หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 309

สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจออกมาด้วยความกลุ้มใจ จากนั้นก็โทรหาเหล่าผู้ถือหุ้นที่สนับสนุนหลินมั่วอย่างจำใจ

เพียงไม่นาน ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นก็กลับมาและเซ็นสัญญากันอย่างราบรื่น

เงินของผู้ถือหุ้นเหล่านั้นรวมกันมากกว่าสองร้อยล้าน ซึ่งเกินความคาดหมายมาก

เมื่อมองดูสัญญาที่เซ็นเสร็จแล้ว สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยต่างก็หุบยิ้มไม่อยู่

“ในที่สุดก็แก้ปัญหาเรื่องนี้ได้แล้ว!...

...แก้ได้ทันเวลาพอดี!...

...ปั้นซย่า อีกไม่กี่วันแกจะต้องขอบคุณพวกเราแน่!...

...ต้องมีสักวันที่แกจะได้รู้ พ่อกับแม่ไม่มีทางทำร้ายแกหรอก!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยถือสัญญาเดินออกไปด้วยความพอใจเป็นอย่างมาก

สวี่ปั้นซย่าทรุดตัวลงบนโซฟา ปิดหน้าและร้องไห้ออกมา

เรื่องในครั้งนี้ ทำให้เธอรู้สึกหมดแรงจริงๆ

“หลินมั่ว ขอโทษนะ...

...ฉัน สุดท้ายฉันก็ช่วยอะไรนายไม่ได้”

สวี่ปั้นซย่าร้องไห้ออกมาพร้อมกับพูดขึ้น

หลินมั่วค่อยๆ โอบเธอไว้ในอ้อมแขน และพูดกับเธอพลางยิ้มไปด้วย “ผมบอกไปแล้ว ไม่ต้องขอโทษผม...

“เป็นผมที่ต้องขอโทษคุณ เรื่องในครั้งนี้ เป็นเพราะผมบุ่มบ่ามเกินไป ทำให้คุณที่เป็นคนกลางต้องลำบากใจ”

สวี่ปั้นซย่าอดไม่ไหวร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม เธอกอดคอของหลินมั่วไว้แน่น “คนโง่ เป็นเพราะคุณใจดีเกินไป!...

...ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาจะรังแกนายคุณแบบนี้ได้อย่างไร!”

หลินมั่วยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่เป็นไรหรอก...

...รอเรื่องครั้งนี้จบลงแล้ว พวกเขาจะมองผมเปลี่ยนไปแน่นอน...

...ถึงตอนนั้น พวกเราก็ซื้อบ้านหลังใหญ่...

...จากนั้น พวกเราก็ย้ายออกไปอยู่ที่นั่น ใช้ชีวิตของเราสองคน แล้วก็มีลูกกันสักโขยงหนึ่ง”

สวี่ปั้นซย่าหัวเราะทั้งน้ำตาและต่อยหลินมั่วเบาๆ “นายเห็นฉันเป็นหมูหรือ มีลูกสักโขยงอะไรกัน!”

“ฮ่าๆๆ...”

ที่ลานจอดรถชั้นล่าง ฟังฮุ่ยเพิ่งจะเข้าไปนั่งในรถก็พูดขึ้นมาทันที “คุณคะ เมื่อกี้นี้คุณให้ฉันลงมาทำไมคะ...