หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3014

เมืองเหอซาน!

หลังจากที่หลินมั่วจัดการกับทหารรับจ้างและนักฆ่าที่พยายามโจมตีคนของเขาเสร็จแล้ว เขาก็ประกาศเรื่องการเข้าเมืองเหอเน่ยของทหารรับจ้างและนักฆ่าอีกครั้ง

หลังจากจัดการอย่างเด็ดขาด ครั้งนี้จึงไม่มีใครกล้าตะโกนใส่เขาอย่างเปิดเผยอีก

อีกทั้งการเคลื่อนไหวในครั้งนี้ยังทำให้ทุกคนได้เห็นถึงความมุ่งมั่นของหลินมั่ว

สิ่งเดียวที่ทำให้ศัตรูของหลินมั่วที่คอยสืบอยู่ต้องผิดหวังก็คือ กองกำลังที่อยู่เบื้องหลังการเสียชีวิตอันน่าสลดใจเหล่านี้ไม่มีการเคลื่อนไหวใด

ราวกับเรื่องนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“หลินมั่ว พี่ไท่จื่อ ผมจะกลับเขาแล้วนะ”

หลังจากพักผ่อนมาหลายวัน ถึงแม้ว่าอาการป่วยเมื่อก่อนหน้านี้ของติงลี่จะดีขึ้นแล้ว

แต่สีหน้าของเขายังดูไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะเวลาที่เห็นเนื้อก็มักจะทนไม่ไหว

และวิธีที่หลินมัวให้ไว้ก็ง่ายมาก

อ้วกสิ อ้วกออกมาเดี๋ยวก็ชินแล้ว!

กลับกัน ไท่จื่อแทบจะไม่เป็นอะไรแล้ว

กินได้ดื่มได้เป็นปกติ!

เมื่อเขาได้ยินว่าติงลี่จะกลับไปแล้ว เขาก็โอบไหล่ของติงลี่เอาไว้ ทำเอาติงลี่ตกใจขึ้นมาทันที

“นายกลัวอะไร ความอดทนทางจิตใจต่ำเกินไปแล้ว!”

ติงลี่ไม่กล้าเถียง ทำเพียงแค่ยอมรับไปตามตรง เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แม้ว่าจะเป็นหลินมั่ว เหวินเฉียง หรือแม้แต่ผู้อาวุโสตระกูลติง เขาก็ไม่รู้สึกกลัวเลย

แต่เขากลับรู้สึกกลัวไท่จื่อถึงในจิตใจ

“ฉันถามนายหน่อย แฟนของนายน่ะ”

ติงลี่มองดูไท่จื่อด้วยความประหลาดใจ “พี่ไท่จื่อ พี่...”

ไท่จื่อรับรู้ถึงสายตาแปลกของเขาก็เบิกตาโตทันที

“นายคิดอะไรของนาย ฉันไม่ใช่โจโฉนะ ไม่เอาแฟนคนอื่นโว้ย!”

ติงลี่ตัวหดลง “พี่ไท่จื่อเข้าใจผิดแล้ว ฉันจะกล้าคิดแบบนั้นได้อย่างไร”

“เพราะกลัวว่าจะมีคนไปแก้แค้น ฉันก็เลยหาวิลล่าที่ไม่มีใครรู้ไว้ให้หลิงหลงหลังหนึ่ง”

หลินมั่วกับไท่จื่อสบตากันและพยักหน้าส่งสัญญาณลับ

“ช่วงนี้กวนหลิงหลงได้ติดต่อกับกวนเยียพ่อของเธอบ้างไหม”

ไท่จื่อได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดขัดขึ้นมา “นายไม่ต้องพูดแล้ว!”

“พี่ไท่จื่อ พี่ว่าเรื่องนี้น่าจะจัดการยากใช่ไหม!”

ไท่จื่อส่ายหน้า “ถ้านายพูดต่อฉันคงจะดีใจขึ้นมา”

ติงลี่ “(?｀?Д?′)!!”

ที่ฉันพูดไปนี่ไม่มีประโยชน์เลยหรือ!

หลินมั่วมองคนตลกสองคนนี้คุยกันอย่างหมดคำจะพูด

“เอาละ ไท่จื่อเลิกล้อเขาเล่นได้แล้ว!”

“พูดตามตรง พวกเราไม่ได้อยากลงมือกับตระกูลกวนหรอก!”

ติงลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่หลินมั่วก็พูดเสริมขึ้นมาว่า

“อย่างน้อยที่สุดเราจำเป็นต้องตรวจสอบภูมิหลังของเขาก่อน ถึงอย่างไรรู้เขารู้เราถึงจะรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งน่ะ”

ติงลี่ “...”

ฉันเหนื่อยหัวใจจริงๆ!