หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3060

ถึงแม้เจียเต๋อเลี่ยจะโกรธ แต่เขายังไม่สูญเสียสติ

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามกลั้นความโกรธในใจ กำปั้นที่กำแน่นเริ่มคลายออกช้าๆ

สายตาของเจียเต๋อเลี่ยหันไปที่เหวินเฉียงที่อยู่ด้านหลังเจียเหวิน จู่ๆสายตาก็เย็นชาและยิ้มเยาะ

“พี่ใหญ่ผมยังขาดหมาเฝ้าประตูบ้าน ผมเห็นลูกน้องของพี่รูปร่างไม่เลว

มิสู้ยกให้ผมจูงไปเฝ้าบ้านไหม”

“แก…”

เจ้าชายใหญ่ได้ยินเจตนาร้ายแฝงอยู่ในคำพูดของเจียเต๋อเลี่ย สีหน้าที่เคยเยาะเย้ยแต่เดิมกลายเป็นความโกรธแค้น

แต่วินาทีต่อมาเขากลับหัวเราะเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง “ฮ่าฮ่า ดี ดีมาก!”

เมื่อก่อนเขาให้ความสนใจกับการกดขี่เจ้าชายสามเพียงอย่างเดียว บวกกับเจ้าชายหกที่มีนิสัยไม่ดี

ส่งผลให้เจ้าชายใหญ่เจียเหวินละเลยเจียเต๋อเลี่ย เจียเต๋อเลี่ยจึงได้พื้นที่สะดวกสบายสำหรับการพัฒนา

เมื่อความคิดของเจียเหวินที่ว่าเจียเต๋อเลี่ยปิดบังการพัฒนาอย่างลับๆผุดขึ้นมาในหัว เขากัดฟันแน่นด้วยความโกรธแค้น

รู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกลวงอย่างสิ้นเชิง

“ในที่สุดน้องหกก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว น้องหกคนที่เจ้าชู้หลงใหลในกามารมย์ น้องหกคนที่ใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือย รู้จักต่อปากต่อคำกับพี่น้องแล้ว

น้องหกตอนนี้เริ่มหมายปองลูกน้องของพี่แล้วหรือ?!”

“วันหลังจะแย่งชิงของสำคัญยิ่งกว่านี้กับพี่ชายอีกไหม”

ไม่มีเจ้าชายคนไหนไม่เข้าใจความหมายอุปมาเรื่องบัลลังก์

เจียเต๋อเลี่ยยิ้มอย่างดุร้าย “คนเราก็ต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่หรือ”

“พี่ใหญ่วางใจ ภายภาคหน้าน้องจะให้รางวัลแก่ลูกน้องของตัวเอง

ถึงเวลานั้น น้องจะต้องหั่นฆาตกรเป็นชิ้นๆแน่นอน”

ในตอนท้ายของประโยค เจียเต๋อเลี่ยเริ่มขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เส้นเลือดบนหน้าผากสูงขึ้นราวกับเถาวัลย์เลื้อย

ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็เขาอยากจะก้าวไปข้างหน้าและตบบ้องหูเจ้าชายใหญ่สักสองฉาดจริงๆ!

แต่หากเขาทำเช่นนี้จริง คงตกหลุมพรางที่อีกฝ่ายกำหนดไว้

การเผชิญหน้าแบบตาต่อตาระหว่างทั้งสองฝ่าย ทำให้องครักษ์เฝ้ายามที่อยู่ด้านข้างนอกสั่นขวัญแขวน

กษัตริย์เจียหยวนที่หนึ่งประทับบนบัลลังก์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด พระองค์ทรงเห็นท่าทีและคำพูดของโอรสทั้งสองอย่างชัดเจน

“วันนี้ที่เรียกพวกลูกมามีเรื่องหนึ่งอยากจะถามพวกลูก”

“การตายของลิลเลียคนสนิทของเจ้าชายหก เป็นฝีมือของใครกันแน่”

สิ้นเสียงตรัส ทุกคนต่างเงียบ

ชั่วครู่หนึ่งทุกคนมองหน้ากันไปมา เจ้าชายใหญ่หันไปมองเหวินเฉียงด้วยสายตาที่ต้องการคำตอบ

แต่คนหลังกลับส่ายหน้าอย่างนิ่งเฉย แสดงว่าเรื่องนี้ตัวเองไม่ได้ลงมือ

หลังจากเงียบอยู่นาน เจียหยวนที่หนึ่งก็เริ่มขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

เขาคาดเดาว่าฆาตกรที่สังหารลิลเลีย ต้องอยู่ในหมู่ข้าราชบริพารเหล่านี้ แต่พวกเขาต่างก็ไม่ยอมรับ

“พ่อได้ส่งหน่วยพิเศษอินทรีดำออกปฏิบัติการแล้ว พรุ่งนี้จะถึงเวลากำหนดสุดท้ายของพวกลูก”

“หากสารภาพโดยสมัครใจ พ่อสามารถผ่อนหนักเป็นเบา”

“หวังว่าพวกลูกจะคิดให้รอบคอบ!”