หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3062

หลังจากตระกูลข่งล้มละลาย ธุรกิจของตระกูลอู๋ก็ประสบปัญหา ถูกบีบให้ล้มละลาย สูญเสียทรัพย์สินทั้งหมด

นอกจากนี้ตระกูลอู๋ยังสูญเสียเงินจำนวนมหาศาลที่จ่ายล่วงหน้าสำหรับอาวุธยุทโธปกรณ์ให้กับตระกูลข่ง และตอนนี้ก็ไม่มีทางที่จะเอาเงินคืนได้

ที่เลวร้ายที่สุดคือ ตระกูลอู๋ยังคงถูกกดดันจากกองกำลังติดอาวุธในกัมพูชา ให้ชำระค่าอาวุธที่สั่งซื้อไว้ ซึ่งตระกูลอู๋ไม่มีเงินจ่าย

“หัวหน้า ถ้าไม่ไหวล่ะก็ พวกเราหยุดร่วมมือกับพวกมันเถอะ!”

ตอนนี้โกดังของพวกเราเกือบจะเต็มแล้ว”

อู๋เต้าอี้รู้สึกประทับใจเล็กน้อยกับคำเตือนของน้องสามของตัวเอง แต่เมื่อนึกถึงสไตล์ของอีกฝ่ายเขาก็รีบสะบัดหัว

“ไม่ได้ ต่อให้กลุ่มติดอาวุธอย่างกัมพูชานั่นเห็นด้วย ก็ต้องบีบให้พวกเราจ่ายเงินที่เหลือ”

“ฉันให้นายติดต่อกับกองกำลังอื่นในต้าฉวี มีผลลัพธ์อะไรหรือยัง”

น้องสามส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่ขมขื่น “ไฮยีน่าอย่างพวกมันกำลังเฝ้ารอจังหวะเพื่อฉวยผลประโยชน์”

“แน่นอนว่าหลังจากที่ตระกูลอู๋ของพวกเราล้มละลาย ก็หวังจะฮุบสินค้าของพวกเรา”

“เชี่ย!”

เมื่อได้ยินข่าวนี้ อู๋เต้าอี้ก็ปาถ้วยชาในมือลงพื้นทันทีจนแตกละเอียด

ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุด

“ฉันยอมทิ้งสินค้าทั้งหมดลงก้นทะเล ก็ไม่ให้พวกมันได้เปรียบหรอก!”

“คิดจะซ้ำเติมคนตกยาก คิดว่าตระกูลอู๋ของพวกเราอ่อนแอหรือไง”

อย่างไรก็ตามเขาก็รู้ดีว่านี่เป็นเพียงความโกรธที่ไร้ความสามารถของเขา ซึ่งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันของวงศ์ตระกูลได้เลย

หลังจากอารมณ์สงบลง แววตาของอู๋เต้าอี้ก็ค่อยๆสับสน

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้ารีบเร่งดังมาจากด้านนอก

“หัวหน้า หัวหน้า แย่แล้ว เจ้าหนุ่มหลินมั่วนั่นบุกมาที่หน้าประตูแล้ว”

หลินมั่ว?

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ความโกรธของอู๋เต้าอี้ก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

“ไล่มันออกไปให้พ้น!”

สิ้นเสียงพูด สีหน้าของน้องสามก็ดูกังวลแล้วรีบก้าวไปข้างหน้าห้ามปราม “พี่ใหญ่ ไม่ได้นะ”

ตามด้วยเสียงพูด ก็มีร่างเงาดำสองร่างค่อยๆเดินออกมาจากด้านหลังของชั้นหนังสือ

อู๋เต้าอี้เมื่อเห็นใบหน้าของผู้มาเยือน รูม่านตาก็หดตัวทันที

“หลินมั่ว?”

ตระกูลอู๋ขึ้นชื่อเรื่องความมั่นคงปลอดภัย แต่ทว่าแขกคนนี้กลับสามารถลอบเข้ามาได้อย่างง่ายดาย เมื่อครู่คนเพิ่งพูดอยู่ ตอนนี้มาปรากฏตัวตรงหน้าเขาแล้ว

“นายเข้ามาได้ยังไง”

อู๋เต้าอี้ถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความตื่นเต้น อีกฝ่ายมีทักษะถึงเช่นนี้ แม้แต่ปืนในมือก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยมากนัก

หลินมั่วพาไท่จื่อ เดินไปที่โต๊ะ หลังจากดึงเก้าอี้แล้วก็นั่งลงทันที

“เหล่าอู๋ ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาสร้างความยุ่งยากให้ตระกูลอู๋ของพวกนาย”

พูดจบเขาก็เอื้อมมือหยิบถ้วยชาจื่อซาออกมา รินชาให้ตัวเองกับไท่จื่อ

โดยไม่สนใจปืนพกที่จ่อมาที่เขาเลยแม้แต่น้อย

ถ้าปืนนั่นจะทำอะไรเขาได้จริง คงไม่ต้องมีชีวิตอยู่ก็ได้