หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3010

เมื่อสวี่ปั้นซย่าได้ยินเช่นนี้เธอก็หยุดฝึก แต่เมื่อเธอลืมตาและกำลังจะลุกขึ้นนิ้วของเธอก็บังเอิญไปทิ่มหญ้าแหลม เธอรีบดึงมือกลับความเจ็บปวด

"เป็นอะไร?"

สวี่ปั้นซย่าส่ายหัว "ไม่มีอะไรแค่หญ้าทิ่ม"

หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและออกจากสถานที่พร้อมกับคุณหมอยา

แต่ด้านหลังทั้งสองคน บนหญ้าสีเขียวมีเลือดค่อยๆ ไหลลงพื้นแล้วไหลซึมลงไปในดิน

“ตอนนี้คุณสามารถลืมเรื่องการดูแลต้นกล้าแล้วโฟกัสที่เรื่องการนำปราณเทพยดาภายในร่างกาย”

“คืนนี้ฉันจะเข้าฌานเพื่อกลั่นยา ช่วยจัดการปัญหาทางกายภาพของคุณโดยเร็วที่สุด”

เมื่อสวี่ปั้นซย่าได้ยินเช่นนี้เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

"ขอบคุณคุณหมอยามาก"

“ไม่เป็นไร หากคุณมีปัญหาอะไรให้ไปหาอวี่หรือไปหาหัวหน้าเผ่า!”

หลังจากบอกเสร็จเขาก็เดินเข้าไปในห้องยากลั่นเพียงลำพัง

ตอนนี้ดึกมากแล้วและทุกอย่างก็เงียบสงบ

ลมพัดผ่านภูเขาและป่า เสียงใบไม้กรอบแกรบเป็นเสียงเดียวในบริเวณนี้

ภูเขาเทพทั้งหมดถูกบดบังด้วยเมฆดำที่ลอยมาเป็นครั้งคราว และบริเวณโดยรอบก็มืดบ้างสว่างบ้าง

ในกระท่อมสวี่ปั้นซย่าหลับลึกพร้อมกับหายใจสม่ำเสมอ

แต่ขณะนี้ปราณเทพยดาที่แข็งแกร่งพุ่งออกมาจากใต้ดินและพุ่งตรงไปยังเตียงในกระท่อม

วินาทีต่อมาสวี่ปั้นซย่าที่หลับลึกก็ลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ

เธอลืมตาขึ้นกะทันหันแล้วแสงสีแดงที่เหมือนเปลวไฟก็แวบผ่าน

แต่สายตาของเธอตอนนี้ไม่ได้ดูสดใส และสภาพของเธอตอนนี้ก็เหมือนไม่มีสติเดินไปข้างหน้าตามฝีเท้าของเธอ

มีเพียงใจกลางถ้ำที่มีบ่อน้ำใสขนาดเท่าโต๊ะ มีดอกบัวตูมสีแดงลอยนิ่งอยู่ที่นั่น

และจุดกำเนิดเส้นสีแดงตรงกลางหน้าผากของสวี่ปั้นซย่าก็คือดอกบัวสีแดงดอกนี้

หลังจากเห็นสิ่งนี้ แม้ว่าสายตาของสวี่ปั้นซย่าไม่มีสติ แต่ฝีเท้าของเธอก็เร็วขึ้นอย่างมาก

เหมือนสัตว์ร้ายที่หิวโหยได้พบกับเนื้อสดแสนอร่อย

สวี่ปั้นซย่าข้ามบ่อน้ำใสโดยไม่ลังเล เธอยื่นมือเด็ดก้านดอกบัวสีแดง

ทันใดนั้นเลือดรอยแผลเล็กๆ บนนิ้วหัวแม่มือของสวี่ปั้นซย่าก็มีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก

ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้เธอตื่น

"ที่นี่ที่ไหน?"

สวี่ปั้นซย่ามองสภาพรอบตัวเธอที่ไม่คุ้นเคยด้วยสายตาที่สับสน