อเห็นเลือดในที่เกิดเหตุผู้คนที่เมามายจำนวนไม่น้อยก็พากันตกใจจนสร่างเมา

แม้แต่ทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างวาฬน้ำเงินก็ทยอยกันยกปืนเล็งไปที่หลินมั่ว

แต่หลินมั่วก็ไม่ได้สนใจเลยสักนิดเขาเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าหัวหน้ากลุ่มวาฬน้ำเงินแล้วคุกเข่าลง

“ไม่ต้องตะโกน หายใจเข้าลึกๆ

ใช่ หายใจเข้าลึกๆ!”

ในขณะที่ทุกคนมมองหลินมั่วการกระทำที่แปลกประหลาดของหลินมั่วด้วยความสับสน เห็นเพียงแค่แสงเย็นวาบผ่านเข้ามา

ในเวลานั้นเสียงร้องเจ็บปวดก็หยุดลงกะทันหัน!