หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 302

หลินมั่วขมวดคิ้วและพูดเสียงเข้ม “ทุกท่าน ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยร่วมมือกัน...

...ผมเป็นคนอย่างไร ทุกท่านก็ทราบดี...

...ผมทำอะไรไปบ้าง ทุกท่านก็คงจะทราบดี...

...ผมจะพูดเหมือนเดิม เงินลงทุนนี้ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน...

...ผมหวังว่าทุกท่านจะเชื่อใจผมอีกครั้ง และให้โอกาสผมอีกครั้งหนึ่ง!”

ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งทนไม่ไหว “ให้โอกาสนายกับผีน่ะสิ!”

“บอกไว้เลยนะ กูไม่เห็นด้วยกับการลงทุนครั้งนี้!”

“พาอันธพาลมาไม่กี่คนก็ข่มขู่คนอื่นได้แล้วหรือ”

“ไสหัวไปซะ!”

ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ได้ยินแบบนั้นต่างก็เริ่มพ่นคำหยาบคายออกมาเช่นกัน และแสดงถึงความไม่พอใจที่มีต่อหลินมั่ว

สีหน้าของหลินมั่วเย็นชาขึ้น ในใจของเราก็เริ่มโมโหขึ้นมาแล้ว

สวี่ตงเสวี่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าเหยียดหยาม “หลินมั่ว นายคิดจริงๆ หรือว่าทุกคนจะเหมือนกับพี่สาวของฉันที่โดนนายหลอกง่ายๆ อย่างนั้นน่ะ...

...ฉันจะบอกนายให้นะ คนที่สามารถเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทได้ไม่ใช่คนโง่นะ...

...กลอุบายของนายหลอกพวกเขาไม่ได้หรอก!...

...หึ อยากจะลงทุนหรือ รอชาติหน้าก่อนแล้วกัน!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็มองไปยังหลินมั่วด้วยสายตากลัดกลุ้ม จากมุมมองของพวกเขา สาเหตุที่ทำให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้มันเกิดมาจากหลินมั่ว

ขณะที่ทุกคนกำลังเอะอะโวยวายกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากทางประตู “มีใครไม่เห็นด้วยการลงทุนในครั้งนี้บ้าง”

ทุกคนหันไปมอง เฉินเซิ่งหยวนผู้ที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไรยืนอยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป พวกเขาทั้งหมดทำงานด้านอุตสาหกรรมยา แน่นอนว่าต้องรู้จักเฉินเซิ่งหยวนเป็นอย่างดี

“ประธานเฉิน ท่านมาได้อย่างไรครับ”

สวี่หย่งฉิ้งรีบโค้งคำนับทันที

เฉินเซิ่งหยวนไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยและเดินตรงเข้าไปในห้องทำงาน จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พูดมา ใครไม่เห็นด้วยการลงทุนในครั้งนี้บ้าง”

ทุกคนคาดเดาเจตนาของเฉินเซิ่งหยวนไม่ออก ขณะนั้นจึงไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา

สวี่หย่งฉิ้งพูดขึ้นด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “ประธานเฉินครับ นี่เป็นเรื่องภายในบริษัทของพวกเรา ท่าน...”

เฉินเซิ่งหยวนพูดขึ้นทันที “ทำไม นายคิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์เดินเข้ามาในบริษัทของพวกนายอย่างนั้นหรือ”

สวี่หย่งฉิ้งรีบพูดขึ้นด้วยความตกใจ “ประธานเฉินครับ ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น เพียงแต่ว่า...”

เฉินเซิ่งหยวนโบกมือด้วยความหงุดหงิด “ถ้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นก็หุบปากไปซะ!...

...นายเป็นใคร มีสิทธิ์มาพูดต่อหน้าฉันตั้งแต่เมื่อไร...

ถอนหุ้นออกไปตอนนี้จะดีไหม

เขาจึงส่งคนไปทำร้ายเติ้งจวินจนเกือบตาย

ตอนนั้น หลินมั่วอยากจะไปฆ่าเขาให้ตายไปซะ

แต่สุดท้ายเขาก็ข่มความโกรธในใจเอาไว้

ฆ่าฮั่วเทียนเฉิงนั้นง่ายมาก แต่ถ้าอยากจะต่อกรกับตระกูลฮั่วที่อยู่เบื้องหลังละก็ ต้องค่อยๆ วางแผนไปทีละขั้น

“แหม คึกคักดีจริงๆ!...

...ใครคือสวี่ปั้นซย่า ยืนขึ้นให้ผมดูหน่อยสิ!”

จู่ๆ ฮั่วเทียนเฉิงก็พูดขึ้นแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

สายตาของทุกคนไปหยุดอยู่ที่สวี่ปั้นซย่า

ฮั่วเทียนเฉิงมองสวี่ปั้นซย่าและพิจารณาอย่างละเอียดด้วยตวามตื่นตาตื่นใจ

“สาวงามอันดับหนึ่งในเมืองก่วงหยาง สวยสมคำร่ำลือจริงๆ ด้วย...

...ประธานสวี่ ผมจะไปร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลที่ชั้นเก้าของโรงแรมสือไต้

...คนขับรถของผมจะไปรับคุณตอนหนึ่งทุ่ม ถึงตอนนั้นก็สวมเสื้อผ้าสวยๆ หน่อย...

...เป็นถึงคู่เต้นรำขอผม จะมาทำให้ผมขายหน้าไม่ได้ เข้าใจไหม”

ฮั่วเทียนเฉิงออกคำสั่ง