หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3016

ณ ยอดเขาสูงสุดของยอดภูเขาศักดิ์สิทธิ์

ป่าไผ่ที่เงียบสงบแต่เดิมที ยามนี้กลับเต็มไปด้วยผู้คน

หลินมั่วเดินเข้าไปรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่น่าอึดอัด

และเขาสามารถสัมผัสได้ชัดเจน มีชายชุดดำมากมายนับไม่ถ้วนได้เข้าโอบล้อมอยู่ระหว่างป่าไผ่โดยรอบแล้ว

โดยมีโยวหลีเป็นหัวหน้า รวมทั้งคุณหมอยา คุณไผ่รวมทั้งผู้อาวุโสคนแปลกหน้าอีกสองสามคนทยอยเข้ามาอย่างมาขาดสาย

ผู้อาวุโสสองสามคนยามนี้เหมือนดั่งมังกรขด ถึงแม้สีหน้าจะสงบนิ่ง แต่ออร่าที่น่าเกรงขามแม้ไม่ต้องทำอะไรนั้น รวมถึงท่าทางที่เหมือนพระนั่งสมาธิ ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจ!

หลินมั่วแอบเดาว่า สองสามคนนี้น่าจะเป็นสุดยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์

ระหว่างนั้นมีเพียงคุณไผ่กับคุณหมอยาที่หันมาพยักหน้าให้หลินมั่วเล็กน้อย คนอื่นกลับหลับตาหรือไม่ก็นั่งจิบน้ำชา

ไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ ต่อการมาของหลินมั่ว ไม่มีความสนิทกันดั่งเครือญาติ และไม่ได้ตีตัวออกห่างแต่อย่างใด

ดูเหมือนในสายตาของพวกเขา การมีตัวตนอยู่ของหลินมั่วน่าสนใจสู้น้ำชาที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ได้

ยกเว้นลู่อิ่งคนเดียวเท่านั้น พอเห็นหลินมั่วเธอแสดงใบหน้าที่ยิ้มแย้มออกมาทันที เธอเดินกระโดดไปข้างหน้า ใช้มือข้างหนึ่งคล้องแขนหลินมั่ว

การกระทำเช่นนี้แสดงถึงท่าทีของเธออย่างชัดเจน

“ขอบใจ!”

หลินมั่วเข้าใจเจตนาของเธอ ลู่อิ่งน้อยเป็นห่วงว่าคนพวกนี้จะรังแกตนเอง จุดประสงค์อย่างอื่นก็เพื่อยกระดับให้ตนเอง

หลังจากขอบคุณหนึ่งประโยคแล้ว เขาจึงเดินไปตรงหน้าโยวหลี

“คารวะผู้อาวุโสทุกท่าน!”

โยวหลียกมือขึ้นทำท่า “เชิญนั่งเถอะ!”

หลินมั่วมองไปคนกลุ่มนี้ไปรอบๆ แต่ไม่เห็นภรรยา ในใจของเขายามนี้รู้สึกร้อนรนขึ้นมาอยู่บ้าง

“นายไม่ต้องกังวล ภรรยาของนายไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่เกิดการเปลี่ยนแปลงจากบัวแดงแห่งกรรมเท่านั้นร่างกายไม่สามารถปรับได้ชั่วคราว

ตอนนี้กำลังนอนสลบอยู่!”

พอได้ฟังข้อมูลแล้ว หลินมั่วที่ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยได้คลายลง มือที่จับกระบี่ไท่อาก็ค่อยๆ คลายออกเช่นกัน!

“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสโยวหลีจะจัดการเรื่องนี้ยังไงครับ”

ณ จุดนี้โยวหลีไม่ได้พูดเกินจริง บัวแดงเป็นสมบัติเฉพาะที่เจ้าแห่งขุนเขาสืบทอดมารุ่นต่อรุ่น

อย่าว่าแต่คนนอกเลย ถึงแม้จะเป็นคนบนภูเขา ต่อให้เป็นคุณไผ่ ผู้พิทักษ์ดินแดนก็ยังไม่มีคุณสมบัติที่แตะต้องมัน

โยวหลีเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดต่อ

“แต่ทำแบบนี้นอกจากจะมีอันตรายต่อชีวิตของเธอแล้ว ถึงแม้จะสำเร็จก็ยังทำลายรากฐานของภรรยาของนายอย่างสิ้นเชิง”

“และภรรยาของนายมีวาสนาต่อบัวแดงจริงๆ และต้นเหตุก็เกิดจากฉัน

ดังนั้นในท้ายที่สุดพวกเราสองสามคนจึงปรึกษาและตัดสินใจกัน”

หลินมั่วฟังโยวหลีอธิบายพักหนึ่ง และคิดว่าเขาต้องเตรียมเงินสำรองเพื่อชดใช้หลังจากนี้

ทว่า โยวหลีพูดออกมามากมายก่ายกอง เสนอการตัดสินใจที่ทำให้คนต้องอึ้งอ้าปากค้าง

“ดังนั้นฉันคิดว่า จะรับภรรยาของนายเป็นลูกสาวบุญธรรม”

“อะไรนะ”

หลินมั่วคิดว่าตัวเองฟังผิด!