หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3101

“ท่านจาเทอร์ ผ่านหุบเขานี้ พวกเราก็จะถึงแล้วครับ”

ภายใต้การนำทางของผู้ชายเสื้อคลุมสีดำ ขบวนรถได้ขับผ่านเข้าไปในหุบเขาที่คับแคบ

“ฮ่าๆๆ ดี การปฏิบัติภารกิจในครั้งนี้ถ้าหากสำเร็จล่ะก็ ฉันจะนับให้เป็นความดีความชอบชิ้นแรกของนาย

ถึงตอนนั้น นายอยากได้อะไรฉันจะให้นายทุกอย่าง!”

จาเทอร์ไป๋ฮาหัวเราะเสียงดังพลางตบไหล่ของผู้ชายใส่เสื้อคลุมชุดดำ แต่กลับไม่เห็นรอยยิ้มที่แปลกประหลาดอยู่ภายใต้เงาที่ซ่อนอยู่

เวลานี้ในหัวของเขาคิดอยู่เรื่องเดียว บุกโจมตีภูเขาเทพ

พอถึงเวลานั้นเขาจะเอาเอาสมบัติ และจับตัวของภรรยาหลินมั่วได้อีกด้วย

พอนึกถึงตรงนี้ รอยยิ้มของเขาสดใสมากกว่าเดิมทันที ดูเหมือนราชบัลลังก์ที่เหลืองทองอร่ามกำลังกวักมือเรียกเขาอยู่

แต่ไม่รอให้เขาดีใจนานเกินไป ทีมสำรวจทางข้างหน้ารีบวนกลับมาด้วยความรีบร้อน

“นายท่าน ทางข้างหน้าเป็นทางตัน นอกจากหน้าผาแล้วก็ไม่มีเส้นทางไหนที่เดินได้เลย”

หืม

รอยยิ้มบนใบหน้าของจาเทอร์ไป๋ฮา แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าบึ้งตึงทันที

วินาทีนี้เขาจู่ๆ ตระหนักได้ว่าโดนหลอกแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำทันที

“แม่งมึงหลอกกู!”

ชั่วเวลาเดียว ขบวนรถประดุจมังกรที่ยาวเหยียดขับรถวิ่งตะบึงได้หยุดลงในทันใด

จาเทอร์ไป๋ฮาตอนนี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จับคอเสื้อของผู้ชายใส่เสื้อคลุมสีดำขึ้นมาทันที แล้วใช้ปืนพกจ่อไปที่ศีรษะของคนหลัง

สำหรับกองกำลังทหารอันแข็งแกร่งที่ติดตามมาด้วยได้ติดตั้งปืนเรียบร้อยแล้ว ปากกระบอกปืนสีดำปี๋เล็งมาที่ผู้ชายเสื้อคลุมสีดำ

ถ้าหากเขากล้าทำอะไรผลีผลาม เขาจะโดนยิ่งร่างพรุนในพริบตาเดียว

“เย็Xแม่มึX ทำกูเสียเวลาเป็นอย่างมาก

บอกว่าใครแม่งส่งมึXมาวะ!”

หลังจากจาเทอร์ไป๋ฮาสบถด่าแล้ว จึงเหนี่ยวไกปืนพกเพื่อความปลอดภัย

ดวงตาที่แดงก่ำเหมือนอยากจะกินเสียให้ได้

แต่ผู้ชายเสื้อคลุมสีดำเจอคนอันตรายอย่างเขา กลับไม่สนใจเลยสักนิด

ภายใต้การเฝ้าระวังของปืนไรเฟิลของกองทัพอันแข็งแกร่ง เขาค่อยๆ ถอดหมวกออก

วินาทีต่อมา แก้มที่มีรอยแผลเป็นเต็มไปทั่วปรากฏต่อหน้าทุกคนทันที

สีหน้าของจาเทอร์ไป๋ฮาเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาวสลับกัน แววตาทีเต็มไปด้วยความโกรธสุดขีด แฝงไปด้วยความหวาดกลัว

หลังจากที่ลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาจึงพูดหัวเราะเย็นชาว่า

“นายคิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดบ้าๆ ของนายใช่ไหม”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราลองดูไหม เดิมพันด้วยชีวิตของผมคนเดียวกับกองทัพนับแสนของพวกคุณ!”

ขณะพูดผู้ชายเสื้อคลุมสีดำทำท่าจะปล่อยนิ้วมือ

ทุกคนมองดูการกระทำขอขงผู้ชายเสื้อคลุมสีดำ พร้อมกับรูม่านตาที่ขยายใหญ่หลายเท่า

ถ้าหากเป็นจริงเหมือนคนผู้นี้กล่าว พอระเบิดขึ้นมา พวกเขาไม่มีแท้แต่โอกาสหนีเอาชีวิตรอด

จาเทอร์ไป๋ฮาสะดุ้งใจ ความรู้สึกกลัวแผ่ขยายไปทั่วร่างกายของเขาในพริบตา

“นายคิดจะเอายังไงกันแน่”

เมื่อเผชิญหน้ากับความหวาดกลัว สุดท้ายแล้วเขาก็กลัว

ความน่าจะเป็นอันน้อยนิด ถ้าหากเดิมพันผิดพลาด นั่นคือแหลกสลายตายทั้งกองทัพ!

ผู้ชายเสื้อคลุมสีดำไม่ได้ตอบโดยตรง ได้แต่หันหน้าสายตามองไปที่ยอดหุบเขา ร่างเงาของคนสองคนกำลังยืนรับลมอยู่ปรากฏขึ้นมาอย่างเงียบๆ