หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3072

เหวินเฉียงมองจาเทอร์ว่านหลิวนิ่งๆ ไม่สนใจแม้แต่น้อยกับมือที่เหมือนกรงเล็บที่บีบคอเขาอยู่

เขารู้ดีว่าเขามีหลักฐานสำคัญอยู่ในมือที่อีกฝ่ายกลัวตาย และจาเทอร์ว่านหลิวต้องไม่กล้าฆ่าเขาตายแน่นอน

ตามที่คาดไว้ หลังจากที่สีหน้าของจาเทอร์ว่านหลิวเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวแดงแล้ว สุดท้ายเขาก็ทิ้งแขนลงอย่างจนปัญญา

แต่ทันใดนั้นเขาก็คิดเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

“คุณเป็นใครกันแน่”

ถ้าเหวินเฉียงเป็นที่ปรึกษาของเจ้าชายใหญ่ เขาย่อมบอกข่าวนี้กับเจ้าชายใหญ่ไปทันทีแล้ว คงไม่มาพูดต่อปากต่อคำกับตนเองอยู่ตรงนี้

“ผมเป็นใครนั้นไม่สำคัญ!”

เหวินเฉียงยักไหล่ “สิ่งสำคัญคือความสัมพันธ์ที่ร่วมมือกันของพวกเราต่างหาก!”

จาเทอร์ว่านหลิวย่อมไม่เชื่อคำพูดของเขา

“ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด คุณอย่ามาบังคับฉัน”

“ฮ่าฮ่า ท่านใจร้อนเกินไปแล้ว ช่างเถอะ

ผมแค่อยากให้ท่านช่วยผมหน่อย!”

จาเทอร์ว่านหลิวจะปฏิเสธได้อย่างไร ในเมื่อทุกอย่างของตัวเองอยู่ในมือของอีกฝ่าย

“ขอแค่ไม่ขัดต่อศีลธรรม ฉันก็ทำให้คุณได้ แต่ว่า…”

เหวินเฉียงหัวเราะเสียงดัง “ท่านคิดมากเกินไปแล้ว เรื่องนี้สำหรับท่านแค่ยกนิ้วก็สำเร็จแล้ว”

“หลังจากเรื่องสำเร็จ ผมจะช่วยเหลือท่านและเจ้าชายสี่อย่างเต็มที่”

เมื่อพูดถึงเจ้าชายสี่ เหวินเฉียงไม่เพียงแต่เน้นย้ำแต่ยังยิ้มอย่างมีนัยยะพร้อมกับขยิบตา

ตอนนี้จาเทอร์ว่านหลิวมั่นใจได้แล้วว่า อีกฝ่ายอาจจะไม่รู้รายละเอียดของเหตุการณ์ในอดีต แต่เขารู้แน่นอนว่าจาเทอร์ไป๋หาเป็นเจ้าชายสี่ของกษัตริย์

และนี่ก็เพียงพอที่จะบีบให้เขาจนมุม

“คุณพูดมาเถอะ! เรื่องอะไร!”

จาเทอร์ว่านหลิวแม้จะโกรธแค้นแต่ในใจกลับรู้สึกไร้เรี่ยวแรง

อีกฝ่ายบีบให้เขาจนมุมอย่างสิ้นเชิง

เหวินเฉียงพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นหยิบแผนที่ชายแดนออกมาฉบับหนึ่ง

“ท่านจาเทอร์ตำแหน่งที่อยู่ในตอนนี้อยู่ห่างจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาเพียงสองร้อยกว่ากิโลเมตร

และภรรยาของหลินมั่วก็ยังอยู่ในภูเขา!”

เขาพูดพลางยุยง

“ผลงานเหล่านี้ ท่านสามารถยกให้กับลูกชายสุดที่รักของท่านได้

เมื่อถึงเวลาผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร คงไม่ต้องให้ผมบอกหรอกนะ!”

เมื่อได้ยิน ดวงตาของจาเทอร์ว่านหลิวก็สว่างขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

เขาไม่ใฝ่หาอำนาจทางการเมืองอีกต่อไปแล้ว

แต่หากสามารถช่วยให้จาเทอร์ไป๋หาแซงคู่แข่ง และขึ้นสู่อำนาจได้ เขาก็ยินดีที่จะแลกด้วยชีวิต

ก็แค่ตาย แต่ถ้าสามารถปูทางให้กับจาเทอร์ไป๋หาได้ ตายก็ไม่เป็นไร

แน่นอนว่าเวลานี้แม้จะงงๆ เเต่เขายังมีสติอยู่

“คุณเหวิน ต้องยอมรับว่าแผนของคุณบรรลุเป้าหมายได้ถึงสามประการ ฉันสนใจมาก”

“แต่ถ้าฉันทำอย่างนี้ คุณจะได้อะไร!”

เขาไม่เชื่อ ว่าเหวินเฉียงจะมีน้ำใจขนาดนั้น ช่วยเขาโดยไม่มีเงื่อนไข

“ความต้องการของผมนั้นง่ายมาก ผมแค่ต้องการให้หลินมั่วเป็นหุ่นเชิดที่ควบคุมง่ายๆ”

“หรือกลายเป็นสุนัขตัวหนึ่ง…”