หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3005

งานเลี้ยงฉลองที่ครึกครื้นเสียงดัง ณ เวลานี้ก็สงบเงียบไม่มีเสียง

บริเวณกึ่งกลางในงานเลี้ยงชายร่างใหญ่ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้างหลงเหลือสีหน้าไม่พอใจอยู่

“คนๆนี้ก็คือหลินมั่ว เขาคือหลินมั่ว”

หลังจากที่ตกใจตื่นจากสภาพที่เมาเหล้า มีจำนวนคนไม่น้อยที่ในที่สุดก็จำเขาได้

ช่วงเวลานั้นไม่ว่าจะเป็นทหารรับจ้างหรือนักฆ่าทยอยกันโชว์อาวุธของตัวเอง

นี่คือเป้าหมายภารกิจของพวกเขา!

ถึงแม้ว่าเงินรางวัลค่าหัวจะไม่เป็นที่แน่ชัด แต่นักธุรกิจที่ร่ำรวยต่างก็สนใจหัวของหลินมั่วกันมาก!

อย่างไรก็ตามพวกเขายังไม่ทันได้เหนี่ยวไกปืนที่อยู่ในมือ ทันใดนั้นร่างของหลินมั่วก็แวบผ่านไปต่อหน้า

ร่างปีศาจร้ายที่เป็นเหมือนวิญญาณเคลื่อนตัวผ่านกลุ่มคนอย่างรวดเร็ว

ด้วยความเร็วอันน่าหวาดกลัวทำให้ทุกคนตอบสนองไม่ทัน

เมื่อรอให้หลินมั่วปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้เขาก็ไปปรากฏตัวอยู่ที่บนเวทีพูด

แม้แต่ศพทหารรับจ้างสามสิบกว่านายของกลุ่มทหารรับจ้างวาฬน้ำเงินทั้งหมดชิ้นส่วนถูกแยกออกจากกันตกหล่นอยู่บนพื้น

นี้มัน...

ช่วงเวลานี้ทุกคนในที่เกิดเหตุล้วนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนตัว นิ้วมือที่จะเหนี่ยวไกในตอนแรกก็แข็งค้างอยู่กลางอากาศ

บนในหน้าของทุกคนล้วนเต็มไปด้วยความกลัว

ทักษะและความเร็วที่น่าหวาดกลัวนี้อยู่ไกลเกินความรู้ของพวกเขาแล้ว

นี่ยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ?

ในเวลานี้หลินมั่วเป็นเหมือนราชสีห์ และด้านล่างนั้นเป็นกลุ่มลูกแกะที่ปล่อยให้โดนเชือด

วินาทีก่อนหน้าพวกกลุ่มนักฆ่ายังนิ่งน้ำลายยืดใส่หลินมั่ว ตอนนี้ต่างหยุดหายใจโดยไม่รู้ตัวเมื่อเทียบกับพวกทหารรับจ้างแล้ว พวกเขาสามารถเข้าใจได้ถึงพลังแข็งแกร่งของหลินมั่วได้โดยตรง

ต่อให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นลุยพร้อมกันก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของหลินมั่วได้

ภายใต้บรรยากาศที่อัดอั้นตันใจ ในที่สุดก็มีใครบางคนก้าวออกมา

“สวัสดีคุณหลินมั่วผมเดลจากทีมนักฆ่ากุหลาบดำ ไม่รู้ว่าคุณหลินมั่วมาที่นี่ทำไมเหรอครับ?”

หลินมั่วเลิกคิ้วรอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปาก “คนกลุ่มหนึ่งจ้องคนรอบตัวของคุณตัดสินใจที่จะลงมือฆ่า”

หลังจากที่หลินมั่วกวาดตามองกลุ่มคนก็ส่ายหน้าเล็กน้อย

“ออกไปคงจะเป็นไปไม่ได้หรอกนะ!”

“ก่อนหน้านี้ผมได้ให้โอกาสพวกคุณไปแล้ว น่าเสียดายที่พวกคุณไม่ใช้มัน!”

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมาสีหน้าทุกคนก็เปลี่ยนไป

เห็นว่าหลินมั่วไม่คิดที่จะเหลือทางรอดให้พวกเขา ชายร่างกำยำที่ในมือถือปืนเอเคก็ตะคอกขึ้นมาอย่างดุร้าย

“พี่น้องทั้งหลายพวกเราสู้กับเขาเลยพวกเราคนเยอะแยะขนาดนี้ ต่อให้เป็นกองพะเนินก็สามารถทับเขาตายได้!”

อย่างไรก็ตามเมื่อทุกคนเคลื่อนไหวเล็กน้อย

ทันใดนั้นแววตาชายร่างกำยำคนนี้ก็ตกตะลึง ท่าทางโมโหเดือดดาลก็หยุดชะงักในชั่วพริบตา!

การต่อต้านของเขามาเร็วและหายไปเร็วมากเช่นกัน บางคนที่อยู่ไม่ห่างจากชายร่างกำยำก็สามารถสังเกตเห็นรูเล็กๆที่ระหว่างคิ้วของเขา

นี่มันอาวุธลับอะไรกัน?

วิธีการที่รวดเร็วเหมือนปีศาจได้ทำลายแนวป้องกันทางจิตวิทยาของคนกลุ่มนี้มากขึ้นไปอีกขั้น