หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3013

บัวแดงแห่งกรรมจะบานทุกๆ ร้อยปี และก็เป็นเวลาที่หัวหน้าเผ่าจะต้องเปลี่ยนผัน

หัวหน้าเผ่ารุ่นก่อนๆ เฝ้าบัวแดงไปพร้อมกับยอมรับการชำระล้างจากบัวแดง เพื่อเพิ่มคุณสมบัติและการรู้แจ้งของตัวเอง

แต่เหตุการณ์ที่เหมือนกับเหตุการณ์ตรงหน้าเขานี้ เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

หลังจากโยวหลีได้ยินคำพูดล้อเลียนของราชาไม้ไผ่ก็รู้สึกเขินขึ้นมา

“ผู้อาวุโสไม้ไผ่เลิกล้อผมเถอะครับ”

“เราควรจะจัดการกับเรื่องตรงหน้านี้อย่างไรดี”

“บัวแห่งกรรมเป็นรากฐานของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ และก็เป็นแหล่งพลังของจิตวิญญาณด้วย”

“การที่บัวแดงบานก่อนกำหนดนั้นไม่ใช่เรื่องดีเท่าไรนัก”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เดิมทีเหล่าปรมาจารย์ที่มีสีหน้ายิ้มแย้มก็เปลี่ยนไปเข้มงวดขึ้นทันที

เรื่องนี้ต้องมีปีศาจมาเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน!

บัวแดงแห่งกรรมที่บานสะพรั่งหนึ่งครั้งในรอบหนึ่งร้อยปีได้บานสะพรั่งก่อนกำหนด นี่ไม่เพียงแค่ลดปราณเทพยดาของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ลงเท่านั้น ในกรณีร้ายแรงที่สุดอาจทำให้รากฐานของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาสั่นคลอนได้

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความกังวลนั้น จู่ๆ แสงเก้าสีก็ถอนตัวหายไปในร่างกายของสวี่ปั้นซย่า

ส่วนบัวแดงแห่งกรรมก็จางหายไปพร้อมกับกลีบสีแดงเพลิง มันค่อยๆ ปิดเข้าหากันและกลับไปเป็นดอกตูมอีกครั้ง

แสงเก้าสีที่เหลือควบแน่นเป็นเงาของดอกบัวสีแดงอย่างรวดเร็วภายใต้ความประหลาดใจของทุกคน จากนั้นก็หายไปบนหลังของสวี่ปั้นซย่า ในขณะเดียวกัน คิ้วของเธอก็เริ่มมีโครงร่างลายดอกบัวสีแดงปรากฏขึ้น

เมื่อมีลายดอกบัวสีแดงเพิ่มเข้าไป ใบหน้างดงามของสวี่ปั้นซย่าก็ดูลึกลับขึ้นกว่าเดิม

แสงทั้งหมดหายไป จากนั้นสวี่ปั้นซย่าที่ลอยอยู่บนอากาศก็ตกลงสู่พื้น

ลู่อิ่งเคลื่อนไหวราวกับสายลมและรับเธอไว้ได้อย่างมั่นคง

“คุณหมอยา รบกวนตรวจดูเธอให้หน่อย!”

และไม่รู้ว่าลู่อิ่งคิดไปเองหรือไม่ แต่เขารู้สึกว่าสวี่ปั้นซย่าที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเองนั้นสวยขึ้นกว่าเดิมมาก

คุณหมอยาที่อยู่ด้านข้างรีบเข้าไปหาเธอและแนบนิ้วมือทั้งห้าไปที่เธอทันที

“มหัศจรรย์!”

“คิดไม่ถึงว่าสายเลือดของหญิงสาวคนนี้จะเข้ากับบัวแดงได้ดีขนาดนี้”

“ราวกับว่าเป็นร่างของบัวหงหั่วมาตั้งแต่เกิดอย่างไรอย่างนั้น!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็พูดอะไรไม่ออกทันที

“หัวหน้าเผ่า ควรจัดการกับหญิงสาวคนนี้อย่างไรดี”

คำพูดของคุณหมอยาทำให้สาวตาของทุกคนจดจ้องไปยังโยวหลี

ถึงแม้ว่าสวี่ปั้นซย่าจะไม่ได้ตั้งใจทำให้เรื่องกลายเป็นเช่นนี้ แต่เรื่องนี้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธออยู่ไม่มากก็น้อย

ลู่อิ่งก็ขมวดคิ้วเป็นปมและมองไปยังบิดาด้วยสีหน้าเยือกเย็นเช่นกัน

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง โยวหลีก็โบกมือ

“เรื่องนี้จบเพียงเท่านี้ก่อน”

“คุณหมอยาพาเธอกลับไปก่อนเถอะ!”

“คุณไม้ไผ่ ลุงเหอหยวนและผู้อาวุโสทุกท่านตามฉันไปที่ยอดเขาสูงสุด!”

ผู้อาวุโสได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย!

บัดนี้ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ทำให้มีหลายเรื่องที่ต้องปรับเปลี่ยน

“อวี่ นำข่าวนี้ลงเขาไปแจ้งกับหลินมั่วให้เร็วที่สุด!”

หลังสิ้นเสียงลง เงาของพวกเขาก็หายไปจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ราวกับสายฟ้า!