หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3087

พลังดาบที่แหลมคมปรากฏขึ้นกลางอากาศ ฉายแสงจ้า พุ่งตรงไปยังหน้ากากผีหลานหลิง

พร้อมกับเสียงคำรามอันน่าสยดสยอง แสงสีดำบนหน้ากากก็หมุนวน เสียงคำรามที่ไม่พอใจดังก้องไปทั่วหุบเขา

“เกลียดนัก อาวุธเวทย์โบราณ ทำไมมาปรากฏอยู่บนโลกอีกครั้ง!”

วินาทีต่อมา หน้ากากผีหลานหลิงได้หลุดออกจากใบหน้าของหลินมั่วทันที ตกลงบนพื้นกลายเป็นวัตถุธรรมดา

เวลานี้ใบหน้าที่ซีดเผือดของหลินมั่วเริ่มค่อยๆมีสีเลือดขึ้นอีกครั้ง ดวงตาสีเลือดก็กลับมามีความสงบ

เวลานี้เขาคลานอยู่ริมแม่น้ำเหงื่อไหลพลั่ก หัวใจเต้นรัว

“เกือบไปแล้ว!”

เดิมทีเขาแค่อยากใช้พลังของหน้ากากผีหลานหลิง เพื่อฝ่าวงล้อมที่จาเทอร์ว่านหลิววางไว้โดยเร็วที่สุด

แต่เขาไม่คาดคิดว่า หน้ากากผีหลานหลิงนี้จะยิ่งมีพลัง ในการกลืนกินจิตใจมากขึ้นตามระดับพลังของเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการสังหารอย่างโหดเหี้ยม พลังการกลืนกินและความโหดร้ายนี้ก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ

หากไม่มีดาบไท่อาอยู่เคียงข้าง เขาเกือบจะจมดิ่งลงสู่ความมืดมิด กลายเป็นเครื่องจักรสังหาร

หลังจากที่หลินมั่วล้างคราบสกปรกบนร่างกายเสร็จแล้ว เขาก็ขึ้นฝั่งและมองไปที่หน้ากากผีหลานหลิงอีกครั้ง

หลังจากลังเลอยู่นาน เขาก็ตัดสินใจหยิบมันกลับมา

เวลานี้แม้จะอันตราย แต่พลังที่เพิ่มขึ้นนั้นก็มหาศาล

จากประสบการณ์เมื่อกี้ แสดงให้เห็นว่าเมื่อเขาสวมหน้ากาก พลังของเขาจะเทียบเท่ากับระดับปรมาจารย์ แม้จะสู้ปรมาจารย์ไม่ได้ แต่ก็ไม่ถึงกับถูกฆ่าตายในชั่วพริบตา

หลังจากเก็บหน้ากากเรียบร้อยแล้ว หลินมั่วก็หันกลับมามองอีกครั้ง ก่อนจะออกเดินทางต่อ

เมื่อเขาเพิ่งมาถึงวิลล่าที่เมืองเหอซาน ก็เหลือบมองไปที่โทรศัพท์มือถือ และพบว่ามีสายที่ไม่ได้รับหลายสิบสาย

ส่วนใหญ่มาจากท่านผู้เฒ่าจ้าว

หลังจากกดโทรกลับ เสียงปลายสายของท่านผู้เฒ่าจ้าวดังขึ้นอย่างร้อนรน

“ในที่สุดก็ติดต่อคุณได้แล้ว ฉันนึกว่าคุณถูกจาเทอร์ว่านหลิวขังตายไว้บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์เสียแล้วนะ”

หลินมั่วส่ายหน้าแล้วฝืนยิ้ม “ไม่มีทางอื่น สัญญาณถูกปิดกั้น พวกเราติดต่อกับภายนอกไม่ได้เลย”

ท่านผู้เฒ่าจ้าวก็เข้าใจดีว่าเรื่องนี้เร่งด่วน จึงไม่พูดให้มากความ ตรงเข้าประเด็นหลักทันที

แต่กองกำลังรบของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จำนวนหกหมื่นนาย จำเป็นต้องรักษาการณ์ความสงบเรียบร้อยมณฑลเหอเน่ย ไม่สามารถพาไปได้ทั้งหมด

รวบรวมทีมมาได้อย่างทุลักทุเลสองหมื่นกว่าคน

แม้ว่าทหารหกหมื่นคนที่รวบรวมมาได้อย่างยากลำบาก จะมีทหารเท่ากับกองกำลังของจาเทอร์ว่านหลิว แต่ในแง่ของอุปกรณ์การรบนั้นด้อยกว่าฝ่ายตรงข้ามมาก

บวกกับกองกำลังเสริมของฝ่ายตรงข้ามที่สามารถเป็นไปได้

หลินมั่วไม่พูดมากแล้วไปหาอู๋เต้าอี้

“พี่หลิน ท่านมาได้ไง”

อู๋เต้าอี้ต้อนรับอย่างอบอุ่น ในใจรู้สึกประหลาดใจ

ไหนว่า หลินมั่วถูกปิดล้อมอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาไง!

หลินมั่วขี้เกียจพูดมาก ตรงเข้าอธิบายจุดประสงค์ที่มา

“หัวหน้าอู๋ นายหาอาวุธหนักมาให้ฉันได้ไหม ยิ่งหนักยิ่งดี ราคาไม่ใช่ปัญหา”