หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3054

“เชิญนั่งเถอะ!”

หลังจากติงเหลียงจู้ลุกขึ้นยืน เดินตรงไปนั่งที่โต๊ะหิน ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่ลึกลับ

“ว่าไงน้องเหวินเฉียง แปลกใจมากเหรอ”

“เดิมทีฉันยังคิดว่าคงปิดบังตัวเองจากระบบข่าวกรองของคุณไม่ได้หรอกนะ?”

เหวินเฉียงก็ไม่แสดงท่าทีกลัวนั่งลงตรงข้ามติงเหลียงจู้ เเล้วเทเหล้าใส่แก้วเอง

ซย่าหลันที่อยู่ข้างๆรู้สึกกังวลใจพยายามจะห้าม แต่เหวินเฉียงก็ยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด

“จุ๊จุ๊จุ๊ ไม่เลว เหล้าที่รินนี่ไม่เลว!”

“คิดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสได้ลิ้มลองเหล้าชั้นเลิศในหอแดง ก็นับว่ามีลาภปากแล้ว”

“ขอบคุณหัวหน้าใหญ่ติงมากที่เลี้ยงดู!”

เขาไม่ได้สนใจคำพูดเหน็บแนมของอีกฝ่าย

ติงเหลียงจู้มีวงศ์ตระกูลที่ทรงพลังคอยหนุนหลัง ในขณะที่เขาสร้างตัวขึ้นมาด้วยตัวเอง ทั้งสองคนไม่มีอะไรที่เปรียบเทียบกันได้

หนำซ้ำที่สำคัญอายุของอีกฝ่ายก็เท่ากับลุงของตัวเอง

เขายังหนุ่ม!

ติงเหลียงจู้ตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างไม่ตั้งใจ “มิน่าเล่าประเทศจีนถึงอยู่รอดปลอดภัย และเจริญรุ่งเรืองมาตลอด”

“ด้วยคนหนุ่มสาวที่ฉลาดและมีความสามารถอย่างพวกคุณ ประเทศจีนจะเจริญรุ่งเรืองไปได้อีกอย่างน้อยหนึ่งศตวรรษ”

เขาไม่ได้มองข้ามเหวินเฉียง ตรงข้ามยังให้ความสำคัญกับเขา

เขาสามารถเดาตัวตนของเขาได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

ส่วนเหวินเฉียงถึงแม้ภายนอกจะดูสงบ แต่ภายในใจของเขาก็เริ่มรู้สึกสับสน

สิ่งที่เขากังวลที่สุดคืออีกฝ่ายรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว

จุดแข็งที่สุดของตระกูลติงไม่ใช่กำลังรบ แต่เป็นความสามารถด้านข่าวกรองที่น่ากลัว

สายลับหญิงมากมายกระจายอยู่ทั่วทุกมุมโลก แม้จะอยู่แต่ในที่ห่างไกลแต่ก็รู้จักโลก!

นี่คือคำอธิบายถึงหอแดง แม้จะเกินจริงอยู่บ้าง แต่ก็สะท้อนให้เห็นถึงชื่อเสียงของหอแดง ด้านข่าวกรองที่น่าสะพรึงกลัว

ไม่เกินจริงที่จะพูดว่าอาจจะมีสายตาของติงเหลียงจู้แทรกซึมอยู่ในวังหลังของประเทศว่านเซี่ยง

“ไม่รู้ว่าหัวหน้าใหญ่ติงหารุ่นน้องมีธุระอันใด”

เหวินเฉียงเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

แต่ติงเหลียงจู้กลับไม่สนใจอะไรเลย กลับโบกมือให้พวกเขาถอยออกไป

“น้องเหวินเฉียงคิดมากไปแล้ว”

“ฉันริเริ่มมาหาคุณ แสดงว่ามีความตั้งใจที่จะร่วมมืออย่างแท้จริง”

“ในอนาคตหากวงศ์ตระกูลของพวกคุณต้องการให้ช่วยเหลือ ฉันสามารถให้การสนับสนุนลับๆได้

นี่คือความจริงใจของฉัน”

พูดจบเขาก็ชี้ไปที่ตัวอักษรใหญ่ๆบนโต๊ะหินที่เขียนอย่างเลอะเทอะ

นื่คือความโปรดปราน

“นอกจากนี้ ฉันเพิ่งได้รับข่าวมาว่า ยาที่ฝ่าบาทเสวยนั้น ล้วนมาจากฝีมือของหลินมั่ว”

สำหรับข่าวนี้ เหวินเฉียงกลับไม่ค่อยสนใจ

ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างไท่จื่อกับหลินมั่ว เรื่องนี้ใครที่มีสมองก็คงจะเดาออกได้

ติงเหลียงจู้ย่อมรู้ดีแก่ใจ แต่เมื่อเขาพูดจบ ก็ยิ้มอย่างประหลาด

“ถ้าหากฉันบอกว่าหลินมั่วสามารถรักษาเจียหยวนที่หนึ่งให้หายขาดได้ล่ะ!”