หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3077

เจียหยวนที่หนึ่งย่อมไม่เชื่อคำพูดโกหกของลูกชายคนโตของตัวเอง

“ยังไม่ตาย ยังอยู่ได้อีกหลายปี เจ้าผิดหวังซินะ!”

“ตอนนี้ดูเสร็จแล้วใช่ไหม ดูเสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้ว”

เจียหยวนที่หนึ่งโบกมือไล่ด้วยความรำคาญ หลับตาทั้งสองข้าง ยันขมับด้วยมือข้างหนึ่ง ท่าทางเหมือนต้องการพักผ่อน

เจ้าชายใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามคุ้นเคยกับความเย็นชาของพระบิดาเป็นอย่างดี แววตาของเขาฉายแววโกรธแค้นแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

“พระบิดา ลูกยังมีเรื่องหนึ่งจะกราบทูล เกี่ยวกับเสนาบดีรักษาชายแดน!”

เขาต้องการลองใจดูว่า พระบิดาจะมีท่าทีอย่างไรต่อเรื่องนี้

เจียหยวนที่หนึ่งเมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็ลืมตาทั้งคู่ขึ้นอย่างเบื่อหน่าย

สำหรับเรื่องนี้เดิมทีเจียหยวนที่หนึ่งคิดจะเรียกตัวจาเทอร์ว่านหลิวกลับมาทันที ยึดอำนาจทั้งหมดของเขา แล้วส่งไปเข้าคุกเพื่อรอการไต่สวน

แต่พอคิดถึงท่าทีที่หยิ่งยะโสของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่บางครั้งแม้แต่เขากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ ก็ยังไม่ให้เกียรติ เขาก็ลังเลเล็กน้อย

แม้ว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์จะมีผู้เชี่ยวชาญมากมาย แต่กองทัพของจาเทอร์ว่านหลิวก็มีความรุนแรงไม่แพ้กัน

เกิดสู้กันขึ้นมาจริงๆ ไม่รู้ใครจะแพ้ใครจะชนะ

ที่สำคัญที่สุดก็คือ จาเทอร์ว่านหลิวประสบความสำเร็จ มันก็จะเป็นการสร้างชื่อให้กับประเทศว่านเซี่ยง และอำนาจของเขาในฐานะกษัตริย์ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นอีกมาก

ถึงจะล้มเหลวก็โยนความผิดให้จาเทอร์ว่านหลิวเป็นแพะรับบาป ยังไงก็ไม่ใช่คำสั่งของเขา

“ลูกไม่ใช่คนส่งเขาไปหรือ มาพูดกับพ่อทำไม”

น้ำเสียงของเขาฟังดูเหมือนไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

“พระบิดาท่านทรงเข้าใจผิดแล้ว เสนาบดีรักษาชายแดนนั่น ทำอะไรตามใจตัวเอง

ลูกไม่ได้สั่งการอะไรเลย ดังนั้นจึงมาทูลถามเสด็จพ่อ”

เจียหยวนที่หนึ่งเห็นสีหน้าท่าทางของลูกชายคนโต ไม่เหมือนกับโกหก

คิดถึงเรื่องนี้สีหน้าของกษัตริย์ก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที

ไอ้แก่นี่กล้าเล่นใหญ่รัชดาลัย ทุ่มเททุกอย่างเพื่อปูทางให้ลูกชายคนที่สี่ ถึงกับเดิมพันทุกอย่างในชีวิต

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ลูกก็ไม่ต้องสนใจ!”

เจ้าชายใหญ่ยังคิดจะพูดอะไรอีก แต่เจียหยวนที่หนึ่งโบกมือไล่ด้วยความรำคาญก่อนที่เขาจะพูดจบ

“ฉันเหนื่อยแล้ว!”

เหวินเฉียงแค่ส่ายหน้าอย่างสงบ “เจ้าชาย เรื่องนี้กระหม่อมก็ไม่ทราบเช่นกันพะยะค่ะ”

“กระหม่อมแค่ไปสอบถามท่านจาเทอร์เรื่องราวในวังหลวงเมื่อวันนั้น”

“ใครจะคาดคิดว่า ทันทีที่กระหม่อมจากไป ท่านจาเทอร์ก็ยกทัพบุกโจมตีภูเขาศักดิ์สิทธิ์เสียแล้ว

ไม่เช่นนั้นกระหม่อมคงไม่ให้เจ้าชายไปสืบถามจากฝ่าบาทเองหรอก!”

เมื่อเจ้าชายใหญ่ได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง

หนำซ้ำตลอดทางที่ผ่านมา เหวินเฉียงก็ให้ความช่วยเหลือเขาเป็นอย่างมาก มิฉะนั้นอำนาจของเขาก็คงไม่เติบโตอย่างรวดเร็ว

“คุณไม่รู้จริงเหรอ”

ด้วยความสงสัยเขาก็อดไม่ได้ที่จะย้ำถามอีกครั้ง!

แต่เหวินเฉียงยังคงนิ่งเฉย ดวงตาของเขาสงบ จนหาพิรุธไม่เจอสักนิด

ดูท่าจะเป็นตัวเองที่คิดมากเกินไป!

เจ้าชายใหญ่สะบัดหัว แล้วก้าวเท้าออกจากที่นั่น

“คุณรีบไปติดต่อจาเทอร์ว่านหลิว ถามเขาว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้น!”