หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3058

ลิลเลียที่ถูกซุ่มโจมตีอย่างกระทันหันเริ่มเข้าใจแล้ว เธอน่าจะโดนหอแดงทิ้งแล้ว

แต่ตอนนี้สถานการณ์วิกฤติ ไม่อนุญาตให้เธอคิดมาก

หนี!

ตราบใดที่เธอหนีไปยังที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน พวกมือสังหารเหล่านี้ก็ไม่กล้าไล่ตาม ท้ายที่สุดแล้วที่นี่ก็คือวังหลวง

ด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดเธอวิ่งหนีสุดแรงเกิดไปทางถนนที่อยู่ไม่ไกล

อย่างไรก็ตามเมื่อเธอวิ่งผ่านตรอกซอกซอยที่มืดมิดและกำลังจะหนีเข้าไปในกลุ่มคน จู่ๆก็มีแขนข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากด้านข้าง

“ช่วย…”

เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะร้องตะโกน ฝ่ามือข้างนั้นก็ปิดปากเธอไว้ทันที ดึงร่างกายที่เพิ่งสัมผัสกับแสงแดดกลับสู่ความมืดมิดอีกครั้ง

“อื้ออื้ออื้อ!”

ด้วยปากที่ถูกปิด ลิลเลียจึงไม่สามารถส่งเสียงใดๆออกมาได้

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความหวาดกลัว!

เวลานี้เธอหวังว่าจะมีใครสักคนที่จะมาช่วยเธอเหลือเกิน

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้เป็นเพียงความหวังลมๆแล้งๆ

แสงดาบสีเงินวาววับผ่าน เลือดสดไหลรินลงสู่พื้น

ลิลเลียรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นเหมือนลูกโป่งที่ลมรั่ว พลังชีวิตของเธอสูญเสียไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเธอจะดิ้นรนอย่างไร ฝ่ามือข้างนั้นก็เหมือนกับคีมเหล็ก รัดเธอไว้แน่นหนา ไม่มีโอกาสให้เธอหลุดพ้นได้เลย

“ไม่ต้องกลัว หายใจลึกๆ อีกไม่นานก็จะหายแล้ว หายใจลึกๆ!”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ดวงตาของลิลเลียเบิกกว้างขึ้น จิตสำนึกของเธอก็เริ่มเลือนรางลง

เธอไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่า ทำไมสมุนของเจ้าชายใหญ่จึงต้องการสังหารเธอ!

…

พระราชวังประเทศว่านเซี่ยง

เช่นเดียวกับทุกเช้า เจียหยวนที่หนึ่งค่อยๆลืมตาทั้งคู่ตื่นขึ้น

แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะสภาพอากาศ หรือเพราะสภาพร่างกาย เขาจึงรู้สึกไม่สบายตัวไม่เหมือนเมื่อสองสามวันก่อน

หน้าอกของเขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างอุดตัน ทำให้เขาหายใจลำบาก

ขณะที่เขากำลังสงสัย เสียงพูดคุยเบาๆก็ดังมาจากด้านนอกห้องนอน

“ทูลฝ่าบาท คนตายคือลิลเลียคนสนิทของเจ้าชายหกเพคะ!”

“อะไรนะ”

เจียหยวนที่หนึ่งเมื่อได้ยินชื่อนี้ สีหน้าก็ยิ่งหม่นหมองลงไปอีก มืออันหนักแน่นของพระองค์ตกลงบนแท่นวางแขน

พวกคนร้ายเหล่านั้นกล้าลอบสังหารคนสนิทของเจ้าชายในวันนี้ พรุ่งนี้ก็คงกล้าที่จะลอบสังหารเจ้าชาย

เรื่องนี้ต้องจัดการอย่างเด็ดขาด

เมื่อสายตาอันเฉียบคมของพระองค์กวาดผ่านเหล่านางสนองพระโอษฐ์และขุนนางทหารที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้า ทันใดนั้นใบหน้าของพวกเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่ามีมีดคมกริบวางอยู่บนลำคอของพวกเขา

“สั่งหน่วยอินทรีดำออกไปจับตัวคนร้ายออกมาให้ได้!

ภายในสามวันเราต้องเห็นหัวของคนร้าย”

เสียงทุ้มดังขึ้น สายลมเอื่อยๆพัดผ่านรอบพระราชวัง มีร่างมากกว่าสิบร่างวิ่งผ่าน โดยมีพระราชวังเป็นศูนย์กลาง

เจียหยวนที่หนึ่งดูเหมือนจะเพราะความโกรธแค้น จนทำให้ไออย่างรุนแรงขึ้นมา

“ฝ่าบาท…”

เจียหยวนที่หนึ่งทรงโบกพระหัตถ์เพื่อเป็นสัญญาณว่าไม่เป็นไร สายพระเนตรของพระองค์เหลือบไปเห็นแจกันบนโต๊ะ จึงขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้