หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3041

หลังจากเหวินเฉียงเข้าใจความหมาย ก็ลุกขึ้นยืนทันที เดินไปหาจาเทอร์ว่านหลิวด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น

“คารวะท่านจาเทอร์!”

“เหตุเพราะรัฐมนตรีคลังป่วยอย่างฉับพลัน หลังจากดื่มสุราจากทางท่าน

ตามที่คนรับใช้รายงาน ดูเหมือนจะดื่มสุรามากเกินไป จนทำให้เป็นอัมพาตไปชั่วชีวิต!”

พูดถึงตรงนี้ เหวินเฉียงก็หยุดพูด สายตาจับจ้องไปที่การแสดงออกของจาเทอร์ว่านหลิว คล้ายกับอยากดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อย่างไรก็ตามหลังจากจาเทอร์ว่านหลิวได้ยินข่าวนี้ จู่ๆก็มีสีหน้าที่ประหลาดใจ แววตาเต็มไปด้วยความฉงน

ในใจอดพึมพำไม่ได้ว่า จิ้งจอกเฒ่านี่ก็แสดงสมจริงเกิ๊น

เพื่อหลีกเลี่ยงจากความขัดแย้งจากการแย่งชิงบัลลังก์ ถึงขนาดทำได้ทุกอย่างจริงๆ

แน่นอนว่าแม้ในใจเขาจะคิดเช่นนี้ ทว่าก็แสดงท่าทีเสียใจอย่างสุดซึ้ง “เรื่องนี้ต้องโทษผมนะ!”

“ถ้าผมไม่เอาแต่ดื่ม ท่านคอนฟิเด้นคงไม่เป็นเช่นนี้”

พูดถึงตรงนี้ จาเทอร์ว่านหลิวแทบจะทุบอกด้วยความเสียใจ

“องค์ชาย กระหม่อมอยากไปเยี่ยม ถึงยังไงเหตุก็เกิดจากกระหม่อม”

เขาแสดงท่าทีเป็นกังวล ราวกับได้ยินว่าน้องชายของตัวเองป่วย

เมื่อองค์ชายใหญ่ได้ยิน มือที่เท้าคางมาตลอด จู่ๆก็เสียหลักจนแทบจะชนกับที่วางแขน

จิ้งจอกเฒ่าอย่างพวกเจ้า ฉันยังไม่ทันได้ถามอะไร ก็คิดจะหนีเสียแล้ว

“ลุงจาเทอร์ อย่าเพิ่งกังวล”

“ข้าได้ส่งพ่อมดหมอผีไปตรวจดู แม้ท่านรัฐมนตรีคลังจะล้มป่วย แต่ก็ไม่ถึงกับเสียชีวิต

ข้าจะไปเป็นเพื่อนท่านในภายหลังเอง”

คิดจะหนี?

คิดว่าข้าเป็นเด็กหรือไง

จาเทอร์ว่านหลิวขมขื่นในใจ เดิมทีเขาคิดจะใช้ข้ออ้างนี้เพื่อหลบหนี ยังต้องพาองค์ชายใหญ่ไปด้วย

น้องคอนฟิเด้น เรื่องนี้จะโทษพี่ไม่ได้นะ!

องค์ชายใหญ่ถามด้วยความสงสัย “เรื่องแปลกๆเหรอ”

“ครับ!”

จาเทอร์ว่านหลิวพยักหน้า “เขาส่งข่าวมาบอกว่า ทางด้านของหลินมั่วกำลังระดมทุนเพื่อทำสงครามทางการเงินกับประเทศว่านเซี่ยงของพวกเรา”

“ดังนั้นจึงแนะนำให้รู้จักกับนายเฉียวปาผู้จัดการทั่วไปของธนาคารว่านเซี่ยง เขาต้องการให้ลูกชายของกระหม่อมร่วมมือกับนายเฉียวปาเพื่อจัดการกับหลินมั่ว

เมื่อถึงเวลาพวกเขาจะยึดทรัพย์สินทั้งหมดของหลินมั่ว เพื่อตัดเส้นทางการเงินของเขา”

ตามที่เขาเล่าเรื่องทั้งหมด

ใบหน้าขององค์ชายใหญ่ยิ่งแสดงความสนใจมาก โดยเฉพาะเมื่อได้ยินเกี่ยวกับเงินทุนเริ่มต้นห้าแสนล้าน ดวงตาทั้งคู่ของเขาเป็นประกายวิบวับ และจดจ่ออยู่กับเงินจำนวนมหาศาลนี้

แต่เหวินเฉียงที่ยืนอยู่ด้านข้างกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย “เรื่องดีเช่นนี้ ช่างน่าอิจฉา!”

จาเทอร์ว่านหลิวไม่แสดงสีหน้าใดๆและได้อธิบายต่อ

“รัฐมนตรีคลังคนนี้ก็คงมองเห็นสถานการณ์ในอนาคต ดังนั้นจึงต้องการหาทางเอาตัวรอด

คงเป็นเพราะความกลัวนั่นแหล่ะ ท้ายที่สุดแล้วเงินจำนวนมหาศาลก็เป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น”