หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 301

ภายในห้องที่เงียบสงัด ดวงตาของสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยน้ำตา เธอไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักคำ

สวี่ฉังหย่วนพูดหยอกขึ้นมา “อุ๊ย ท่านลุง โมโหแล้วหรือ...

...ถ้าท่านลุงโมโหแบบนี้และไล่นายแซ่หลินคนนั้นออกไปตั้งแต่แรก เรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น...

...พี่ปั้นซย่าก็ด้วย ผมแนะนำชายหนุ่มรูปหล่อมีความสามารถให้พี่ พี่ก็ไม่เอา จะไปแต่งกับคนไม่ได้เรื่องคนนั้นให้ได้...

...เห้อ หญิงสาวอะนะ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือแต่งกับชายผิดคนนั่นแหละ...

...พี่ก็ดูหลิงหลิงเป็นตัวอย่างสิ คนที่เธอคบด้วยก็มีแต่คนที่โดดเด่นมีความสามารถ มีคนไหนที่ไม่เหนือกว่าหลินมั่วบ้าง...

...ช่างเถอะ ผมขี้เกียจจะคุยกับพี่แล้ว...

...ของเล่นที่ถูกเล่นจนเบื่อแล้วแบบพี่ ถึงแม้จะเข้าใจหลักการนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว!”

สวี่หลิงหลิงยิ้มออกมาอย่างได้ใจ “พี่ พี่ไว้หน้าพี่สาวของพวกเราหน่อยไม่ได้หรือ...

...ยังไงเธอก็เป็นคนของตระกูลสวี่ ถ้าเธอกลับตัวกลับใจตอนนี้ หย่ากับหลินมั่วให้เร็วขึ้น ก็คงจะมีหวังอยู่บ้าง...

...พี่ปั้นซย่าของพวกเราก็สวยขนาดนี้ แม้จะแต่งงานใหม่ก็คงจะหาเศรษฐีสักคนได้...

“ฮ่าๆๆ...”

คนรอบๆ หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน คำพูดของสวี่ฉังหย่วนกับสวี่หลิงหลิงโหดร้ายจริงๆ

น้ำตาของสวี่ปั้นซย่าไหลลงมาอย่างเงียบๆ เธอหมดหนทางแล้วจริงๆ

ในขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงพูดอันเย็นชาดังขึ้นมาจากทางประตู “โดดเด่นหรือไม่โดดเด่นก็คงจะพูดยาก...

“แต่ลูกผู้ดีมีเงินที่เคยมาหยอกเย้าสวี่หลิงหลิงเนี่ย ไม่น้อยเลยนะ!”

ทุกคนหันหน้าไปมอง และเห็นหลินมั่วกำลังเดินเข้ามา

สีหน้าของสวี่หลิงหลิงเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็ชี้หน้าด่าหลินมั่ว “หลินมั่ว นายพูดอะไรของนาย...

...นายลองพูดอีกครั้งสิ!”

หลินมั่วยิ้มเยาะ “พูดอีกครั้งแล้วจะทำไมหรือ...

...หรือว่าผมพูดผิด...

...ปีก่อน คุณคบชายหนุ่มไปสิบห้าคน...

...ปีที่แล้วคบไปเก้าคน...

...สวี่หลิงหลิง ขนาดผู้โดยสารบนรถสาธารณะตอนเช้ากับตอนบ่ายรวมกัน ก็ยังไม่เยอะเท่าแฟนของคุณเลยนะ!”

ผู้คนที่อยู่รอบๆ หัวเราะขึ้นมา

สวี่หลิงหลิงหน้าซีด ตัวของเธอสั่นไปด้วยความโกรธ

สวี่ฉังหย่วนตะโกนขึ้น “นายแซ่หลิน กล้ามาดูถูกน้องกู!...