หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3061

หลังจากการซักถามสั้นๆ เจียหยวนที่หนึ่งก็ไม่พูดมากอะไรอีก

เขาได้ยื่นคำขาดสุดท้ายให้เจ้าชายหลายคน

สารภาพความจริงจะได้รับการผ่อนปรน ต่อต้านจะถูกลงโทษรุนแรง!

หลังจากเหล่าเจ้าชายแยกย้ายกันไปด้านนอกวัง เจียเหวินก็รีบดึงเหวินเฉียงไปอีกด้าน

“คุณเหวินพูดความจริงมา เรื่องนี้คุณเป็นคนลงมือใช่ไหม!”

“คุณก็รู้ดีว่าหน่วยข่าวกรองของพระบิดาเก่งแค่ไหน ไม่มีคดีไหนในประเทศว่านเซี่ยงที่พวกเขาไขคดีไม่ได้”

เจ้าชายใหญ่ถามด้วยน้ำเสียงรีบร้อน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

เหวินเฉียงที่อยู่ตรงข้ามยังคงส่ายหน้าอย่างเฉยชา “เจ้าชาย ผมก็ได้โง่!”

อีกอย่างการฆ่าลิลเลีย ก็ไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรกับผม ไม่แน่ว่าผมยังต้องสังเวยชีวิตเสียด้วยซ้ำ

ผมไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนี้แน่นอน!”

เจ้าชายใหญ่รู้สึกว่าเขาพูดมีเหตุผล การเอาตัวเองลงเหวเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งนั้นไม่คุ้มค่าเลย

ดังนี้ เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ดีแล้วที่ไม่ใช่!”

อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังหันหลังกลับ จู่ๆเหวินเฉียงที่อยู่ด้านหลังก็เผยรอยยิ้มเย็นชา

หน่วยข่าวกรองหรือ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถเจาะผ่านม่านบังตาที่ฉันสร้างขึ้นมาได้หรือเปล่า!

“ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเริ่มน่าสนใจขึ้นมาแล้วซิ!”

เหวินเฉียงพูดกับตัวเองเบาๆหลังจากนั้นเขาก็ยกผมยาวขึ้นมาหนึ่งกำมือ

และหากใครคุ้นเคยกับเขา ก็คงจะประหลาดใจที่เหวินเฉียงซึ่งถนัดขวามาตลอด กลับยกมือซ้ายขึ้นมาแทน

…

คำพูดแบ่งออกเป็นสองฝ่าย

ข่าวการตายของลิลเลียแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

เช้าวันรุ่งขึ้นหลินมั่วก็ได้รับข่าว

“พี่ใหญ่ ผู้หญิงพวกนั้นไม่น่าไว้ใจอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ยังพยายามล่อลวงผมด้วยซ้ำ”

“ตายไปเสียก็ดี สิ้นเรื่องราว”

หลินมั่วตอบกลับเขาด้วยการกรอกตามองบนใส่

“ลิลเลียเป็นมือขวาคนสำคัญของเจ้าชายหก การตายของเธอหมายความว่ามีคนวางแผนจะก่อกวนสถานการณ์แล้ว”

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ หลินมั่วก็รู้สึกขนลุกไปถึงหนังศรีษะ!

หลังจากอาเฟยกลับมาแล้ว ทั่วทั้งมณฑลเหอเน่ยก็ถือว่าได้รับการจัดระเบียบเรียบร้อยแล้ว เรื่องพลังใต้ดินก็มีถงชวนคอยดูแล ไม่ต้องกังวลอะไร

แต่ว่าจะหาวิธีจัดหาอุปกรณ์ให้กับคนหกหมื่นคนนี้ได้อย่างไร กลายเป็นปัญหาที่ยากที่สุดในตอนนี้

“พี่ใหญ่พี่ก็รู้ว่า การควบคุมปืนและกระสุนในประเทศจีนของพวกเรานั้นเข้มงวดที่สุดในโลก”

“หากจะขออนุญาตยุทโธปกรณ์จำนวนมหาศาลจากสำนักงานใหญ่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้คงต้องใช้เวลาเป็นเดือน ไม่ทันการณ์แน่นอน”

“รอเดี๋ยว!”

ในขณะที่ไท่จื่อกำลังบ่นอยู่ จู่ๆหลินมั่วก็ขัดจังหวะเขา

“ทำไมพวกเราต้องไปขออนุญาตด้วย

ลองคิดดูซิว่าตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน”

พูดจบหลินมั่วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ดวงตาของไท่จื่อสว่างวาบขึ้น “จริงด้วย พวกเราซื้อเองก็ได้นี่!”

“แต่ว่าพวกเราไม่มีช่องทางนี้นะ”

หลินมั่วแตะโต๊ะเบาๆมองไปที่ท้องฟ้า “นายยังจำอู๋เต้าอี้ เพื่อนสนิทของตระกูลข่งในตอนนั้นได้ไหม”