หลินมั่วขมวดคิ้วและพูดเสียงเข้ม “ทุกท่าน ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยร่วมมือกัน...
...ผมเป็นคนอย่างไร ทุกท่านก็ทราบดี...
...ผมทำอะไรไปบ้าง ทุกท่านก็คงจะทราบดี...
...ผมจะพูดเหมือนเดิม เงินลงทุนนี้ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน...
...ผมหวังว่าทุกท่านจะเชื่อใจผมอีกครั้ง และให้โอกาสผมอีกครั้งหนึ่ง!”
ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งทนไม่ไหว “ให้โอกาสนายกับผีน่ะสิ!”
“บอกไว้เลยนะ กูไม่เห็นด้วยกับการลงทุนครั้งนี้!”
“พาอันธพาลมาไม่กี่คนก็ข่มขู่คนอื่นได้แล้วหรือ”
“ไสหัวไปซะ!”
ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ได้ยินแบบนั้นต่างก็เริ่มพ่นคำหยาบคายออกมาเช่นกัน และแสดงถึงความไม่พอใจที่มีต่อหลินมั่ว
สีหน้าของหลินมั่วเย็นชาขึ้น ในใจของเราก็เริ่มโมโหขึ้นมาแล้ว
สวี่ตงเสวี่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าเหยียดหยาม “หลินมั่ว นายคิดจริงๆ หรือว่าทุกคนจะเหมือนกับพี่สาวของฉันที่โดนนายหลอกง่ายๆ อย่างนั้นน่ะ...
...ฉันจะบอกนายให้นะ คนที่สามารถเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทได้ไม่ใช่คนโง่นะ...
...กลอุบายของนายหลอกพวกเขาไม่ได้หรอก!...
...หึ อยากจะลงทุนหรือ รอชาติหน้าก่อนแล้วกัน!”
สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็มองไปยังหลินมั่วด้วยสายตากลัดกลุ้ม จากมุมมองของพวกเขา สาเหตุที่ทำให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้มันเกิดมาจากหลินมั่ว
ขณะที่ทุกคนกำลังเอะอะโวยวายกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากทางประตู “มีใครไม่เห็นด้วยการลงทุนในครั้งนี้บ้าง”
ทุกคนหันไปมอง เฉินเซิ่งหยวนผู้ที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไรยืนอยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป พวกเขาทั้งหมดทำงานด้านอุตสาหกรรมยา แน่นอนว่าต้องรู้จักเฉินเซิ่งหยวนเป็นอย่างดี
“ประธานเฉิน ท่านมาได้อย่างไรครับ”
สวี่หย่งฉิ้งรีบโค้งคำนับทันที
เฉินเซิ่งหยวนไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยและเดินตรงเข้าไปในห้องทำงาน จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พูดมา ใครไม่เห็นด้วยการลงทุนในครั้งนี้บ้าง”
ทุกคนคาดเดาเจตนาของเฉินเซิ่งหยวนไม่ออก ขณะนั้นจึงไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
สวี่หย่งฉิ้งพูดขึ้นด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “ประธานเฉินครับ นี่เป็นเรื่องภายในบริษัทของพวกเรา ท่าน...”
เฉินเซิ่งหยวนพูดขึ้นทันที “ทำไม นายคิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์เดินเข้ามาในบริษัทของพวกนายอย่างนั้นหรือ”
สวี่หย่งฉิ้งรีบพูดขึ้นด้วยความตกใจ “ประธานเฉินครับ ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น เพียงแต่ว่า...”
เฉินเซิ่งหยวนโบกมือด้วยความหงุดหงิด “ถ้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นก็หุบปากไปซะ!...
...นายเป็นใคร มีสิทธิ์มาพูดต่อหน้าฉันตั้งแต่เมื่อไร...
ถอนหุ้นออกไปตอนนี้จะดีไหม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...